Gênesis 19
1 E vieram os dois anjos a Sodoma à tarde, e estava Lot assentado à porta de Sodoma; e vendo-os Lot, levantou-se ao seu encontro, e inclinou-se com o rosto à terra;
Чей дой ынӂерь ау ажунс ла Содома сяра, ши Лот шедя ла поарта Содомей. Кынд й-а вэзут, Лот с-а скулат, ле-а ешит ынаинте ши с-а плекат пынэ ла пэмынт.
2 E disse: Eis agora, meus senhores, entrai, peço-vos, em casa de vosso servo, e passai nela a noite, e lavai os vossos pés; e de madrugada vos levantareis, e ireis vosso caminho. E eles disseram: Não, antes na rua passaremos a noite.
Апой а зис: „Домний мей, интраць, вэ рог, ын каса робулуй востру, ка сэ рэмынець песте ноапте ын еа, ши спэлаци-вэ пичоареле; мыне вэ вець скула де диминяцэ ши вэ вець ведя де друм.” „Ну”, ау рэспунс ей, „чи вом петрече ноаптя ын улицэ.”
3 E porfiou com eles muito, e vieram com ele, e entraram em sua casa: e fez-lhes banquete, e cozeu bolos sem levadura, e comeram.
Дар Лот а стэруит де ей пынэ ау венит ши ау интрат ын каса луй. Ле-а прегэтит о чинэ, а пус сэ коакэ азиме ши ау мынкат.
4 E antes que se deitassem, cercaram a casa, os varões daquela cidade, os varões de Sodoma, desde o moço até ao velho; todo o povo de todos os bairros.
Дар ну се кулкасерэ ынкэ, ши оамений дин четате, бэрбаций дин Содома, тинерь ши бэтрынь, ау ынконжурат каса; тот нородул а алергат дин тоате колцуриле.
5 E chamaram a Lot, e disseram-lhe: Onde estão os varões que a ti vieram nesta noite? tra-los fora a nós, para que os conheçamos.
Ау кемат пе Лот ши й-ау зис: „Унде сунт оамений каре ау интрат ла тине ын ноаптя ачаста? Скоате-й афарэ ла ной, ка сэ не ымпреунэм ку ей.”
6 Então saiu Lot a eles à porta, e fechou a porta atráz de si,
Лот а ешит афарэ ла ей ла ушэ, а ынкуят уша дупэ ел
7 E disse: Meus irmãos, rogo-vos que não façais mal:
ши а зис: „Фрацилор, вэ рог, ну фачець о асеменя рэутате!
8 Eis aqui, duas filhas tenho, que ainda não conheceram varão; fora vo-las trarei, e fareis delas como bom for nos vossos olhos; somente nada façais a estes varões, porque por isso vieram à sombra do meu telhado.
Ятэ кэ ам доуэ фете каре ну штиу де бэрбат; ам сэ ви ле адук афарэ ши ле вець фаче че вэ ва плэчя. Нумай ну фачець нимик ачестор оамень, фииндкэ ау венит суб умбра акоперишулуй касей меле.”
9 Eles porém disseram: sai dali. Disseram mais: Como estrangeiro este indivíduo veio aqui habitar, e quereria ser juiz em tudo? Agora te faremos mais mal a ti do que a eles. E arremessaram-se sobre o varão, sobre Lot, e aproximaram-se para arrombar a porta.
Ей ау стригат: „Плякэ!” Ши ау зис: „Омул ачеста а венит сэ локуяскэ аич ка ун стрэин ши акум вря сэ факэ пе жудекэторул. Ей бине, о сэ-ць фачем май рэу декыт лор.” Ши, ымпингынд пе Лот ку сила, с-ау апропият сэ спаргэ уша.
10 Aqueles varões porém estenderam a sua mão, e fizeram entrar a Lot consigo na casa, e fecharam a porta;
Дар бэрбаций ачея ау ынтинс мына, ау трас пе Лот ынэунтру ла ей ын касэ ши ау ынкуят уша.
11 E feriram de cegueira os varões que estavam à porta da casa, desde o menor até ao maior, de maneira que se cançaram para achar a porta.
