Jó 31
1 Fiz concerto com os meus olhos: como pois atentaria numa virgem?
Фэкусем ун легэмынт ку окий мей, ши ну мь-аш фи оприт привириле асупра уней фечоаре.
2 Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
Дар че соартэ мь-а пэстрат Думнезеу де сус? Че моштенире мь-а тримис Чел Атотпутерник дин черурь?
3 Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
Пеиря ну-й оаре пентру чел рэу ши ненорочиря пентру чей че фак фэрэделеӂе?
4 Ou não vê ele os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
Н-а куноскут Думнезеу кэиле меле? Ну мь-а нумэрат Ел тоць паший мей?
5 Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
Дакэ ам умблат ку минчуна, дакэ мь-а алергат пичорул дупэ ыншелэчуне,
6 (Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
сэ мэ кынтэряскэ Думнезеу ын кумпэна челор фэрэ приханэ, ши-мь ва ведя неприхэниря!
7 Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se às minhas mãos se apegou coisa alguma,
Де ми с-а абэтут пасул де пе каля чя дряптэ, де мь-а урмат инима окий, де с-а липит врео ынтинэчуне де мыниле меле,
8 Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendência arrancada até à raiz.
атунч еу сэ семэн, ши алтул сэ сечере ши одраслеле меле сэ фие дезрэдэчинате!
9 Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições à porta do meu próximo,
Дакэ мь-а фост амэӂитэ инима де врео фемее, дакэ ам пындит ла уша апроапелуй меу,
10 Então moa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ela.
атунч невастэ-мя сэ мачине пентру алтул ши с-о нечинстяскэ алций!
11 Porque é uma infâmia, e é delito pertencente aos juízes.
Кэч ачаста ар фи фост о нелеӂюире, о фэрэделеӂе вредникэ сэ фие педепситэ де жудекэторь,
12 Porque fogo é que consomem até à perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
ун фок каре мистуе пынэ ла нимичире ши каре мь-ар фи прэпэдит тоатэ богэция.
13 Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando eles contendiam comigo,
Де аш фи несокотит дрептул слуӂий сау служничей меле кынд се черта ку мине,
14 Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
че аш путя сэ фак кынд Се ридикэ Думнезеу? Че аш путя рэспунде кынд педепсеште Ел?
15 Aquele que me fez no ventre não o fez também a ele? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
Чел че м-а фэкут пе мине ын пынтечеле мамей меле ну л-а фэкут ши пе ел? Оаре ну не-а ынтокмит ачелашь Думнезеу ын пынтечеле мамей?
16 Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfalecer os olhos da viúva,
Дакэ н-ам дат сэрачилор че-мь черяу, дакэ ам фэкут сэ се топяскэ де плынс окий вэдувей,
17 Ou só comi o meu bocado, e o órfão não comeu dele
дакэ мь-ам мынкат сингур пыня, фэрэ ка орфанул сэ фи авут ши ел партя луй дин еа,
18 (Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pai, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
еу, каре дин тинереце л-ам крескут ка ун татэ, еу, каре де ла наштере ам сприжинит пе вэдувэ;
19 Se a alguém vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
дакэ ам вэзут пе чел ненорочит дукынд липсэ де хайне, пе чел липсит неавынд ынвелитоаре,
20 Se os seus lombos me não abençoaram, se ele não se aquentava com as peles dos meus cordeiros,
фэрэ ка инима луй сэ мэ фи бинекувынтат, фэрэ сэ фи фост ынкэлзит де лына меилор мей;
21 Se eu levantei a minha mão contra o órfão, porquanto na porta via a minha ajuda,
дакэ ам ридикат мына ымпотрива орфанулуй, пентру кэ мэ симцям сприжинит де жудекэторь,
22 Então caia do ombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
атунч сэ ми се дезлипяскэ умэрул де ла ынкеетурэ, сэ-мь кадэ брацул ши сэ се сфэрыме!
23 Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia suportar a sua alteza.
Кэч мэ темям де педяпса луй Думнезеу ши ну путям лукра астфел дин причина мэрецией Луй.
24 Se no ouro pus a minha esperança, ou disse ao ouro fino: Tu és a minha confiança;
Дакэ мь-ам пус ынкредеря ын аур, дакэ ам зис аурулуй: ‘Ту ешть нэдеждя мя’,
25 Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
дакэ м-ам ынгымфат де мэримя аверилор меле, де мулцимя богэциилор пе каре ле добындисем,
26 Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
дакэ ам привит соареле кынд стрэлучя, луна кынд ынаинта мэряцэ
27 E o meu coração se deixou enganar em oculto, e a minha boca beijou a minha mão,
ши дакэ ми с-а лэсат амэӂитэ инима ын тайнэ, дакэ ле-ам арункат сэрутэрь, дукынду-мь мына ла гурэ –
28 Também isto seria delito pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
ши ачаста есте тот о фэрэделеӂе каре требуе педепситэ де жудекэторь, кэч м-аш фи лепэдат де Думнезеул чел де сус –,
29 Se me alegrei da desgraça do que me tem ódio, e se eu exultei quando mal o achou
дакэ м-ам букурат де ненорочиря врэжмашулуй меу, дакэ ам сэрит де букурие кынд л-а атинс ненорочиря,
30 (também não deixei pecar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
еу, каре н-ам дат вое лимбий меле сэ пэкэтуяскэ, сэ-й чарэ моартя ку блестем,
31 Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos desse da sua carne! nunca nos fartariamos dela:
дакэ ну зичяу оамений дин кортул меу: ‘Унде есте чел че ну с-а сэтурат дин карня луй?’,
32 O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
дакэ петречя стрэинул ноаптя афарэ, дакэ ну мь-аш фи дескис уша сэ интре кэлэторул,
33 Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, ocultando o meu delito no meu seio;
дакэ мь-ам аскунс фэрэделеӂиле, ка оамений, ши мь-ам ынкис нелеӂюириле ын сын,
34 Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das famílias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
пентру кэ мэ темям де мулциме, пентру кэ мэ темям де диспрецул фамилиилор, цинынду-мэ деопарте ши некутезынд сэ-мь трек прагул…
35 Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversário escreva um livro.
О, де аш гэси пе чинева сэ м-аскулте! Ятэ апэраря мя, искэлитэ де мине: сэ-мь рэспундэ Чел Атотпутерник! Чине-мь ва да плынӂеря искэлитэ де потривникул меу?
36 Por certo que o levaria sobre o meu ombro, sobre mim o ataria por coroa.
Ка сэ-й порт скрисоаря пе умэр, с-о лег де фрунтя мя ка о кунунэ;
37 O número dos meus passos lhe mostraria: como príncipe me chegaria a ele.
сэ-й дау сокотялэ де тоць паший мей, сэ мэ апропий де ел ка ун домн.
38 Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
Дакэ пэмынтул меу стригэ ымпотрива мя ши дакэ бразделе луй варсэ лакримь;
39 Se comi a sua novidade sem dinheiro, e sufoquei a alma dos seus donos,
дакэ й-ам мынкат родул фэрэ сэ-л фи плэтит ши дакэ ам ынтристат суфлетул векилор луй стэпынь,
40 Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
атунч сэ кряскэ спинь дин ел ын лок де грыу ши негинэ ын лок де орз!” Сфыршитул кувинтелор луй Йов.
