Jó 21
1 Respondeu porém Job, e disse:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Ouvi atentamente as minhas razões; e isto vos sirva de consolações.
Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
3 Sofrei-me, e eu falarei: e, havendo eu falado, zombai.
Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
4 Porventura eu me queixo a algum homem? porém, ainda que assim fosse, porque se não angustiaria o meu espírito?
Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
5 Olhai para mim, e pasmai: e ponde a mão sobre a boca.
Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
6 Porque, quando me lembro disto, me perturbo, e a minha carne é sobresaltada de horror.
Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
7 Por que razão vivem os ímpios? envelhecem, e ainda se esforçam em poder?
Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
8 A sua semente se estabelece com eles perante a sua face; e os seus renovos perante os seus olhos.
Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
9 As suas casas tem paz, sem temor; e a vara de Deus não está sobre eles.
Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
10 O seu touro gera, e não falha: pare a sua vaca, e não aborta.
Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
11 Mandam fora as suas crianças, como a um rebanho, e seus filhos andam saltando.
Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
12 Levantam a voz, ao som do tamboril e da harpa, e alegram-se ao som dos órgãos.
Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują. (Sheol h7585)
14 E, todavia, dizem a Deus: Retirate de nós; porque não desejamos ter conhecimento dos teus caminhos.
Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
15 Quem é o Todo-poderoso, para que nós o sirvamos? e que nos aproveitará que lhe façamos orações?
Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
16 Vede porém que o seu bem não está na mão deles: esteja longe de mim o conselho dos ímpios!
Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
17 Quantas vezes sucede que se apaga a candeia dos ímpios, e lhes sobrevem a sua destruição? e Deus na sua ira lhes reparte dores!
Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
18 Porque são como a palha diante do vento, e como a pragana, que arrebata o redemoinho.
Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
19 Deus guarda a sua violência para seus filhos, e lhe dá o pago, que o sente.
Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
20 Seus olhos veem a sua ruína, e ele bebe do furor do Todo-poderoso.
Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
21 Porque, que prazer teria na sua casa, depois de si, cortando-se-lhe o número dos seus meses?
Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
22 Porventura a Deus se ensinaria ciência, a ele que julga os excelsos?
Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
23 Este morre na força da sua plenitude, estando todo quieto e sossegado.
Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
24 Os seus baldes estão cheios de leite, e os seus ossos estão regados de tutanos.
Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
25 E outro morre, ao contrário, na amargura do seu coração, não havendo comido do bem.
Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
26 Juntamente jazem no pó, e os bichos os cobrem.
Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
27 Eis que conheço bem os vossos pensamentos: e os maus intentos com que injustamente me fazeis violência.
Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
28 Porque direis: Onde está a casa do príncipe? e onde a tenda das moradas dos ímpios?
Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
29 Porventura o não perguntastes aos que passam pelo caminho? e não conheceis os seus sinais?
Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
30 Que o mau é preservado para o dia da destruição; e são levados no dia do furor.
Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
31 Quem acusará diante dele o seu caminho? e quem lhe dará o pago do que faz?
Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
32 Finalmente é levado às sepulturas, e vigia no montão.
Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
33 Os torrões do vale lhe são doces, e attrahe a si a todo o homem; e diante de si há inumeráveis.
Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
34 Como pois me consolais com vaidade? pois nas vossas respostas ainda resta a transgressão.
Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
