Gênesis 2
1 Assim os céus, e a terra e todo o seu exército foram acabados.
Астфел ау фост сфыршите черуриле ши пэмынтул ши тоатэ оштиря лор.
2 E havendo Deus acabado no dia sétimo a sua obra, que tinha feito, descançou no sétimo dia de toda a sua obra, que tinha feito.
Ын зиуа а шаптя, Думнезеу Шь-а сфыршит лукраря пе каре о фэкусе ши ын зиуа а шаптя С-а одихнит де тоатэ лукраря Луй пе каре о фэкусе.
3 E abençoou Deus o dia sétimo, e o santificou; porque nele descançou de toda a sua obra, que Deus criara e fizera.
Думнезеу а бинекувынтат зиуа а шаптя ши а сфинцит-о, пентру кэ ын зиуа ачаста С-а одихнит де тоатэ лукраря Луй пе каре о зидисе ши о фэкусе.
4 Estas são as origens dos céus e da terra, quando foram criados: no dia em que o Senhor Deus fez a terra e os céus:
Ятэ история черурилор ши а пэмынтулуй, кынд ау фост фэкуте.
5 E toda a planta do campo que ainda não estava na terra, e toda a erva do campo que ainda não brotava; porque ainda o Senhor Deus não tinha feito chover sobre a terra, e não havia homem para lavrar a terra.
Ын зиуа кынд а фэкут Домнул Думнезеу ун пэмынт ши черурь, ну ера ынкэ пе пэмынт ничун копэчел де кымп ши ничо ярбэ де пе кымп ну ынколця ынкэ, фииндкэ Домнул Думнезеу ну дэдусе ынкэ плоае пе пэмынт ши ну ера ничун ом ка сэ лукрезе пэмынтул.
6 Um vapor, porém, subia da terra, e regava toda a face da terra.
Чи ун абур се ридика де пе пэмынт ши уда тоатэ фаца пэмынтулуй.
7 E formou o Senhor Deus o homem do pó da terra, e soprou em seus narizes o fôlego da vida: e o homem foi feito alma vivente.
Домнул Думнезеу а фэкут пе ом дин цэрына пэмынтулуй, й-а суфлат ын нэрь суфларе де вяцэ, ши омул с-а фэкут астфел ун суфлет виу.
8 E plantou o Senhor Deus um jardim no Éden, da banda do oriente: e pôs ali o homem que tinha formado.
Апой, Домнул Думнезеу а сэдит о грэдинэ ын Еден, спре рэсэрит, ши а пус аколо пе омул пе каре-л ынтокмисе.
9 E o Senhor Deus fez brotar da terra toda a árvore agradável à vista, e boa para comida: e a árvore da vida no meio do jardim, e a árvore da ciência do bem e do mal.
Домнул Думнезеу а фэкут сэ рэсарэ дин пэмынт тот фелул де помь плэкуць ла ведере ши бунь ла мынкаре ши помул веций ын мижлокул грэдиний ши помул куноштинцей бинелуй ши рэулуй.
10 E saía um rio do Éden para regar o jardim; e dali se dividia e se tornava em quatro cabeças.
Ун рыу ешя дин Еден ши уда грэдина, ши де аколо се ымпэрця ши се фэчя патру браце.
11 O nome do primeiro é Pison: este é o que rodeia toda a terra de Havila, onde há ouro.
Нумеле челуй динтый есте Писон; ел ынконжоарэ тоатэ цара Хавила, унде се гэсеште аур.
12 E o ouro dessa terra é bom: ali há o bdélio, e a pedra sardônica.
Аурул дин цара ачаста есте бун; аколо се гэсеште ши беделион ши пятрэ де оникс.
13 E o nome do segundo rio é Gihon: este é o que rodeia toda a terra de Cush.
Нумеле рыулуй ал дойля есте Гихон; ел ынконжоарэ тоатэ цара Куш.
14 E o nome do terceiro rio é Hiddekel: este é o que vai para a banda do oriente da Assyria: e o quarto rio é o Euphrates.
Нумеле челуй де ал трейля есте Хидекел. Ел курӂе ла рэсэритул Асирией. Ал патруля рыу есте Еуфратул.
15 E tomou o Senhor Deus o homem, e o pôs no jardim do Éden para o lavrar e o guardar.
Домнул Думнезеу а луат пе ом ши л-а ашезат ын грэдина Еденулуй ка с-о лукрезе ши с-о пэзяскэ.
16 E ordenou o Senhor Deus ao homem, dizendo: De toda a árvore do jardim comerás livremente,
Домнул Думнезеу а дат омулуй порунка ачаста: „Поць сэ мэнынчь дупэ плэчере дин орьче пом дин грэдинэ,
17 Mas da árvore da ciência do bem e do mal, dela não comerás; porque no dia em que dela comeres, certamente morrerás.
дар дин помул куноштинцей бинелуй ши рэулуй сэ ну мэнынчь, кэч, ын зиуа ын каре вей мынка дин ел, вей мури негрешит.”
18 E disse o Senhor Deus: Não é bom que o homem esteja só: far-lhe-ei uma ajudadora que esteja como diante dele.
Домнул Думнезеу а зис: „Ну есте бине ка омул сэ фие сингур; ам сэ-й фак ун ажутор потривит пентру ел.”
19 Havendo pois o Senhor Deus formado da terra todo o animal do campo, e toda a ave dos céus os trouxe a Adão, para este ver como lhes chamaria; e tudo o que Adão chamou a toda a alma vivente, isso foi o seu nome.
Домнул Думнезеу а фэкут дин пэмынт тоате фяреле кымпулуй ши тоате пэсэриле черулуй ши ле-а адус ла ом, ка сэ вадэ кум аре сэ ле нумяскэ, ши орьче нуме пе каре-л дэдя омул фиекэрей вецуитоаре, ачела-й ера нумеле.
20 E Adão pôs os nomes a todo o gado, e às aves dos céus, e a toda a besta do campo; mas para o homem não se achava ajudadora que estivesse como diante dele.
Ши омул а пус нуме тутурор вителор, пэсэрилор черулуй ши тутурор фярелор кымпулуй, дар, пентру ом, ну с-а гэсит ничун ажутор каре сэ и се потривяскэ.
21 Então o Senhor Deus fez cair um sono pesado sobre Adão, e este adormeceu: e tomou uma das suas costelas, e cerrou a carne em seu lugar;
Атунч, Домнул Думнезеу а тримис ун сомн адынк песте ом, ши омул а адормит; Домнул Думнезеу а луат уна дин коастеле луй ши а ынкис карня ла локул ей.
22 E da costela que o Senhor Deus tomou do homem, formou uma mulher: e trouxe-a a Adão.
Дин коаста пе каре о луасе дин ом, Домнул Думнезеу а фэкут о фемее ши а адус-о ла ом.
23 E disse Adão: Esta é agora osso dos meus ossos, e carne da minha carne: esta será chamada varôa, porquanto do varão foi tomada.
Ши омул а зис: „Ятэ ын сфыршит ачея каре есте ос дин оаселе меле ши карне дин карня мя! Еа се ва нуми ‘фемее’, пентру кэ а фост луатэ дин ом.”
24 Portanto deixará o varão o seu pai e a sua mãe, e apegar-se-á à sua mulher, e serão ambos uma carne.
Де ачея ва лэса омул пе татэл сэу ши пе мама са ши се ва липи де неваста са, ши се вор фаче ун сингур труп.
25 E ambos estavam nus, o homem e a sua mulher; e não se envergonhavam.
Омул ши неваста луй ерау амындой гой ши ну ле ера рушине.
