Hebreus 12
1 Portanto nós também, pois que estamos rodeados de uma tão grande nuvem de testemunhas, deixemos toda a carga, e o pecado que tão comodamente nos rodeia, e corramos com paciência a carreira que nos está proposta:
อโต เหโตเรตาวตฺสากฺษิเมไฆ เรฺวษฺฏิตา: สนฺโต วยมปิ สรฺวฺวภารมฺ อาศุพาธกํ ปาปญฺจ นิกฺษิปฺยาสฺมากํ คมนาย นิรูปิเต มารฺเค ไธรฺเยฺยณ ธาวามฯ
2 Olhando para Jesus, autor e consumador da fé, o qual pelo gozo que lhe estava proposto suportou a cruz, desprezando a afronta, e assentou-se à dextra do trono de Deus.
ยศฺจาสฺมากํ วิศฺวาสสฺยาเคฺรสร: สิทฺธิกรฺตฺตา จาสฺติ ตํ ยีศุํ วีกฺษามไห ยต: ส สฺวสมฺมุขสฺถิตานนฺทสฺย ปฺราปฺตฺยรฺถมฺ อปมานํ ตุจฺฉีกฺฤตฺย กฺรุศสฺย ยาตนำ โสฒวานฺ อีศฺวรียสึหาสนสฺย ทกฺษิณปารฺเศฺว สมุปวิษฺฏวำศฺจฯ
3 Considerai pois aquele que contra si mesmo suportou tal contradição dos pecadores, para que não enfraqueçais, desfalecendo em vossos ânimos.
ย: ปาปิภิ: สฺววิรุทฺธมฺ เอตาทฺฤศํ ไวปรีตฺยํ โสฒวานฺ ตมฺ อาโลจยต เตน ยูยํ สฺวมน: สุ ศฺรานฺตา: กฺลานฺตาศฺจ น ภวิษฺยถฯ
4 Ainda não resististes até ao sangue, combatendo contra o pecado.
ยูยํ ปาเปน สห ยุธฺยนฺโต'ทฺยาปิ โศณิตวฺยยปรฺยฺยนฺตํ ปฺรติโรธํ นากุรุตฯ
5 E já vos esquecestes da exortação que, como a filhos, discorre convosco: Filho meu, não desprezes a correção do Senhor, e não desmaies quando por ele fores repreendido;
ตถา จ ปุตฺรานฺ ปฺรตีว ยุษฺมานฺ ปฺรติ ย อุปเทศ อุกฺตสฺตํ กึ วิสฺมฺฤตวนฺต: ? "ปเรเศน กฺฤตำ ศาสฺตึ เห มตฺปุตฺร น ตุจฺฉยฯ เตน สํภรฺตฺสิตศฺจาปิ ไนว กฺลามฺย กทาจนฯ
6 Porque o Senhor corrige ao que ama, e açoita a qualquer que recebe por filho.
ปเรศ: ปฺรียเต ยสฺมินฺ ตไสฺม ศาสฺตึ ททาติ ยตฺฯ ยนฺตุ ปุตฺรํ ส คฺฤหฺลาติ ตเมว ปฺรหรตฺยปิฯ "
7 Se suportais a correção, Deus vos trata como a filhos; porque, que filho há a quem o pai não corrija?
ยทิ ยูยํ ศาสฺตึ สหธฺวํ ตรฺหีศฺวร: ปุไตฺรริว ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธํ วฺยวหรติ ยต: ปิตา ยไสฺม ศาสฺตึ น ททาติ ตาทฺฤศ: ปุตฺร: ก:?
8 Mas, se estais sem disciplina, da qual todos são feitos participantes, logo sois bastardos, e não filhos.
สรฺเวฺว ยสฺยา: ศาเสฺตรํศิโน ภวนฺติ สา ยทิ ยุษฺมากํ น ภวติ ตรฺหิ ยูยมฺ อาตฺมชา น กินฺตุ ชารชา อาเธฺวฯ
9 Também, na verdade, tivemos nossos pais, segundo a carne, para nos corrigir, e os reverenciamos: não nos sujeitaremos muito mais ao Pai dos espíritos, para vivermos?
อปรมฺ อสฺมากํ ศารีริกชนฺมทาตาโร'สฺมากํ ศาสฺติการิโณ'ภวนฺ เต จาสฺมาภิ: สมฺมานิตาสฺตสฺมาทฺ ย อาตฺมนำ ชนยิตา วยํ กึ ตโต'ธิกํ ตสฺย วศีภูย น ชีวิษฺยาม: ?
