Jó 19
1 Respondeu porém Job, e disse:
Əyyub belə cavab verdi:
2 Até quando entristecereis a minha alma, e me quebrantareis com palavras?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 Já dez vezes me envergonhastes; vergonha não tendes: contra mim vos endureceis.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Embora haja eu, na verdade, errado, comigo ficará o meu erro.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 Se deveras vos levantais contra mim, e me arguis com o meu opróbrio,
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 Sabei agora que Deus é o que me transtornou, e com a sua rede me cercou.
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 Eis que clamo: violência; porém não sou ouvido; grito: socorro; porém não há justiça.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 O meu caminho entrincheirou, e já não posso passar, e nas minhas veredas pôs trevas.
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 Da minha honra me despojou; e tirou-me a coroa da minha cabeça.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 Derribou-me ele em roda, e eu me vou, e arrancou a minha esperança, como a uma árvore.
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 E fez inflamar contrar mim a sua ira, e me reputou para consigo, como a seus inimigos.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 Juntas vieram as suas tropas, e prepararam contra mim o seu caminho, e se acamparam ao redor da minha tenda.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 Pôs longe de mim a meus irmãos, e os que me conhecem deveras me estranharam.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 Os meus parentes me deixaram, e os meus conhecidos se esqueceram de mim.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 Os meus domésticos e as minhas servas me reputaram como um estranho, e vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 Chamei a meu criado, e ele me não respondeu, suplicando-lhe eu por minha própria boca.
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 O meu bafo se fez estranho a minha mulher, e eu a suplico pelos filhos do meu corpo.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 Até os rapazes me desprezam, e, levantando-me eu, falam contra mim.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 Todos os homens do meu secreto conselho me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 Os meus ossos se apegaram à minha pele e à minha carne, e escapei só com a pele dos meus dentes.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 Compadecei-vos de mim, amigos meus, compadecei-vos de mim, porque a mão de Deus me tocou.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Porque me perseguis assim como Deus, e da minha carne vos não fartais?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 Quem me dera agora, que as minhas palavras se escrevessem! quem me dera, que se gravassem num livro!
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 E que, com pena de ferro, e com chumbo, para sempre fossem esculpidas na rocha!
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 Porque eu sei que o meu redentor vive, e que estará em pé no derradeiro dia sobre o pó.
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 E depois de roída a minha pele, contudo desde a minha carne verei a Deus,
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 A quem eu verei por mim mesmo, e os meus olhos o verão, e não outro: e por isso os meus rins se consomem no meu seio.
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 Na verdade, que devieis dizer: Porque o perseguimos? Pois a raiz da acusação se acha em mim.
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 Temei vós mesmos a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que haverá um juízo.
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
