Jó 39

1 Sabes tu o tempo em que as cabras montezes parem? ou consideraste as dores das cervas?

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

2 Contarás os meses que cumprem? ou sabes o tempo do seu parto?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

3 Quando se encurvam, produzem seus filhos, e lançam de si as suas dores.

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

4 Seus filhos enrijam, crescem com o trigo: saem, e nunca mais tornam a elas.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

5 Quem despediu livre o jumento montez? e quem soltou as prisões ao jumento bravo?

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

6 Ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por suas moradas.

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

7 Ri-se do arroido da cidade: não ouve os muitos gritos do exator.

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

8 O que descobre nos montes é o seu pasto, e anda buscando tudo que está verde.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

9 Ou, querer-te-á servir o unicórnio? ou ficará na tua cavalariça?

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

10 Ou amarrarás o unicórnio com a sua corda no rego? ou estorroará após ti os vales?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

11 Ou confiarás nele, por ser grande a sua força? ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

12 Ou fiarás dele que te torne o que semeaste e o recolherá na tua eira?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

13 Vem de ti as alegres asas dos pavões, que tem penas de cegonha e da águia?

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

14 A qual deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó.

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

15 E se esquece de que algum pé os pise, ou os animais do campo os calquem.

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

16 Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus: debalde é seu trabalho, porquanto está sem temor.

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

17 Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

18 A seu tempo se levanta ao alto: ri-se do cavalo, e do que vai montado nele.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

19 Ou darás tu força ao cavalo? ou vestirás o seu pescoço com trovão?

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

20 Ou espanta-lo-ás, como ao gafanhoto? terrível é o fogoso respirar das suas ventas.

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

21 Escarva a terra, e folga na sua força, e sai ao encontro dos armados.

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

22 Ri-se do temor, e não se espanta, e não torna atráz por causa da espada.

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

23 Contra ele rangem a aljava, o ferro flamante da lança e do dardo.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

24 Sacudindo-se, e removendo-se, escarva a terra, e não faz caso do som da buzina.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

25 Na fúria do som das buzinas diz: Eia! e de longe cheira a guerra, e o trovão dos príncipes, e o alarido.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

26 Ou vôa o gavião pela tua inteligência, e estende as suas asas para o sul?

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

27 Ou se remonta a águia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

28 Nas penhas mora e habita: no cume das penhas, e nos lugares seguros.

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

29 Desde ali descobre a preza: seus olhos a avistam desde longe.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

30 E seus filhos chupam o sangue, e onde há mortos ai está.

Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”