Jó 38
1 Depois disto o Senhor respondeu a Job dum redemoinho, e disse:
La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
2 Quem é este que escurece o conselho com palavras sem conhecimento?
Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
3 Agora cinge os teus lombos, como homem; e perguntar-te-ei, e tu me ensina.
Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
4 Onde estavas tu, quando eu fundava a terra? faze-mo saber, se tens inteligência.
Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
5 Quem lhe pôs as medidas? se tu o sabes; ou quem estendeu sobre ela o cordel?
Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
6 Sobre que estão fundadas as suas bases? ou quem assentou a sua pedra da esquina,
Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
7 Quando as estrelas da alva juntas alegremente cantavam, e todos os filhos de Deus jubilavam?
Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
8 Ou quem encerrou o mar com portas, quando trasbordou e saiu da madre;
Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
9 Quando eu pus as nuvens por sua vestidura, e a escuridão por envolvedouro?
Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
10 Quando passei sobre ele o meu decreto, e lhe pus portas e ferrolhos;
Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
11 E disse: Até aqui virás, e não mais adiante, e aqui se quebrarão as tuas ondas empoladas?
Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
12 Ou desde os teus dias deste ordem à madrugada? ou mostraste à alva o seu lugar;
Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
13 Para que pegasse dos fins da terra, e os ímpios fossem sacudidos dela;
Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
14 E se transformasse como o barro, sob o selo, e se pusessem como vestidos;
Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
15 E dos ímpios se desvie a sua luz, e o braço altivo se quebrante;
Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
16 Ou entraste tu até às origens do mar? ou passeaste no mais profundo do abismo?
Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
17 Ou descobriram-se-te as portas da morte? ou viste as portas da sombra da morte?
Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
18 Ou com o teu entendimento chegaste às larguras da terra? faze-mo saber, se sabes tudo isto.
Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
19 Onde está o caminho para onde mora a luz? e, quanto às trevas, onde está o seu lugar;
Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
20 Para que as tragas aos seus limites, e para que saibas as veredas da sua casa?
Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
21 Acaso tu o sabes, porque já então eras nascido, e por ser grande o número dos teus dias?
Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
22 Ou entraste tu até aos tesouros da neve? e viste os tesouros da saraiva,
Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
23 Que eu retenho até do tempo da angústia, até ao dia da peleja e da guerra?
Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
24 Onde está o caminho em que se reparte a luz, e se espalha o vento oriental sobre a terra?
Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
25 Quem abriu para a inundação um leito, e um caminho para os relâmpagos dos trovões;
Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
26 Para chover sobre a terra, onde não há ninguém, e no deserto, em que não há gente;
Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
27 Para fartar a terra deserta e assolada, e para fazer crescer os renovos da erva?
Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
28 A chuva porventura tem pai? ou quem gera as gotas do orvalho,
Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
29 De cujo ventre procede o gelo? e quem gera a geada do céu?
El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
30 Como debaixo de pedra as águas se escondem: e a superfície do abismo se coalha.
Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
31 Ou poderás tu ajuntar as delícias das sete estrelas, ou soltar os atilhos do Orion?
Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
32 Ou produzir as constelações a seu tempo? e guiar a Ursa com seus filhos?
Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
33 Sabes tu as ordenanças dos céus? ou podes dispor do domínio deles sobre a terra?
Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
34 Ou podes levantar a tua voz até às nuvens, para que a abundância das águas te cubra?
Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
35 Ou enviarás aos raios para que saiam, e te digam: Eis-nos aqui?
Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
36 Quem pôs a sabedoria nas entranhas? ou quem deu ao sentido o entendimento?
Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
37 Quem numerará as nuvens pela sabedoria? ou os odres dos céus, quem os abaixará,
Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
38 Quando se funde o pó numa massa, e se apegam os torrões uns aos outros?
Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
39 Porventura caçarás tu preza para a leoa? ou fartarás a fome dos filhos dos leões,
Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
40 Quando se agacham nos covis, e estão à espreita nas covas?
Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
41 Quem prepara aos corvos o seu alimento, quando os seus pintainhos gritam a Deus e andam vagueando, por não terem de comer?
Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