10 Porque aqueles, na verdade, por um pouco de tempo, nos corrigiam como bem lhes parecia; porém este, para nosso proveito, para sermos participantes da sua santidade.
เต ตฺวลฺปทินานิ ยาวตฺ สฺวมโน'มตานุสาเรณ ศาสฺตึ กฺฤตวนฺต: กินฺเตฺวโษ'สฺมากํ หิตาย ตสฺย ปวิตฺรตายา อํศิตฺวาย จาสฺมานฺ ศาสฺติฯ
11 E, na verdade, toda a correção, ao presente, não parece ser causa de gozo, senão de tristeza, mas depois produz um fruto pacífico de justiça aos exercitados por ela
ศาสฺติศฺจ วรฺตฺตมานสมเย เกนาปิ นานนฺทชนิกา กินฺตุ โศกชนิไกว มนฺยเต ตถาปิ เย ตยา วินียนฺเต เตภฺย: สา ปศฺจาตฺ ศานฺติยุกฺตํ ธรฺมฺมผลํ ททาติฯ
12 Portanto tornai a levantar as mãos cançadas, e os joelhos desconjuntados,
อเตอว ยูยํ ศิถิลานฺ หสฺตานฺ ทุรฺพฺพลานิ ชานูนิ จ สพลานิ กุรุธฺวํฯ
13 E fazei retas veredas para os vossos pés, para que o que manqueja se não desvie inteiramente, antes seja sarado.
ยถา จ ทุรฺพฺพลสฺย สนฺธิสฺถานํ น ภเชฺยต สฺวสฺถํ ติษฺเฐตฺ ตถา สฺวจรณารฺถํ สรลํ มารฺคํ นิรฺมฺมาตฯ
14 Segui a paz com todos, e a santificação, sem a qual ninguém verá o Senhor:
อปรญฺจ สรฺไวฺว: สารฺถมฺ เอกฺยภาวํ ยจฺจ วินา ปรเมศฺวรสฺย ทรฺศนํ เกนาปิ น ลปฺสฺยเต ตตฺ ปวิตฺรตฺวํ เจษฺฏธฺวํฯ
15 Atendendo a que ninguém se prive da graça de Deus, a que nenhuma raiz de amargura, brotando, vos perturbe, e por ela muitos se contaminem.
ยถา กศฺจิทฺ อีศฺวรสฺยานุคฺรหาตฺ น ปเตตฺ, ยถา จ ติกฺตตายา มูลํ ปฺรรุหฺย พาธาชนกํ น ภเวตฺ เตน จ พหโว'ปวิตฺรา น ภเวยุ: ,
16 Que ninguém seja fornicário, ou profano, como Esaú, que por um manjar vendeu o seu direito de primogenitura.
ยถา จ กศฺจิตฺ ลมฺปโฏ วา เอกกฺฤตฺว อาหารารฺถํ สฺวียเชฺยษฺฐาธิการวิเกฺรตา ย เอเษาสฺตทฺวทฺ อธรฺมฺมาจารี น ภเวตฺ ตถา สาวธานา ภวตฯ
17 Porque bem sabeis que, querendo ainda depois herdar a benção, foi rejeitado, porque não achou lugar de arrependimento, ainda que com lágrimas o buscou.
ยต: ส เอเษา: ปศฺจาทฺ อาศีรฺวฺวาทาธิการี ภวิตุมฺ อิจฺฉนฺนปิ นานุคฺฤหีต อิติ ยูยํ ชานีถ, ส จาศฺรุปาเตน มตฺยนฺตรํ ปฺรารฺถยมาโน'ปิ ตทุปายํ น เลเภฯ
18 Porque não chegastes ao monte que se não podia tocar, e ao fogo incêndido, e à escuridão, e às trevas, e à tempestade,
อปรญฺจ สฺปฺฤศฺย: ปรฺวฺวต: ปฺรชฺวลิโต วหฺนิ: กฺฤษฺณาวรฺโณ เมโฆ 'นฺธกาโร ฌญฺภฺศ ตูรีวาทฺยํ วากฺยานำ ศพฺทศฺจ ไนเตษำ สนฺนิเธา ยูยมฺ อาคตา: ฯ
19 E ao sonido da trombeta, e à voz das palavras, a qual os que a ouviram pediram que se lhes não falasse mais;
ตํ ศพฺทํ ศฺรุตฺวา โศฺรตารสฺตาทฺฤศํ สมฺภาษณํ ยตฺ ปุน รฺน ชายเต ตตฺ ปฺรารฺถิตวนฺต: ฯ
20 Porque não podiam suportar o que se lhes mandava: se até uma besta tocar o monte, será apedrejada ou passada com uma flecha.