Яр пе оамений каре ерау ла уша касей й-ау ловит ку орбире, де ла чел май мик пынэ ла чел май маре, аша кэ деӂяба се трудяу сэ гэсяскэ уша.
12 Então disseram aqueles varões a Lot: Tens alguém mais aqui? teu genro, e teus filhos, e tuas filhas, e todos quantos tens nesta cidade, tira-os fora deste lugar;
Бэрбаций ачея ау зис луй Лот: „Пе чине май ай аич? Ӂинерь, фий ши фийче ши тот че ай ын четате – скоате-й дин локул ачеста.
13 Porque nós vamos destruir este lugar, porque o seu clamor tem engrossado diante da face do Senhor, e o Senhor nos enviou a destruí-lo.
Кэч авем сэ нимичим локул ачеста, пентру кэ а ажунс маре плынӂере ынаинтя Домнулуй ымпотрива локуиторилор луй. Де ачея не-а тримис Домнул, ка сэ-л нимичим.”
14 Então saiu Lot, e falou a seus genros, aos que haviam de tomar as suas filhas, e disse: levantai-vos, saí deste lugar; porque o Senhor há de destruir a cidade. Foi tido porém por zombador aos olhos de seus genros.
Лот а ешит ши а ворбит ку ӂинерий сэй, каре луасерэ пе фетеле луй: „Скулаци-вэ”, а зис ел, „ешиць дин локул ачеста; кэч Домнул аре сэ нимичяскэ четатя.” Дар ӂинерий луй кредяу кэ глумеште.
15 E ao amanhecer os anjos apertaram com Lot, dizendo: Levanta-te, toma tua mulher, e tuas duas filhas que aqui estão, para que não pereças na injustiça desta cidade.
Кынд с-а крэпат де зиуэ, ынӂерий ау стэруит де Лот зикынд: „Скоалэ-те, я-ць неваста ши челе доуэ фете, каре се афлэ аич, ка сэ ну перь ши ту ын нелеӂюиря четэций.”
16 Ele porém demorava-se, e aqueles varões lhe pegaram pela mão, e pela mão de sua mulher, e pela mão de suas duas filhas, sendo-lhe o Senhor misericordioso, e tiraram-o, e puseram-no fora da cidade.
Ши, фииндкэ Лот зэбовя, бэрбаций ачея й-ау апукат де мынэ пе ел, пе невастэ-са ши пе челе доуэ фете але луй, кэч Домнул воя сэ-й круце; л-ау скос ши л-ау лэсат афарэ дин четате.
17 E aconteceu que, tirando-os fora, disse: Escapa-te por tua vida; não olhes para traz de ti, e não pares em toda esta campina; escapa lá para o monte, para que não pereças.
Дупэ че й-ау скос афарэ, унул дин ей а зис: „Скапэ-ць вяца; сэ ну те уйць ынапой ши сэ ну те опрешть ын вреун лок дин кымпие. Скапэ ла мунте, ка сэ ну перь.”
18 E Lot disse-lhe: Ora não, Senhor!
Лот ле-а зис: „О! ну, Доамне!
19 Eis que agora o teu servo tem achado graça aos teus olhos, e engrandeceste a tua misericórdia que a mim me fizeste, para guardar a minha alma em vida: e eu não posso escapar no monte, para que porventura não me apanhe este mal, e eu morra.
Ятэ кэ ам кэпэтат тречере ынаинтя Та ши ай арэтат маре ындураре фацэ де мине, пэстрынду-мь вяца, дар ну пот сэ фуг ла мунте ынаинте ка сэ мэ атингэ прэпэдул ши вой пери.
20 Eis que agora esta cidade está perto, para fugir para lá, e é pequena: ora para ali me escaparei (não é pequena?), para que minha alma viva
Ятэ, четатя ачаста есте дестул де апроапе ка сэ фуг ын еа ши есте микэ. О! де аш путя сэ фуг аколо…, есте аша де микэ… ши сэ скап ку вяцэ!”
21 E disse-lhe: Eis aqui, tenho-te aceitado também neste negócio, para não derribar esta cidade, de que falaste:
Ши Ел й-а зис: „Ятэ кэ-ць фак ши хатырул ачеста ши ну вой нимичи четатя де каре ворбешть.
