Jó 30
1 Porém agora se riem de mim os de menos idade do que eu, cujos pais eu teria desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 De que também me serviria a força das suas mãos? já de velhice se tinham esgotado neles.
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 De míngua e fome andavam sós, e recolhiam-se para os lugares secos, tenebrosos, assolados e desertos.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 Apanhavam malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento eram as raízes dos zimbros.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 Do meio dos homens foram expulsos, e gritavam contra eles, como contra o ladrão:
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 Para habitarem nos barrancos dos vales, e nas cavernas da terra e das rochas.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 Bramavam entre os arbustos, e ajuntavam-se debaixo das ortigas.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Eram filhos de doidos, e filhos de gente sem nome, e da terra foram expulsos.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 Porém agora sou a sua canção, e lhes sirvo de rifão.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 Abominam-me, e fogem para longe de mim, e do meu rosto não reteem o seu escarro.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Porque Deus desatou o meu cordão, e me oprimiu, pelo que sacudiram de si o freio perante o meu rosto.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 Á direita se levantam os moços; empurram os meus pés, e preparam contra mim os seus caminhos de destruição.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 Desbarataram-me o meu caminho: promovem a minha miséria: não tem ajudador.
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 Veem contra mim como por uma grande brecha, e revolvem-se entre a assolação.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Sobrevieram-me pavores; como vento perseguem a minha honra, e como nuvem passou a minha felicidade.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 E agora derrama-se em mim a minha alma: os dias da aflição se apoderaram de mim.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 De noite se me traspassam os meus ossos, e os pulsos das minhas veias não descançam.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 Pela grandeza da força das dores se demudou o meu vestido, e ele como o cabeção da minha túnica me cinge.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 Clamo a ti, porém tu não me respondes: estou em pé, porém para mim não atentas.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Tornaste-te a ser cruel contra mim: com a força da tua mão resistes violentamente.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e derretes-me o ser.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 Porque eu sei que me levarás à morte e à casa do ajuntamento determinado a todos os viventes.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Porém não estenderá a mão para o montão de terra, se houve clamor neles contra mim na sua desventura.
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Porventura, não chorei sobre aquele que estava aflito? ou não se angustiou a minha alma pelo necessitado?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 Todavia aguardando eu o bem, então me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 As minhas entranhas ferveram e não estão quietas: os dias da aflição me surpreenderam.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 Denegrido ando, porém não do sol, e, levantando-me na congregação, clamo por socorro.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 Irmão me fiz dos dragões, e companheiro dos avestruzes.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 Enegreceu-se a minha pele sobre mim, e os meus ossos estão queimados do calor.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Pelo que se trocou a minha harmonia em lamentação, e o meu órgão em voz dos que choram.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