ยต: ปศุรปิ ยทิ ธราธรํ สฺปฺฤศติ ตรฺหิ ส ปาษาณาฆาไต รฺหนฺตวฺย อิตฺยาเทศํ โสฒุํ เต นาศกฺนุวนฺฯ
21 E tão terrível era a visão, que Moisés disse: Estou todo assombrado, e tremendo.
ตจฺจ ทรฺศนมฺ เอวํ ภยานกํ ยตฺ มูสโสกฺตํ ภีตสฺตฺราสยุกฺตศฺจาสฺมีติฯ
22 Mas chegastes ao monte de Sião, e à cidade do Deus vivo, à Jerusalém celestial, e aos muitos milhares de anjos;
กินฺตุ สีโยนฺปรฺวฺวโต 'มเรศฺวรสฺย นครํ สฺวรฺคสฺถยิรูศาลมมฺ อยุตานิ ทิวฺยทูตา:
23 Á assembléia geral e igreja dos primogênitos, que estão inscritos nos céus, e a Deus, o juiz de todos, e aos espíritos dos justos aperfeiçoados
สฺวรฺเค ลิขิตานำ ปฺรถมชาตานามฺ อุตฺสว: สมิติศฺจ สรฺเวฺวษำ วิจาราธิปติรีศฺวร: สิทฺธีกฺฤตธารฺมฺมิกานามฺ อาตฺมาโน
24 E a Jesus, o Mediador do Novo Testamento, e ao sangue da aspersão, que fala melhores coisas do que o de Abel.
นูตนนิยมสฺย มธฺยโสฺถ ยีศุ: , อปรํ หาพิโล รกฺตาตฺ เศฺรย: ปฺรจารกํ โปฺรกฺษณสฺย รกฺตญฺไจเตษำ สนฺนิเธา ยูยมฺ อาคตา: ฯ
25 Vede que não rejeiteis ao que fala; porque, se não escaparam aqueles que rejeitaram ao que na terra dava respostas divinas, muito menos escaparemos nós, se nos desviarmos daquele que é dos céus
สาวธานา ภวต ตํ วกฺตารํ นาวชานีต ยโต เหโต: ปฺฤถิวีสฺถิต: ส วกฺตา ไยรวชฺญาตไสฺต รฺยทิ รกฺษา นาปฺราปิ ตรฺหิ สฺวรฺคียวกฺตุ: ปรางฺมุขีภูยาสฺมาภิ: กถํ รกฺษา ปฺราปฺสฺยเต?
26 A voz do qual moveu então a terra, porém agora anunciou, dizendo: Ainda uma vez comoverei, não só a terra, senão também o céu.
ตทา ตสฺย รวาตฺ ปฺฤถิวี กมฺปิตา กินฺตฺวิทานีํ เตเนทํ ปฺรติชฺญาตํ ยถา, "อหํ ปุนเรกกฺฤตฺว: ปฺฤถิวีํ กมฺปยิษฺยามิ เกวลํ ตนฺนหิ คคนมปิ กมฺปยิษฺยามิฯ "
27 E esta palavra: Ainda uma vez, mostra a mudança das coisas móveis, como coisas feitas, para que as imóveis permaneçam.
ส เอกกฺฤตฺว: ศพฺโท นิศฺจลวิษยาณำ สฺถิตเย นิรฺมฺมิตานามิว จญฺจลวสฺตูนำ สฺถานานฺตรีกรณํ ปฺรกาศยติฯ
28 Pelo que, recebendo o reino imóvel, retenhamos a graça, pela qual sirvamos a Deus agradavelmente com reverência e piedade;
อเตอว นิศฺจลราชฺยปฺราปฺไตรสฺมาภิ: โส'นุคฺรห อาลมฺพิตโวฺย เยน วยํ สาทรํ สภยญฺจ ตุษฺฏิชนกรูเปเณศฺวรํ เสวิตุํ ศกฺนุยามฯ
29 Porque o nosso Deus é um fogo consumidor.
ยโต'สฺมากมฺ อีศฺวร: สํหารโก วหฺนิ: ฯ
