Jó 10
1 A minha alma tem tédio à minha vida: darei livre curso à minha queixa, falarei na amargura da minha alma.
Додијао је души мојој живот мој; пустићу од себе тужњаву своју, говорићу у јаду душе своје.
2 Direi a Deus: Não me condenes: faze-me saber porque contendes comigo.
Рећи ћу Богу: Немој ме осудити; кажи ми зашто се преш са мном.
3 Parece-te bem que me oprimas? que rejeites o trabalho das tuas mãos? e resplandeças sobre o conselho dos ímpios?
Је ли Ти мило да чиниш силу, да одбацујеш дело руку својих и савет безбожнички обасјаваш?
4 Tens tu porventura olhos de carne? vês tu como vê o homem?
Јесу ли у Тебе очи телесне? Видиш ли као што види човек?
5 São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,
Јесу ли дани твоји као дани човечији, и године твоје као век људски,
6 Para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu pecado?
Те истражујеш моје безакоње и за грех мој разбираш?
7 Bem sabes tu que eu não sou ímpio: todavia ninguém há que me livre da tua mão.
Ти знаш да нисам крив, и нема никога ко би избавио из Твоје руке.
8 As tuas mãos me fizeram e me formaram todo em roda; contudo me consomes.
Твоје су ме руке створиле и начиниле, и Ти ме одсвуда потиреш.
9 Peço-te que te lembres de que como barro me formaste e me farás tornar em pó.
Опомени се да си ме као од кала начинио, и опет ћеш ме у прах обратити.
10 Porventura não me vasaste como leite, e como queijo me não coalhaste?
Ниси ли ме као млеко слио и као сир усирио ме?
11 De pele e carne me vestiste, e com ossos e nervos me ligaste.
Навукао си на ме кожу и месо, и костима и жилама сплео си ме.
12 Vida e beneficência me fizeste: e o teu cuidado guardou o meu espírito.
Животом и милошћу даривао си ме; и старање Твоје чувало је дух мој.
13 Porém estas coisas as ocultaste no teu coração: bem sei eu que isto esteve contigo.
И сакрио си то у срцу свом; али знам да је у Тебе.
14 Se eu pecar, tu me observas; e da minha iniquidade não me escusarás.
Ако сам згрешио, опазио си ме, и ниси ме опростио безакоња мог.
15 Se for ímpio, ai de mim! e se for justo, não levantarei a minha cabeça: farto estou de afronta; e olho para a minha miséria.
Ако сам скривио, тешко мени! Ако ли сам прав, не могу подигнути главе, пун срамоте и видећи муку своју.
16 Porque se vai crescendo; tu me caças como a um leão feroz: tornas-te, e fazes maravilhas contra mim.
И ако се подигне, гониш ме као лав, и опет чиниш чудеса на мени.
17 Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; revezes e combate estão comigo.
Понављаш сведочанства своја против мене, и умножаваш гнев свој на ме; војске једне за другом излазе на ме.
18 Por que pois me tiraste da madre? Ah se então dera o espírito, e olhos nenhuns me vissem!
Зашто си ме извадио из утробе? О да умрех! Да ме ни око не виде!
19 Que tivera sido como se nunca fôra: e desde o ventre fôra levado à sepultura!
Био бих као да никада нисам био; из утробе у гроб био бих однесен.
20 Porventura não são poucos os meus dias? cessa pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;
Није ли мало дана мојих? Престани дакле и окани ме се да се мало опоравим,
21 Antes que vá e de onde nunca torne, à terra da escuridão e da sombra da morte;
Пре него отидем одакле се нећу вратити, у земљу тамну и у сен смртни,
22 Terra escuríssima, como a mesma escuridão, terra da sombra, da morte e sem ordem alguma e onde a luz é como a escuridão.
У земљу тамну као мрак и у сен смртни, где нема промене и где је видело као тама.
