< Jó 17 >
1 O meu espírito se vai corrompendo, os meus dias se vão apagando, e tenho perante mim as sepulturas.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Porventura não estão zombadores comigo? e os meus olhos não passam a noite chorando pelas suas amarguras?
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Promete agora, e dá-me um fiador para contigo: quem há que me dê a mão?
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Porque aos seus corações encobriste o entendimento, pelo que não os exaltarás.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 O que lisongeando fala aos amigos também os olhos de seus filhos desfalecerão.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Porém a mim me pôs por um provérbio dos povos, de modo que já sou uma abominação perante o rosto de cada um.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 Pelo que já se escureceram de mágoa os meus olhos, e já todos os meus membros são como a sombra:
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Os retos pasmarão disto, e o inocente se levantará contra o hipócrita.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 E o justo seguirá o seu caminho firmemente, e o puro de mãos irá crescendo em força.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Mas, na verdade, tornai todos vós, e vinde cá; porque sábio nenhum acho entre vós.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Os meus dias passam, os meus propósitos se quebraram, os pensamentos do meu coração.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 Trocaram o dia em noite; a luz está perto do fim, por causa das trevas.
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
13 Se eu esperar, a sepultura será a minha casa; nas trevas estenderei a minha cama. (Sheol )
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol )
14 Á corrupção clamo: Tu és meu pai; e aos bichos: Vós sois minha mãe e minha irmã.
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 Onde pois estaria agora a minha esperança? enquanto à minha esperança, quem a poderá ver
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
16 As barras da sepultura descerão quando juntamente no pó haverá descanço. (Sheol )
W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich. (Sheol )