Gênesis 29
1 Então pôs-se Jacob a pé, e foi-se à terra dos filhos de oriente;
Иаков а порнит ла друм ши с-а дус ын цара челор че локуеск ла Рэсэрит.
2 E olhou, e eis um poço no campo, e eis três rebanhos de ovelhas que estavam deitados junto a ele; porque daquele poço davam de beber aos rebanhos: e havia uma grande pedra sobre a boca do poço.
С-а уйтат ынаинте ши ятэ кэ пе кымп ера о фынтынэ, ши лынгэ еа ерау трей турме де ой каре се одихняу, кэч ла фынтына ачаста обишнуяу чобаний сэ-шь адапе турмеле. Ши пятра де пе гура фынтыний ера маре.
3 E ajuntavam ali todos os rebanhos, e removiam a pedra de sobre a boca do poço, e davam de beber às ovelhas: e tornavam a pôr a pedra sobre a boca do poço, no seu lugar.
Тоате турмеле се стрынӂяу аколо; чобаний прэвэляу пятра де пе гура фынтыний, адэпау турмеле ши апой пуняу пятра ярэшь ла лок пе гура фынтыний.
4 E disse-lhes Jacob: Meus irmãos, de onde sois? E disseram: Somos de Haran.
Иаков а зис пэсторилор: „Фрацилор, де унде сунтець?” „Дин Харан”, ау рэспунс ей.
5 E ele lhes disse: Conheceis a Labão, filho de Nachor? E disseram: Conhecemos.
Ел ле-а зис: „Куноаштець пе Лабан, фиул луй Нахор?” „Ыл куноаштем”, й-ау рэспунс ей.
6 Disse-lhes mais: Está ele bem? E disseram: Está bem, e eis aqui Rachel sua filha, que vem com as ovelhas.
Ел ле-а зис: „Есте сэнэтос?” „Сэнэтос”, ау рэспунс ей. Ши токмай атунч веня Рахела, фата луй, ку оиле.
7 E ele disse: Eis que ainda é muito dia, não é tempo de ajuntar o gado; dai de beber às ovelhas, e ide, apascentai-as.
Ел а зис: „Ятэ, соареле есте ынкэ сус ши-й пря девреме ка сэ стрынӂець вителе: адэпаць оиле, апой дучеци-вэ ши паштеци-ле ярэшь.”
8 E disseram: Não podemos, até que todos os rebanhos se ajuntem, e removam a pedra de sobre a boca do poço, para que demos de beber às ovelhas.
Ей ау рэспунс: „Ну путем пынэ ну се вор стрынӂе тоате турмеле; атунч се прэвэлеште пятра де пе гура фынтыний ши вом адэпа оиле.”
9 Estando ele ainda falando com eles, veio Rachel com as ovelhas de seu pai: porque ela era pastora.
Пе кынд ле ворбя ел ынкэ, вине Рахела ку оиле татэлуй сэу, кэч еа ле пэзя.
10 E aconteceu que, vendo Jacob a Rachel, filha de Labão, irmão de sua mãe, e as ovelhas de Labão, irmão de sua mãe, chegou Jacob, e revolveu a pedra de sobre a boca do poço, e deu de beber às ovelhas de Labão, irmão de sua mãe.
Кынд а вэзут Иаков пе Рахела, фата луй Лабан, фрателе мамей сале, ши турма луй Лабан, фрателе мамей сале, с-а апропият, а прэвэлит пятра де пе гура фынтыний ши а адэпат турма луй Лабан, фрателе мамей сале.
11 E Jacob beijou a Rachel, e levantou a sua voz, e chorou.
Апой Иаков а сэрутат пе Рахела ши а ынчепут сэ плынгэ таре.
12 E Jacob anunciou a Rachel que era irmão de seu pai, e que era filho de Rebeca: então ela correu, e o anunciou a seu pai.
Иаков а спус Рахелей кэ есте рудэ ку татэл ей, кэ есте фиул Ребекэй. Ши еа а дат фуга де а спус татэлуй сэу.
13 E aconteceu que, ouvindo Labão as novas de Jacob, filho de sua irmã, correu-lhe ao encontro, e abraçou-o, e beijou-o, e levou-o à sua casa: e contou ele a Labão todas estas coisas.
Кум а аузит Лабан де Иаков, фиул сурорий сале, й-а алергат ынаинте, л-а ымбрэцишат, л-а сэрутат ши л-а адус ын касэ. Иаков а историсит луй Лабан тоате челе ынтымплате.
14 Então Labão disse-lhe: Verdadeiramente és tu o meu osso e a minha carne. E ficou com ele um mês inteiro.
Ши Лабан й-а зис: „Ку адевэрат, ту ешть ос дин оаселе меле ши карне дин карня мя!” Иаков а стат ла Лабан о лунэ.
15 Depois disse Labão a Jacob: Porque tu és meu irmão, as de servir-me de graça? declara-me qual será o teu salário.
Апой Лабан а зис луй Иаков: „Фииндкэ ешть рудэ ку мине, сэ-мь служешть оаре деӂяба? Спуне-мь че симбрие врей?”
16 E Labão tinha duas filhas; o nome da mais velha era Leah, e o nome da menor Rachel.
Лабан ынсэ авя доуэ фете: чя май маре се нумя Лея ши чя май микэ, Рахела.
