< 39 >

1 Sabes tu o tempo em que as cabras montezes parem? ou consideraste as dores das cervas?
«ئایا دەزانیت کەی بزنە کێوییەکان دەزێن؟ یان تێبینیت کردووە ئەو کاتەی کە ئاسک ژان دەیگرێت؟
2 Contarás os meses que cumprem? ou sabes o tempo do seu parto?
ئایا مانگەکانی ئاوسبوونی دەژمێریت یان کاتی زاوزێکردنیان دەزانیت؟
3 Quando se encurvam, produzem seus filhos, e lançam de si as suas dores.
چۆک دادەدەن و پاڵ بە ئازارەکانیانەوە دەنێن و بەچکەکانیان دەبێت.
4 Seus filhos enrijam, crescem com o trigo: saem, e nunca mais tornam a elas.
بەچکەکانیان لە چۆڵەوانی بەهێز و گەورە دەبن؛ دەڕۆن و ئیتر ناگەڕێنەوە لایان.
5 Quem despediu livre o jumento montez? e quem soltou as prisões ao jumento bravo?
«کێ کەرەکێوی بەڕەڵا کرد و مێخ زنجیری ئەو کێوییەی کردەوە؟
6 Ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por suas moradas.
ئەوەی چۆڵەوانیم کرد بە ماڵی و خوێڵێنم کردە ژینگەی.
7 Ri-se do arroido da cidade: não ouve os muitos gritos do exator.
بە دەنگەدەنگی شار پێدەکەنێت، گوێی لە هاواری لێخوڕ نابێت.
8 O que descobre nos montes é o seu pasto, e anda buscando tudo que está verde.
لە چیاکاندا بەدوای لەوەڕگادا دەگەڕێت، بۆ دۆزینەوەی هەموو سەوزاییەک.
9 Ou, querer-te-á servir o unicórnio? ou ficará na tua cavalariça?
«ئایا گای کێوی ڕازی دەبێت خزمەتت بکات یان بە شەو لەلای ئاخوڕەکەت بمێنێتەوە؟
10 Ou amarrarás o unicórnio com a sua corda no rego? ou estorroará após ti os vales?
ئایا دەتوانیت گای کێوی بە گاسنەوە ببەستیتەوە و جووتی پێ بکەیت؟ ئایا بەدواتدا دێت دۆڵەکان خەرتە بکات؟
11 Ou confiarás nele, por ser grande a sua força? ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?
ئایا پشتی پێ دەبەستیت، چونکە هێزەکەی مەزنە یان کارەکەی خۆتی بۆ بەجێدەهێڵیت؟
12 Ou fiarás dele que te torne o que semeaste e o recolherá na tua eira?
ئایا متمانەی پێ دەکەیت کە دەغڵودانەکەت بهێنێت و بۆ سەر جۆخینەکەت کۆی بکاتەوە؟
13 Vem de ti as alegres asas dos pavões, que tem penas de cegonha e da águia?
«بە خۆشییەوە وشترمرغ باڵەفڕکێ دەکات، ئایا پەڕوباڵەکەی وەک لەقلەق پیرۆزە؟
14 A qual deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó.
وشترمرغ هێلکەکەی لەسەر زەوی بەجێدەهێڵێت و خۆڵ گەرمیان دادەهێنێت،
15 E se esquece de que algum pé os pise, ou os animais do campo os calquem.
لەبیری دەچێت کە پێ وردوخاشی دەکات و ئاژەڵی کێوی پێی پێدا دەنێن.
16 Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus: debalde é seu trabalho, porquanto está sem temor.
لەگەڵ بەچکەکانی دڵڕەقە وەک ئەوەی بەچکەی ئەو نەبن؛ گوێی ناداتێ کە ماندووبوونەکەی بێهوودە دەڕوات،
17 Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
چونکە خودا دانایی لەبیر بردووەتەوە، لە تێگەیشتن بەشی نەداوە.
18 A seu tempo se levanta ao alto: ri-se do cavalo, e do que vai montado nele.
کاتێک پەڕەکانی فش دەکاتەوە بۆ ڕاکردن، بە ئەسپ و بە سوارەکەی پێدەکەنێت.
19 Ou darás tu força ao cavalo? ou vestirás o seu pescoço com trovão?
«ئایا تۆ هێز بە ئەسپ دەدەیت یان ملی بە یاڵ دادەپۆشیت؟
20 Ou espanta-lo-ás, como ao gafanhoto? terrível é o fogoso respirar das suas ventas.
ئایا وای لێ دەکەیت کە وەک کوللە قەڵەمباز بدات و دەنگی حیلەکەی تۆقێنەر بێت؟
21 Escarva a terra, e folga na sua força, e sai ao encontro dos armados.
بە توندی سم بە زەویدا بکوتێت، بە هێزەوە دەربپەڕێت، بەرەو مەیدانی جەنگ مل بنێت.
22 Ri-se do temor, e não se espanta, e não torna atráz por causa da espada.
بە ترس پێبکەنێت و نەتۆقێت؛ لە ڕووی شمشێر نەگەڕێتەوە.
23 Contra ele rangem a aljava, o ferro flamante da lança e do dardo.
تیردان شەقەشەقی بێت و خەنجەر و نووکی ڕم ببریسکێنەوە.
24 Sacudindo-se, e removendo-se, escarva a terra, e não faz caso do som da buzina.
بەوپەڕی جۆشوخرۆشەوە غار دەدات، هەتا کاتی لێدانی کەڕەنا خۆی پێ ڕاناگیرێت.
25 Na fúria do som das buzinas diz: Eia! e de longe cheira a guerra, e o trovão dos príncipes, e o alarido.
لە کاتی فووکردن بە کەڕەنادا دەڵێت:”ئەها!“لە دوورەوە بۆنی شەڕ دەکات، هاواری سەرکردەکان و نەعرەتەی جەنگ.
26 Ou vôa o gavião pela tua inteligência, e estende as suas asas para o sul?
«ئایا لە تێگەیشتنی تۆدایە هەڵۆ بفڕێت و ڕووەو باشوور باڵەکانی بکاتەوە؟
27 Ou se remonta a águia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?
یان بە فەرمانی تۆیە هەڵۆ بەرز بفڕێت و هێلانەکەی لە بەرزی دابنێت؟
28 Nas penhas mora e habita: no cume das penhas, e nos lugares seguros.
لەسەر لووتکەی چیا نیشتەجێ دەبێت و بە شەو دەمێنێتەوە، هەڵدێری بەردەڵان قەڵاکەیەتی.
29 Desde ali descobre a preza: seus olhos a avistam desde longe.
لەوێوە نێچیری خۆی دەدۆزێتەوە و چاوەکانی لە دوورەوە دەبینن.
30 E seus filhos chupam o sangue, e onde há mortos ai está.
بەچکەکانی خوێن هەڵدەمژن، لە هەرکوێ کوژراوی لێ بێت، ئەو لەوێیە.»

< 39 >