Jó 30

1 Porém agora se riem de mim os de menos idade do que eu, cujos pais eu teria desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

2 De que também me serviria a força das suas mãos? já de velhice se tinham esgotado neles.

Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

3 De míngua e fome andavam sós, e recolhiam-se para os lugares secos, tenebrosos, assolados e desertos.

Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

4 Apanhavam malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento eram as raízes dos zimbros.

Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

5 Do meio dos homens foram expulsos, e gritavam contra eles, como contra o ladrão:

Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

6 Para habitarem nos barrancos dos vales, e nas cavernas da terra e das rochas.

Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

7 Bramavam entre os arbustos, e ajuntavam-se debaixo das ortigas.

Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

8 Eram filhos de doidos, e filhos de gente sem nome, e da terra foram expulsos.

Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

9 Porém agora sou a sua canção, e lhes sirvo de rifão.

Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

10 Abominam-me, e fogem para longe de mim, e do meu rosto não reteem o seu escarro.

Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

11 Porque Deus desatou o meu cordão, e me oprimiu, pelo que sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

12 Á direita se levantam os moços; empurram os meus pés, e preparam contra mim os seus caminhos de destruição.

Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

13 Desbarataram-me o meu caminho: promovem a minha miséria: não tem ajudador.

Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

14 Veem contra mim como por uma grande brecha, e revolvem-se entre a assolação.

Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

15 Sobrevieram-me pavores; como vento perseguem a minha honra, e como nuvem passou a minha felicidade.

Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

16 E agora derrama-se em mim a minha alma: os dias da aflição se apoderaram de mim.

Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

17 De noite se me traspassam os meus ossos, e os pulsos das minhas veias não descançam.

Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

18 Pela grandeza da força das dores se demudou o meu vestido, e ele como o cabeção da minha túnica me cinge.

Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

19 Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

20 Clamo a ti, porém tu não me respondes: estou em pé, porém para mim não atentas.

Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

21 Tornaste-te a ser cruel contra mim: com a força da tua mão resistes violentamente.

Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

22 Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e derretes-me o ser.

Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

23 Porque eu sei que me levarás à morte e à casa do ajuntamento determinado a todos os viventes.

Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

24 Porém não estenderá a mão para o montão de terra, se houve clamor neles contra mim na sua desventura.

Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

25 Porventura, não chorei sobre aquele que estava aflito? ou não se angustiou a minha alma pelo necessitado?

Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

26 Todavia aguardando eu o bem, então me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

27 As minhas entranhas ferveram e não estão quietas: os dias da aflição me surpreenderam.

Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

28 Denegrido ando, porém não do sol, e, levantando-me na congregação, clamo por socorro.

Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

29 Irmão me fiz dos dragões, e companheiro dos avestruzes.

Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

30 Enegreceu-se a minha pele sobre mim, e os meus ossos estão queimados do calor.

Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

31 Pelo que se trocou a minha harmonia em lamentação, e o meu órgão em voz dos que choram.

Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.