Jó 29
1 E proseguiu Job em proferir o seu dito, e disse:
At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2 Ah! quem me dera ser como eu fui nos meses passados! como nos dias em que Deus me guardava!
Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3 Quando fazia resplandecer a sua candeia sobre a minha cabeça e quando eu pela sua luz caminhava pelas trevas:
Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4 Como era nos dias da minha mocidade, quando o segredo de Deus estava sobre a minha tenda:
Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5 Quando o Todo-poderoso ainda estava comigo, e os meus meninos em redor de mim.
Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6 Quando lavava os meus passos na manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite:
Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7 Quando saía a porta pela cidade, e na praça fazia preparar a minha cadeira:
Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8 Os moços me viam, e se escondiam, e até os idosos se levantavam e se punham em pé:
Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9 Os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca:
Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10 A voz dos chefes se escondia: e a sua língua se pegava ao seu paladar:
Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11 Ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado: vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;
Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12 Porque eu livrava o miserável, que clamava: como também o órfão que não tinha quem o socoresse.
Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13 A benção do que ia perecendo vinha sobre mim, e eu fazia que jubilasse o coração da viúva.
Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14 Vestia-me da justiça: e ela me servia de vestido: como manto e diadema era o meu juízo.
Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15 Eu fui o olho do cego, como também os pés do coxo:
Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16 Aos necessitados era pai, e as causas de que eu não tinha conhecimento inquiria com diligência;
Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17 E quebrava os queixais do perverso, e dos seus dentes tirava a preza.
At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18 E dizia: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia.
Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19 A minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho fazia assento sobre os meus ramos;
Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20 A minha honra se renovava em mim, e o meu arco se reforçava na minha mão.
Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21 Ouvindo-me esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.
Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22 Acabada a minha palavra, não replicavam, e minhas razões destilavam sobre eles;
Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23 Porque me esperavam, como a chuva; e abriam a sua boca, como a chuva tardia
At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24 Se me ria para eles, não o criam, e não faziam abater a luz do meu rosto;
Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25 Eu escolhia o seu caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as tropas: como aquele que consola os que pranteiam.
Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
