Jó 30

1 Porém agora se riem de mim os de menos idade do que eu, cujos pais eu teria desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

ولی اکنون کسانی که از من جوانترند مرا مسخره می‌کنند، در حالی که من عار داشتم پدرانشان را حتی جزو سگهای گله‌ام بدانم؛

2 De que também me serviria a força das suas mãos? já de velhice se tinham esgotado neles.

نیروی بازوانشان برای من چه فایده‌ای دارد، زیرا رمقی در آنها باقی نمانده است.

3 De míngua e fome andavam sós, e recolhiam-se para os lugares secos, tenebrosos, assolados e desertos.

از شدت گرسنگی لاغر و بیتاب شده، سر به بیابان خشک و متروک می‌نهادند.

4 Apanhavam malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento eram as raízes dos zimbros.

در میان بوته‌ها علف‌شوره می‌چیدند، و ریشۀ شورگیاه را می‌خورند.

5 Do meio dos homens foram expulsos, e gritavam contra eles, como contra o ladrão:

چون مردم آنها را مانند یک دزد با داد و قال از میان خود رانده بودند.

6 Para habitarem nos barrancos dos vales, e nas cavernas da terra e das rochas.

پس آنها مجبور شدند در سراشیبی کوهها ساکن شوند، در میان صخره‌ها و حفره‌های زمین.

7 Bramavam entre os arbustos, e ajuntavam-se debaixo das ortigas.

در بیابانها عرعر می‌کردند و زیر بوته‌ها می‌لولیدند.

8 Eram filhos de doidos, e filhos de gente sem nome, e da terra foram expulsos.

آنها احمقانی بی‌نام و نشانند که از سرزمین خود طرد شده‌اند.

9 Porém agora sou a sua canção, e lhes sirvo de rifão.

و حال فرزندان ایشان مرا به باد ریشخند گرفته‌اند و من بازیچهٔ دست آنها شده‌ام.

10 Abominam-me, e fogem para longe de mim, e do meu rosto não reteem o seu escarro.

از من کراهت دارند و نزدیکم نمی‌آیند. از تف انداختن به صورتم ابایی ندارند.

11 Porque Deus desatou o meu cordão, e me oprimiu, pelo que sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

خدا مرا ذلیل و ناتوان ساخته است، پس آنها هر چه دلشان می‌خواهد با من می‌کنند.

12 Á direita se levantam os moços; empurram os meus pés, e preparam contra mim os seus caminhos de destruição.

این اراذل و اوباش از هر سو به من حمله می‌کنند و سر راهم دام می‌گذارند.

13 Desbarataram-me o meu caminho: promovem a minha miséria: não tem ajudador.

راه مرا می‌بندند و دست به هر کاری می‌زنند تا مرا از پای درآورند. آنها می‌دانند که من بی‌یار و یاورم.

14 Veem contra mim como por uma grande brecha, e revolvem-se entre a assolação.

ناگهان بر من هجوم می‌آورند و وقتی که می‌بینند به زمین افتاده‌ام بر سرم می‌ریزند.

15 Sobrevieram-me pavores; como vento perseguem a minha honra, e como nuvem passou a minha felicidade.

در ترس و وحشت به سر می‌برم. آبروی من رفته است و سعادتم مانند ابر ناپدید شده است.

16 E agora derrama-se em mim a minha alma: os dias da aflição se apoderaram de mim.

دیگر رمقی در بدنم نمانده و تسکینی برای رنجهایم نیست.

17 De noite se me traspassam os meus ossos, e os pulsos das minhas veias não descançam.

شبانگاه دردی شدید تمام استخوانهایم را فرا می‌گیرد و لحظه‌ای آرامم نمی‌گذارد.

18 Pela grandeza da força das dores se demudou o meu vestido, e ele como o cabeção da minha túnica me cinge.

خدا با دست قوی یقۀ پیراهنم را سخت گرفته است.

19 Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

خدا مرا به گل و لجن کشیده و به خاک نشانده است.

20 Clamo a ti, porém tu não me respondes: estou em pé, porém para mim não atentas.

ای خدا، نزد تو فریاد برمی‌آورم، ولی به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، اما نگاهم نمی‌کنی.

21 Tornaste-te a ser cruel contra mim: com a força da tua mão resistes violentamente.

نسبت به من بی‌رحم شده‌ای و با تمام قدرت آزارم می‌دهی.

22 Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e derretes-me o ser.

مرا به میان گردباد می‌اندازی و در مسیر طوفان قرار می‌دهی.

23 Porque eu sei que me levarás à morte e à casa do ajuntamento determinado a todos os viventes.

می‌دانم مرا به دیار مرگ که برای همۀ زندگان مقرر است، می‌فرستی.

24 Porém não estenderá a mão para o montão de terra, se houve clamor neles contra mim na sua desventura.

چرا به کسی که خرد شده است و کاری جز التماس کردن، از او برنمی‌آید، حمله می‌کنی؟

25 Porventura, não chorei sobre aquele que estava aflito? ou não se angustiou a minha alma pelo necessitado?

آیا من برای آنانی که در زحمت بودند گریه نمی‌کردم؟ آیا برای نیازمندان غصه نمی‌خوردم؟

26 Todavia aguardando eu o bem, então me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

با وجود این به پاس خوبی، بدی نصیبم شد و به جای نور، تاریکی به سراغم آمد.

27 As minhas entranhas ferveram e não estão quietas: os dias da aflição me surpreenderam.

دلم آشفته است و آرام و قرار ندارد. امواج مصیبت مرا فرا گرفته‌اند.

28 Denegrido ando, porém não do sol, e, levantando-me na congregação, clamo por socorro.

تاریکی وجودم را تسخیر کرده و از شدت غم به این سو و آن سو می‌روم و قرار ندارم. در میان جماعت می‌ایستم و با التماس کمک می‌طلبم.

29 Irmão me fiz dos dragões, e companheiro dos avestruzes.

ناله‌هایم به فریاد شغال و جغد می‌ماند.

30 Enegreceu-se a minha pele sobre mim, e os meus ossos estão queimados do calor.

پوست بدنم سیاه شده، و کنده می‌شود. استخوانهایم از شدت تب می‌سوزد.

31 Pelo que se trocou a minha harmonia em lamentação, e o meu órgão em voz dos que choram.

نوای شادِ چنگِ من، به نوحه‌گری مبدل شده و از نی من ناله‌های جانگداز به گوش می‌رسد.