17 Leah porém tinha olhos tenros, mas Rachel era de formoso semblante e formosa à vista.
Лея авя окий слабь, дар Рахела ера фрумоасэ ла статурэ ши мындрэ ла фацэ.
18 E Jacob amava a Rachel, e disse: Sete anos te servirei por Rachel, tua filha menor.
Иаков юбя пе Рахела ши а зис: „Ыць вой служи шапте ань пентру Рахела, фата та чя май микэ.”
19 Então disse Labão: Melhor é que eu t'a dê, do que eu a dê a outro varão: fica comigo.
Ши Лабан а рэспунс: „Май бине сэ ць-о дау цие, декыт с-о дау алтуя. Рэмый ла мине!”
20 Assim serviu Jacob sete anos por Rachel; e foram aos seus olhos como poucos dias, pelo muito que a amava.
Астфел, Иаков а служит шапте ань пентру Рахела; ши аний ачештя и с-ау пэрут ка врео кытева зиле, пентру кэ о юбя.
21 E disse Jacob a Labão: Dá-me minha mulher, porque meus dias são cumpridos, para que eu entre a ela.
Ын урмэ, Иаков а зис луй Лабан: „Дэ-мь неваста, кэч ми с-а ымплинит сорокул, ка сэ интру ла еа.”
22 Então ajuntou Labão a todos os varões daquele lugar, e fez um banquete.
Лабан а адунат пе тоць оамений локулуй ши а фэкут ун оспэц.
23 E aconteceu, à tarde, que tomou Leah sua filha, e trouxe-lha: e entrou a ela.
Сяра, а луат пе фийкэ-са Лея ши а адус-о ла Иаков, каре с-а кулкат ку еа.
24 E Labão deu sua serva Zilpah a Leah sua filha por serva.
Ши Лабан а дат ка роабэ фетей сале Лея пе роаба са Зилпа.
25 E aconteceu pela manhã, eis que era Leah; pelo que disse a Labão: Porque me fizeste isso? não te tenho servido por Rachel? porque pois me enganaste?
А доуа зи диминяцэ, ятэ кэ ера Лея. Атунч, Иаков а зис луй Лабан: „Че мь-ай фэкут? Ну ць-ам служит оаре пентру Рахела? Пентру че м-ай ыншелат?”
26 E disse Labão: Não se faz assim no nosso lugar, que a menor se dê antes da primogênita.
Лабан а рэспунс: „Ын локул ачеста ну-й обичей сэ се дя чя май тынэрэ ынаинтя челей май марь.
27 Cumpre a semana desta; então te daremos também a outra, pelo serviço que ainda outros sete anos servires comigo.
Испрэвеште сэптэмына ку ачаста, ши-ць вом да ши пе чялалтэ пентру служба пе каре о вей май фаче ла мине алць шапте ань.”
28 E Jacob fez assim: e cumpriu a semana desta: então lhe deu por mulher Rachel sua filha.
Иаков а фэкут аша ши а испрэвит сэптэмына ку Лея; апой, Лабан й-а дат де невастэ пе фийкэ-са Рахела.
29 E Labão deu sua serva Bilha por serva a Rachel, sua filha.
Ши Лабан а дат ка роабэ фетей сале Рахела пе роаба са Билха.
30 E entrou também a Rachel, e amou também a Rachel mais do que a Leah; e serviu com ele ainda outros sete anos.
Иаков а интрат ши ла Рахела, пе каре о юбя май мулт декыт пе Лея, ши а май служит ла Лабан алць шапте ань.
31 Vendo pois o Senhor que Leah era aborrecida, abriu a sua madre; porém Rachel era estéril.
Домнул а вэзут кэ Лея ну ера юбитэ ши а фэкут-о сэ айбэ копий, пе кынд Рахела ера стярпэ.
32 E concebeu Leah, e pariu um filho, e chamou o seu nome Ruben, porque disse: Porque o Senhor atendeu à minha aflição, por isso agora me amará o meu marido.
Лея а рэмас ынсэрчинатэ ши а нэскут ун фиу, кэруя й-а пус нумеле Рубен; „кэч”, а зис еа, „Домнул а вэзут мыхниря мя, ши акум бэрбатул меу аре сэ мэ юбяскэ негрешит”.
33 E concebeu outra vez, e pariu um filho, dizendo: Porquanto o Senhor ouviu que eu era aborrecida, me deu também este; e chamou o seu nome Simeão.
А рэмас ярэшь ынсэрчинатэ ши а нэскут ун фиу ши а зис: „Домнул а аузит кэ ну ерам юбитэ ши мь-а дат ши пе ачеста.” Де ачея, й-а пус нумеле Симеон.
34 E concebeu outra vez, e pariu um filho, dizendo: Agora esta vez se ajuntará meu marido comigo, porque três filhos lhe tenho parido: por isso chamou o seu nome Levi.
Яр а рэмас ынсэрчинатэ ши а нэскут ун фиу ши а зис: „Де дата ачаста, бэрбатул меу се ва алипи де мине, кэч й-ам нэскут трей фий.” Де ачея й-а пус нумеле Леви.
35 E concebeu outra vez, e pariu um filho, dizendo: Esta vez louvarei ao Senhor. Por isso chamou o seu nome Judá: e cessou de parir.
А рэмас ярэшь ынсэрчинатэ ши а нэскут ун фиу, ши а зис: „Де дата ачаста, вой лэуда пе Домнул.” Де ачея й-а пус нумеле Иуда. Ши а ынчетат сэ май наскэ.
