Jó 29
1 E proseguiu Job em proferir o seu dito, e disse:
Еще же приложив Иов, рече в притчах:
2 Ah! quem me dera ser como eu fui nos meses passados! como nos dias em que Deus me guardava!
кто мя устроит по месяцам преждних дний, в нихже мя Бог храняше,
3 Quando fazia resplandecer a sua candeia sobre a minha cabeça e quando eu pela sua luz caminhava pelas trevas:
якоже егда светяшеся светилник Его над главою моею, егда светом Его хождах во тме,
4 Como era nos dias da minha mocidade, quando o segredo de Deus estava sobre a minha tenda:
егда бех тяжек в путех, егда Бог посещение творяше дому моему,
5 Quando o Todo-poderoso ainda estava comigo, e os meus meninos em redor de mim.
егда бех богат зело, окрест же мене раби,
6 Quando lavava os meus passos na manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite:
егда обливахуся путие мои маслом кравиим, горы же моя обливахуся млеком,
7 Quando saía a porta pela cidade, e na praça fazia preparar a minha cadeira:
егда исхождах изутра во град, на стогнах же поставляшеся ми престол?
8 Os moços me viam, e se escondiam, e até os idosos se levantavam e se punham em pé:
Видяще мя юноши скрывашася, старейшины же вси воставаша:
9 Os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca:
вельможи же преставаху глаголати, перст возложше на уста своя.
10 A voz dos chefes se escondia: e a sua língua se pegava ao seu paladar:
Слышавшии же блажиша мя, и язык их прильпе гортани их:
11 Ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado: vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;
яко ухо слыша и ублажи мя, око же видев мя уклонися.
12 Porque eu livrava o miserável, que clamava: como também o órfão que não tinha quem o socoresse.
Спасох бо убогаго от руки сильнаго, и сироте, емуже не бе помощника, помогох.
13 A benção do que ia perecendo vinha sobre mim, e eu fazia que jubilasse o coração da viúva.
Благословение погибающаго на мя да приидет, уста же вдовича благословиша мя.
14 Vestia-me da justiça: e ela me servia de vestido: como manto e diadema era o meu juízo.
В правду же облачахся, одевахся же в суд яко в ризу.
15 Eu fui o olho do cego, como também os pés do coxo:
Око бех слепым, нога же хромым:
16 Aos necessitados era pai, e as causas de que eu não tinha conhecimento inquiria com diligência;
аз бых отец немощным, распрю же, еяже не ведях, изследих:
17 E quebrava os queixais do perverso, e dos seus dentes tirava a preza.
сотрох же членовныя неправедных, от среды же зубов их грабление изях.
18 E dizia: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia.
Рех же: возраст мой состареется якоже стебло финиково, многа лета поживу.
19 A minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho fazia assento sobre os meus ramos;
Корень разверзеся при воде, и роса пребудет на жатве моей.
20 A minha honra se renovava em mim, e o meu arco se reforçava na minha mão.
Слава моя нова со мною, и лук мой в руце моей пойдет.
21 Ouvindo-me esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.
(Старейшины) слышавшии мя внимаху, молчаху же о моем совете.
22 Acabada a minha palavra, não replicavam, e minhas razões destilavam sobre eles;
К моему глаголу не прилагаху, радовахуся же, егда к ним глаголах:
23 Porque me esperavam, como a chuva; e abriam a sua boca, como a chuva tardia
якоже земля жаждущая ожидает дождя, тако сии моего глаголания.
24 Se me ria para eles, não o criam, e não faziam abater a luz do meu rosto;
Аще возсмеюся к ним, не вериша: и свет лица моего не отпадаше.
25 Eu escolhia o seu caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as tropas: como aquele que consola os que pranteiam.
Избрах путь их, и седех князь, и вселяхся якоже царь посреде храбрых, аки утешаяй печальных.
