Jó 20
1 Então respondeu Sofar, o naamathita, e disse:
A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
2 Por isso é que os meus pensamentos me fazem responder, e portanto me apresso.
Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
3 Eu ouvi a repreensão, que me envergonha, mas o espírito do meu entendimento responderá por mim.
Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
4 Porventura não sabes isto, que foi desde todo o tempo, desde que o homem foi posto sobre a terra?
Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
5 A saber: que o júbilo dos ímpios é breve, e a alegria dos hipócritas como dum momento?
Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
6 Ainda que a sua altura subisse até ao céu, e a sua cabeça chegasse até às nuvens,
By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
7 Contudo como o seu próprio esterco perecerá para sempre: e os que o viam dirão: Onde está?
A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
8 Como um sonho vôa, e não será achado, e será afugentado como uma visão da noite.
Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
9 O olho que já o viu jamais o verá, nem olhará mais para ele o seu lugar.
Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
10 Os seus filhos procurarão agradar aos pobres, e as suas mãos restaurarão a sua fazenda.
Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
11 Os seus ossos se encherão dos seus pecados ocultos, e juntamente se deitarão com ele no pó.
Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
12 Ainda que o mal lhe seja doce na boca, e ele o esconda debaixo da sua língua,
A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
13 E o guarde, e o não deixe, antes o retenha no seu paladar,
Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
14 Contudo a sua comida se mudará nas suas entranhas; fel de áspides será interiormente.
Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
15 Enguliu fazendas, porém vomita-las-á; do seu ventre Deus as lançará.
Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
16 Veneno de áspides sorverá; língua de víbora o matará.
Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
17 Não verá as correntes, os rios e os ribeiros de mel e manteiga.
Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
18 Restituirá do seu trabalho, e não o engulirá: conforme ao poder de sua mudança, e não saltará de gozo.
Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
19 Porquanto oprimiu, desamparou os pobres, e roubou a casa que não edificou.
Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,
20 Porquanto não sentiu sossego no seu ventre; da sua tão desejada fazenda coisa nenhuma reterá.
Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.
21 Nada lhe sobejará do que coma; pelo que a sua fazenda não será durável.
Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.
22 Estando já cheia a sua abastança, estará angustiado: toda a mão dos miseráveis virá sobre ele
Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.
23 Haja porém ainda de que possa encher o seu ventre; contudo Deus mandará sobre ele o ardor da sua ira, e a fará chover sobre ele quando ele for a comer.
Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.
24 Ainda que fuja das armas de ferro, o arco de aço o atravessará.
Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.
25 Desembainhada a espada, sairá do seu corpo, e resplandecendo virá do seu fel: e haverá sobre ele assombros.
Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.
26 Toda a escuridão se ocultará nos seus esconderijos: um fogo não assoprado o consumirá: e com o que ficar na sua tenda irá mal.
Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.
27 Os céus manifestarão a sua iniquidade: e a terra se levantará contra ele.
Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 As rendas de sua casa serão transportadas: no dia da sua ira todas se derramarão.
Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.
29 Esta, da parte de Deus, é a porção do homem ímpio: e, da parte de Deus, a herança dos seus ditos.
Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.
