Jó 10
1 A minha alma tem tédio à minha vida: darei livre curso à minha queixa, falarei na amargura da minha alma.
| از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم. |
2 Direi a Deus: Não me condenes: faze-me saber porque contendes comigo.
| ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟ |
3 Parece-te bem que me oprimas? que rejeites o trabalho das tuas mãos? e resplandeças sobre o conselho dos ímpios?
| آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟ |
4 Tens tu porventura olhos de carne? vês tu como vê o homem?
| آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟ |
5 São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,
| آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است |
6 Para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu pecado?
| که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟ |
7 Bem sabes tu que eu não sou ímpio: todavia ninguém há que me livre da tua mão.
| هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟ |
8 As tuas mãos me fizeram e me formaram todo em roda; contudo me consomes.
| دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند. |
9 Peço-te que te lembres de que como barro me formaste e me farás tornar em pó.
| به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟ |
10 Porventura não me vasaste como leite, e como queijo me não coalhaste?
| به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم. |
11 De pele e carne me vestiste, e com ossos e nervos me ligaste.
| پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی. |
12 Vida e beneficência me fizeste: e o teu cuidado guardou o meu espírito.
| تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است. |
13 Porém estas coisas as ocultaste no teu coração: bem sei eu que isto esteve contigo.
| با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که |
14 Se eu pecar, tu me observas; e da minha iniquidade não me escusarás.
| مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی. |
15 Se for ímpio, ai de mim! e se for justo, não levantarei a minha cabeça: farto estou de afronta; e olho para a minha miséria.
| وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم! |
16 Porque se vai crescendo; tu me caças como a um leão feroz: tornas-te, e fazes maravilhas contra mim.
| حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری. |
17 Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; revezes e combate estão comigo.
| پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی. |
18 Por que pois me tiraste da madre? Ah se então dera o espírito, e olhos nenhuns me vissem!
| چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم. |
19 Que tivera sido como se nunca fôra: e desde o ventre fôra levado à sepultura!
| انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم. |
20 Porventura não são poucos os meus dias? cessa pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;
| آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم. |
21 Antes que vá e de onde nunca torne, à terra da escuridão e da sombra da morte;
| به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است |
22 Terra escuríssima, como a mesma escuridão, terra da sombra, da morte e sem ordem alguma e onde a luz é como a escuridão.
| به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است. |
