Jó 32
1 Então aqueles três homens cessaram de responder a Job; porque era justo aos seus próprios olhos.
A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
2 E acendeu-se a ira de Elihu, filho de Baracheel o buzita, da família de Ram: contra Job se acendeu a sua ira, porque se justificava a si mesmo, mais do que a Deus.
Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
3 Também a sua ira se acendeu contra os seus três amigos: porque, não achando que responder, todavia condenavam a Job.
Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
4 Elihu porém esperou que Job falasse; porquanto tinham mais idade do que ele.
Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
5 Vendo pois Elihu que já não havia resposta na boca daqueles três homens, a sua ira se acendeu.
Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
6 E respondeu Elihu, filho de Baracheel o buzita, e disse: Eu sou de menos idade, e vós sois idosos; receei-me e temi de vos declarar a minha opinião.
I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
7 Dizia eu: falem os dias, e a multidão doa anos ensine a sabedoria.
Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8 Na verdade, há um espírito no homem, e a inspiração do Todo-poderoso os faz entendidos.
Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Os grandes não são os sábios, nem os velhos entendem juízo.
Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10 Pelo que digo: dai-me ouvidos, e também eu declararei a minha opinião.
Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11 Eis que aguardei as vossas palavras, e dei ouvidos às vossas considerações, até que buscasseis razões.
Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12 Atentando pois para vós, eis que nenhum de vós há que possa convencer a Job, nem que responda às suas razões:
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13 Para que não digais: Achamos a sabedoria; Deus o derribou, e não homem algum.
Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14 Ora ele não dirigiu contra mim palavra alguma, nem lhe responderei com as vossas palavras.
Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15 Estão pasmados, não respondem mais, faltam-lhes as palavras.
Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16 Esperei pois, porém não falam: porque já pararam, e não respondem mais.
Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17 Também eu responderei pela minha parte: também eu declararei a minha opinião.
Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18 Porque estou cheio de palavras, e aperta-me o espírito do meu ventre.
Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19 Eis que o meu ventre é como o mosto, sem respiradouro, e virá a arrebentar, como odres novos.
Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20 Falarei, e respirarei: abrirei os meus lábios, e responderei.
Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21 Oxalá eu não faça acepção de pessoas, nem use de sobrenomes com o homem!
Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
22 Porque não sei usar de sobrenomes: em breve me levaria o meu criador.
Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
