Tiago 4
1 De onde veem as guerras e pelejas entre vós? Porventura não veem de aqui, a saber, dos vossos deleites, que nos vossos membros guerreiam?
Откуда ратови и распре међу нама? Не отуда ли, од сласти ваших, које се боре у вашим удима?
2 Cobiçais, e nada tendes: sois invejosos, e cobiçosos, e não podeis alcançar: combateis e guerreais, e nada tendes, porque não pedis.
Желите и немате; убијате и завидите, и не можете да добијете; борите се и војујете, и немате, јер не иштете.
3 Pedis, e não recebeis, porque pedis mal, para o gastardes em vossos deleites.
Иштете, и не примате, јер зло иштете, да у сластима својим трошите.
4 Adúlteros e adulteras, não sabeis vós que a amizade do mundo é inimizade contra Deus? Portanto qualquer que quizer ser amigo do mundo constitui-se inimigo de Deus.
Прељубочинци и прељубочинице! Не знате ли да је пријатељство овог света непријатељство Богу? Јер који хоће свету пријатељ да буде, непријатељ Божји постаје.
5 Ou cuidais vós que em vão diz a escritura: O espírito que em nós habita tem desejo de inveja?
Или мислите да писмо узалуд говори: Дух који у нама живи мрзи на завист?
6 Antes dá maior graça. Portanto diz: Deus resiste aos soberbos, porém dá graça aos humildes.
А Он даје већу благодат. Јер говори: Господ супроти се поноситима, а пониженима даје благодат.
7 Sujeitai-vos pois a Deus, resisti ao diabo, e ele fugirá de vós.
Покорите се, дакле, Богу а противите се ђаволу и побећи ће од вас.
8 Chegai-vos a Deus, e ele se chegará a vós. alimpai as mãos, pecadores; e, vós de duplo ânimo, purificai os corações.
Приближите се к Богу, и Он ће се приближити к вама. Очистите руке, грешници, поправите срца своја, непостојани.
9 Senti as vossas misérias, e lamentai, e chorai: converta-se o vosso riso em pranto, e o vosso gozo em tristeza.
Будите жалосни и плачите и јаучите: смех ваш нека се претвори у плач, и радост у жалост.
10 Humilhai-vos perante o Senhor, e ele vos exaltará.
Понизите се пред Господом, и подигнуће вас.
11 Irmãos, não faleis mal uns dos outros. Quem fala mal de um irmão, e julga a seu irmão, fala mal da lei, e julga a lei: e, se tu julgas a lei, já não és observador da lei, mas juiz.
Не опадајте један другог, браћо; јер ко опада брата или осуђује брата свог опада закон и осуђује закон, а ако закон осуђујеш, ниси творац закона, него судија.
12 Há só um legislador, que pode salvar e destruir. Porém tu quem és, que julgas a outrem?
Један је законодавац и судија, који може спасти и погубити; а ти ко си што другог осуђујеш?
13 Eia pois agora vós, que dizeis: Hoje, ou amanhã, iremos a tal cidade, e lá passaremos um ano, e contrataremos, e ganharemos;
Слушајте сад ви који говорите: Данас или сутра поћи ћемо у овај или онај град, и седећемо онде једну годину, и трговаћемо и добијаћемо.
14 Digo-vos que não sabeis o que acontecerá amanhã. Porque, que é a vossa vida? É um vapor que aparece por um pouco, e depois se desvanece.
Ви који не знате шта ће бити сутра. Јер шта је ваш живот? Он је пара, која се замало покаже, а потом нестане.
15 Em lugar do que devieis dizer: Se o Senhor quizer, e se vivermos, faremos isto ou aquilo.
Место да говорите: Ако Господ хтедбуде, и живи будемо учинићемо ово или оно.
16 Mas agora vos glóriais em vossas presunções: toda a glória tal como esta é maligna.
А сад се хвалите својим поносом. Свака је хвала таква зла.
17 Aquele pois que sabe fazer o bem e o não faz comete pecado.
Јер који зна добро чинити и не чини, грех му је.
