Jó 32
1 Então aqueles três homens cessaram de responder a Job; porque era justo aos seus próprios olhos.
Ачешть трей оамень ау ынчетат сэ май рэспундэ луй Йов, пентру кэ ел се сокотя фэрэ винэ.
2 E acendeu-se a ira de Elihu, filho de Baracheel o buzita, da família de Ram: contra Job se acendeu a sua ira, porque se justificava a si mesmo, mais do que a Deus.
Атунч с-а апринс де мыние Елиху, фиул луй Баракеел дин Буз, дин фамилия луй Рам. Ел с-а апринс де мыние ымпотрива луй Йов, пентру кэ зичя кэ есте фэрэ винэ ынаинтя луй Думнезеу.
3 Também a sua ira se acendeu contra os seus três amigos: porque, não achando que responder, todavia condenavam a Job.
Ши с-а апринс де мыние ымпотрива челор трей приетень ай луй, пентру кэ ну гэсяу нимик де рэспунс, ши тотушь осындяу пе Йов.
4 Elihu porém esperou que Job falasse; porquanto tinham mais idade do que ele.
Фииндкэ ей ерау май ын вырстэ декыт ел, Елиху аштептасе пынэ ын клипа ачаста, ка сэ ворбяскэ луй Йов.
5 Vendo pois Elihu que já não havia resposta na boca daqueles três homens, a sua ira se acendeu.
Дар, вэзынд кэ ну май ера ничун рэспунс ын гура ачестор трей оамень, Елиху с-а апринс де мыние.
6 E respondeu Elihu, filho de Baracheel o buzita, e disse: Eu sou de menos idade, e vós sois idosos; receei-me e temi de vos declarar a minha opinião.
Ши Елиху, фиул луй Баракеел дин Буз, а луат кувынтул ши а зис: „Еу сунт тынэр, ши вой сунтець бэтрынь, де ачея м-ам темут ши м-ам ферит сэ вэ арэт гындул меу.
7 Dizia eu: falem os dias, e a multidão doa anos ensine a sabedoria.
Еу ымь зичям: ‘Сэ ворбяскэ бэтрынеця, мареле нумэр де ань сэ ынвеце пе алций ынцелепчуня.’
8 Na verdade, há um espírito no homem, e a inspiração do Todo-poderoso os faz entendidos.
Дар, де фапт, ын ом, духул, суфларя Челуй Атотпутерник, дэ причеперя.
9 Os grandes não são os sábios, nem os velhos entendem juízo.
Ну вырста адуче ынцелепчуня, ну бэтрынеця те фаче ын старе сэ жудечь.
10 Pelo que digo: dai-me ouvidos, e também eu declararei a minha opinião.
Ятэ де че зик: ‘Аскултаци-мэ!’ Ымь вой спуне ши еу пэреря.
11 Eis que aguardei as vossas palavras, e dei ouvidos às vossas considerações, até que buscasseis razões.
Ам аштептат сфыршитул кувынтэрилор воастре, в-ам урмэрит довезиле, черчетаря пе каре аць фэкут-о кувинтелор луй Йов.
12 Atentando pois para vós, eis que nenhum de vós há que possa convencer a Job, nem que responda às suas razões:
В-ам дат тоатэ луаря аминте; ши ятэ кэ ничунул дин вой ну л-а ынкрединцат, ничунул ну й-а рэстурнат кувинтеле.
13 Para que não digais: Achamos a sabedoria; Deus o derribou, e não homem algum.
Сэ ну зичець ынсэ: ‘Ын ел ной ам гэсит ынцелепчуня – нумай Думнезеу ыл поате ынфунда, ну ун ом!’
14 Ora ele não dirigiu contra mim palavra alguma, nem lhe responderei com as vossas palavras.
Мие ну мь-а ворбит де-а дрептул, де ачея еу ый вой рэспунде ку тотул алтфел декыт вой.
15 Estão pasmados, não respondem mais, faltam-lhes as palavras.
Ей се тем, ну май рэспунд! Ли с-а тэят кувынтул!
16 Esperei pois, porém não falam: porque já pararam, e não respondem mais.
Ам аштептат пынэ шь-ау сфыршит кувынтэриле, пынэ с-ау оприт ши н-ау штиут че сэ май рэспундэ.
17 Também eu responderei pela minha parte: também eu declararei a minha opinião.
Вряу сэ рэспунд ши еу ла рындул меу, вряу сэ спун ши еу че гындеск.
18 Porque estou cheio de palavras, e aperta-me o espírito do meu ventre.
Кэч сунт плин де кувинте, ымь дэ гес духул ынэунтрул меу;
19 Eis que o meu ventre é como o mosto, sem respiradouro, e virá a arrebentar, como odres novos.
лэунтрул меу есте ка ун вин каре н-аре пе унде сэ ясэ, ка ниште бурдуфурь ной, гата сэ плесняскэ.
20 Falarei, e respirarei: abrirei os meus lábios, e responderei.
Вой ворби деч, ка сэ рэсуфлу ын вое, ымь вой дескиде бузеле ши вой рэспунде.
21 Oxalá eu não faça acepção de pessoas, nem use de sobrenomes com o homem!
Ну вой кэута ла ынфэцишаре, ну вой лингуши пе нимень,
22 Porque não sei usar de sobrenomes: em breve me levaria o meu criador.
кэч ну штиу сэ лингушеск, алтфел ынтр-о клипялэ м-ар луа Зидиторул меу.
