< 19 >

1 Respondeu porém Job, e disse:
Epi Job te reponn:
2 Até quando entristecereis a minha alma, e me quebrantareis com palavras?
Pou konbyen de tan, nou va toumante m, e kraze mwen avèk pawòl yo?
3 Já dez vezes me envergonhastes; vergonha não tendes: contra mim vos endureceis.
Dis fwa sa yo nou te ensilte m; nou pa menm wont fè m tò.
4 Embora haja eu, na verdade, errado, comigo ficará o meu erro.
Menm si m fè erè, erè sa repoze anndan m.
5 Se deveras vos levantais contra mim, e me arguis com o meu opróbrio,
Si anverite nou vin ògeye kont mwen, e fè m wè prèv a gwo wont mwen,
6 Sabei agora que Deus é o que me transtornou, e com a sua rede me cercou.
alò, konnen byen ke Bondye te fè m tò, e te fèmen pèlen Li an antoure mwen.
7 Eis que clamo: violência; porém não sou ouvido; grito: socorro; porém não há justiça.
“Gade byen, mwen kriye: ‘Vyolans!’ Men nanpwen repons. Mwen rele sekou! Men nanpwen jistis.
8 O meu caminho entrincheirou, e já não posso passar, e nas minhas veredas pôs trevas.
Li te bare chemen mwen pou m pa kab pase, e Li te mete fènwa sou pa m yo.
9 Da minha honra me despojou; e tirou-me a coroa da minha cabeça.
Li te retire lonè sou mwen e te retire kouwòn nan sou tèt mwen.
10 Derribou-me ele em roda, e eu me vou, e arrancou a minha esperança, como a uma árvore.
Li kraze desann mwen tout kote e mwen fin disparèt; Li te dechouke espwa m kon yon pyebwa.
11 E fez inflamar contrar mim a sua ira, e me reputou para consigo, como a seus inimigos.
Anplis, Li te limen lakòlè Li kont mwen e te konsidere m kon lènmi Li.
12 Juntas vieram as suas tropas, e prepararam contra mim o seu caminho, e se acamparam ao redor da minha tenda.
Lame Li a vin rasanble pou bati chemen pa yo kont mwen. Yo fè kan kap antoure tant mwen an.
13 Pôs longe de mim a meus irmãos, e os que me conhecem deveras me estranharam.
“Li te retire frè m yo byen lwen mwen e sila mwen te konnen yo vin separe de mwen nèt.
14 Os meus parentes me deixaram, e os meus conhecidos se esqueceram de mim.
Fanmi mwen yo vin fè fayit e pi pwòch zami m yo te bliye m.
15 Os meus domésticos e as minhas servas me reputaram como um estranho, e vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.
Sila ki rete lakay mwen yo ak sèvant mwen yo konsidere m kon yon etranje. Mwen se yon etranje menm nan zye yo.
16 Chamei a meu criado, e ele me não respondeu, suplicando-lhe eu por minha própria boca.
Mwen rele sèvitè mwen an, men li pa reponn; mwen oblije sipliye l ak bouch mwen.
17 O meu bafo se fez estranho a minha mulher, e eu a suplico pelos filhos do meu corpo.
Menm souf mwen fè bay ofans a madanm mwen, e mwen vin abominab a pwòp frè m.
18 Até os rapazes me desprezam, e, levantando-me eu, falam contra mim.
Timoun yo meprize mwen. Mwen leve e yo pale kont mwen.
19 Todos os homens do meu secreto conselho me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.
Tout asosye m yo etone ak krent devan m. Sila ke m byen renmen yo te vire kont mwen.
20 Os meus ossos se apegaram à minha pele e à minha carne, e escapei só com a pele dos meus dentes.
Zo m yo kole sou po m ak chè m; se sèl pa po dan m ke m chape lanmò.
21 Compadecei-vos de mim, amigos meus, compadecei-vos de mim, porque a mão de Deus me tocou.
“Gen pitye pou mwen, gen pitye, O nou menm ki zanmi mwen yo, paske men Bondye vin frape mwen.
22 Porque me perseguis assim como Deus, e da minha carne vos não fartais?
Poukisa n ap pèsekite mwen menm tankou Bondye e pa satisfè ak chè mwen.
23 Quem me dera agora, que as minhas palavras se escrevessem! quem me dera, que se gravassem num livro!
O ke pawòl mwen yo te ekri! O ke yo te enskri nan yon liv!
24 E que, com pena de ferro, e com chumbo, para sempre fossem esculpidas na rocha!
Ke avèk pwent plim ak plon, yo te grave sou wòch la jis pou tout tan!
25 Porque eu sei que o meu redentor vive, e que estará em pé no derradeiro dia sobre o pó.
Men pou mwen, mwen konnen ke Redanmtè mwen an vivan. Epi apre tout sa a, li va vin kanpe sou latè.
26 E depois de roída a minha pele, contudo desde a minha carne verei a Deus,
Menm lè po m fin detwi, malgre chè m fin sòti, mwen va wè Bondye nan chè a;
27 A quem eu verei por mim mesmo, e os meus olhos o verão, e não outro: e por isso os meus rins se consomem no meu seio.
ke mwen, mwen menm va wè, ke zye m va wè, e se pa kon yon etranje. “Kè m vin fèb anndan m.
28 Na verdade, que devieis dizer: Porque o perseguimos? Pois a raiz da acusação se acha em mim.
Si nou di: ‘Men kijan nou va pèsekite li!’ pwiska rasin ka sa a se nan mwen,’
29 Temei vós mesmos a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que haverá um juízo.
fè lakrent nepe a pou kont nou, paske lakòlè Bondye mennen pinisyon nepe a. Fòk nou kab konnen, gen jijman.”

< 19 >