Jó 11
1 Então respondeu Sofar, o naamathita, e disse
Daarop nam Sofar van Naäma het woord, en sprak:
2 Porventura não se dará resposta à multidão de palavras? E o homem falador será justificado?
Zo’n praatvaar zou onbeantwoord blijven, Zo’n held met de lippen in het gelijk gesteld;
3 As tuas mentiras se hão de calar os homens? E zombarás tu sem que ninguém te envergonhe?
Uw zwetsen zou anderen tot zwijgen brengen, Uw onzinnig gebrabbel door niemand worden beschaamd?
4 Pois tu disseste: A minha doutrina é pura, e limpo sou aos teus olhos.
Gij zegt tot God: Mijn wandel is rein, Ik ben onberispelijk in uw oog!
5 Mas, na verdade, oxalá que Deus falasse e abrisse os seus lábios contra ti!
Wilde God maar eens spreken, Zijn lippen tegen u openen,
6 E te fizesse saber os segredos da sabedoria, que ela é multíplice em eficácia; pelo que sabe que Deus exige de ti menos do que merece a tua iniquidade.
U de geheimen der Wijsheid ontvouwen, Die zo moeilijk zijn te verstaan: Dan zoudt ge erkennen, dat God van u eist, Wat uw misdaad verdient.
7 Porventura alcançarás os caminhos de Deus? ou chegarás à perfeição do Todo-poderoso?
Zoudt ge de diepten Gods kunnen peilen, De alwetendheid van den Almachtige doorgronden?
8 Como as alturas dos céus é a sua sabedoria; que poderás tu fazer? mais profunda do que o inferno, que poderás tu saber? (Sheol h7585)
Zij is hoger nog dan de hemelen: Wat kunt ge beginnen; Dieper nog dan de onderwereld: Wat kunt ge begrijpen; (Sheol h7585)
9 Mais comprida é a sua medida do que a terra: e mais larga do que o mar.
Haar meetsnoer is langer dan de aarde, En breder nog dan de zee!
10 Se ele destruir, e encerrar, ou se recolher, quem o fará tornar para traz?
Als hij iets laat passeren, het verborgen houdt, Of het ruchtbaar maakt: wie zal Hem weerhouden?
11 Porque ele conhece aos homens vãos, e vê o vício; e não o terá em consideração?
Want Hij doorschouwt de bedriegelijke mensen; Hij kent het kwaad, het ontgaat Hem niet!
12 Mas o homem vão é falto de entendimento; sim, o homem nasce como a cria do jumento montez.
Maar een leeghoofd zal dit eerst begrijpen, Als het jong van een ezel een mensenkind wordt!
13 Se tu preparaste o teu coração, e estendeste as tuas mãos para ele!
Maar wanneer gij er acht op wilt slaan, En tot Hem uw handen verheft,
14 Se há iniquidade na tua mão, lança-a para longe de ti e não deixes habitar a injustiça nas tuas tendas.
De misdaad uit uw hand verwijdert, En in uw tenten geen onrecht laat wonen:
15 Porque então o teu rosto levantarás sem mácula: e estarás firme, e não temerás.
Dan heft ge smetteloos het hoofd omhoog, Dan staat ge vast, en behoeft niet te vrezen.
16 Porque te esquecerás dos trabalhos, e te lembrarás deles como das águas que já passaram
Ja, dan zult ge de ellende vergeten, Er aan denken als aan water, dat voorbij is gestroomd;
17 E a tua vida mais clara se levantará do que o meio dia; ainda que seja trevas, será como a manhã.
Dan rijst uw leven klaarder nog dan de middag, En uw duisternis zal als de morgen zijn;
18 E terás confiança; porque haverá esperança; e buscarás e repousarás seguro.
Dan zult ge vertrouwen, Want er is weer hoop! Dan gaat ge weer slapen onder veilige hoede,
19 E deitar-te-ás, e ninguém te espantará; muitos suplicarão o teu rosto.
Dan legt ge u neer, en schrikt niemand u op; Dan dingen velen naar uw gunst,
20 Porém os olhos dos ímpios desfalecerão, e perecerá o seu refúgio: e a sua esperança será o expirar da alma
Terwijl de ogen der bozen versmachten: Want die blijven van iedere toevlucht verstoken, Hun enige hoop is hun laatste zucht!
