Jó 19
1 Respondeu porém Job, e disse:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Até quando entristecereis a minha alma, e me quebrantareis com palavras?
Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
3 Já dez vezes me envergonhastes; vergonha não tendes: contra mim vos endureceis.
Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
4 Embora haja eu, na verdade, errado, comigo ficará o meu erro.
A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
5 Se deveras vos levantais contra mim, e me arguis com o meu opróbrio,
A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
6 Sabei agora que Deus é o que me transtornou, e com a sua rede me cercou.
Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
7 Eis que clamo: violência; porém não sou ouvido; grito: socorro; porém não há justiça.
Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
8 O meu caminho entrincheirou, e já não posso passar, e nas minhas veredas pôs trevas.
Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
9 Da minha honra me despojou; e tirou-me a coroa da minha cabeça.
Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
10 Derribou-me ele em roda, e eu me vou, e arrancou a minha esperança, como a uma árvore.
Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
11 E fez inflamar contrar mim a sua ira, e me reputou para consigo, como a seus inimigos.
Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
12 Juntas vieram as suas tropas, e prepararam contra mim o seu caminho, e se acamparam ao redor da minha tenda.
Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
13 Pôs longe de mim a meus irmãos, e os que me conhecem deveras me estranharam.
Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
14 Os meus parentes me deixaram, e os meus conhecidos se esqueceram de mim.
Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
15 Os meus domésticos e as minhas servas me reputaram como um estranho, e vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.
Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
16 Chamei a meu criado, e ele me não respondeu, suplicando-lhe eu por minha própria boca.
Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
17 O meu bafo se fez estranho a minha mulher, e eu a suplico pelos filhos do meu corpo.
Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
18 Até os rapazes me desprezam, e, levantando-me eu, falam contra mim.
I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
19 Todos os homens do meu secreto conselho me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.
Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
20 Os meus ossos se apegaram à minha pele e à minha carne, e escapei só com a pele dos meus dentes.
Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
21 Compadecei-vos de mim, amigos meus, compadecei-vos de mim, porque a mão de Deus me tocou.
Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
22 Porque me perseguis assim como Deus, e da minha carne vos não fartais?
Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
23 Quem me dera agora, que as minhas palavras se escrevessem! quem me dera, que se gravassem num livro!
Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
24 E que, com pena de ferro, e com chumbo, para sempre fossem esculpidas na rocha!
Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
25 Porque eu sei que o meu redentor vive, e que estará em pé no derradeiro dia sobre o pó.
Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
26 E depois de roída a minha pele, contudo desde a minha carne verei a Deus,
A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
27 A quem eu verei por mim mesmo, e os meus olhos o verão, e não outro: e por isso os meus rins se consomem no meu seio.
Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
28 Na verdade, que devieis dizer: Porque o perseguimos? Pois a raiz da acusação se acha em mim.
Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
29 Temei vós mesmos a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que haverá um juízo.
Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