22 Apressa-te, escapa-te para ali; porque nada poderei fazer, enquanto não tiveres ali chegado. Por isso se chamou o nome da cidade Zoar.
Грэбеште-те де фуӂь ын еа, кэч ну пот фаче нимик пынэ ну вей ажунӂе аколо.” Пентру ачея с-а пус четэций ачелея нумеле Цоар.
23 Saiu o sol sobre a terra, quando Lot entrou em Zoar.
Рэсэря соареле пе пэмынт кынд а интрат Лот ын Цоар.
24 Então o Senhor fez chover enxofre e fogo, do Senhor desde os céus, sobre Sodoma e Gomorra;
Атунч, Домнул а фэкут сэ плоуэ песте Содома ши песте Гомора пучоасэ ши фок де ла Домнул дин чер.
25 E derribou aquelas cidades, e toda aquela campina, e todos os moradores daquelas cidades, e o que nascia da terra.
А нимичит ку десэвыршире четэциле ачеля, тоатэ кымпия ши пе тоць локуиторий четэцилор, ши тот че крештя пе пэмынт.
26 E a mulher de Lot olhou para traz dele, e ficou convertida numa estátua de sal.
Неваста луй Лот с-а уйтат ынапой ши с-а префэкут ынтр-ун стылп де саре.
27 E Abraão levantou-se aquela mesma manhã, de madrugada, e foi para aquele lugar onde estivera diante da face do Senhor;
Авраам с-а скулат а доуа зи дис-де-диминяцэ ши с-а дус ла локул унде стэтусе ынаинтя Домнулуй.
28 E olhou para Sodoma e Gomorra, e para toda a terra da campina; e viu, e eis que o fumo da terra subia, como o fumo de uma fornalha.
Шь-а ындрептат привириле спре Содома ши Гомора ши спре тоатэ кымпия ши ятэ кэ а вэзут ридикынду-се де пе пэмынт ун фум, ка фумул унуй куптор.
29 E aconteceu que, destruindo Deus as cidades da campina, Deus se lembrou de Abraão, e tirou a Lot do meio da destruição, derrubando aquelas cidades em que Lot habitara.
Кынд а нимичит Думнезеу четэциле кымпией, Шь-а адус аминте де Авраам ши а скэпат пе Лот дин мижлокул прэпэдулуй, прин каре а сурпат дин темелие четэциле унде ышь ашезасе Лот локуинца.
30 E subiu Lot de Zoar, e habitou no monte, e as suas duas filhas com ele; porque temia de habitar em Zoar; e habitou numa caverna, ele e as suas duas filhas.
Лот а ешит дин Цоар ши а рэмас пе мунте ку челе доуэ фете але луй, кэч с-а темут сэ рэмынэ ын Цоар. А локуит ынтр-о пештерэ ку челе доуэ фете але луй.
31 Então a primogênita disse à menor: Nosso pai é já velho, e não há varão na terra que entre a nós, segundo o costume de toda a terra;
Чя май маре а зис челей май тинере: „Татэл ностру есте бэтрын ши ну май есте ничун бэрбат ын цинутул ачеста ка сэ интре ла ной, дупэ обичеюл тутурор цэрилор.
32 Vem, demos de beber vinho a nosso pai, e deitemo-nos com ele, para que em vida conservemos semente de nosso pai.
Вино сэ пунем пе татэл ностру сэ бя вин ши сэ не кулкэм ку ел, ка сэ не пэстрэм сэмынца прин татэл ностру.”
33 E deram de beber vinho a seu pai naquela noite; e veio a primogênita, e deitou-se com seu pai, e não sentiu ele quando ela se deitou, nem quando se levantou.
Ау фэкут дар пе татэл лор де а бэут вин ын ноаптя ачея, ши чя май маре с-а дус ши с-а кулкат ку татэл ей. Ел н-а бэгат де сямэ нич кынд с-а кулкат еа, нич кынд с-а скулат.
34 E sucedeu, no outro dia, que a primogênita disse à menor: Vês aqui, eu já ontem à noite me deitei com meu pai: demos-lhe de beber vinho também esta noite, e então entra tu, deita-te com ele, para que em vida conservemos semente de nosso pai.
А доуа зи, чя май маре а зис челей май тинере: „Ятэ, еу м-ам кулкат ын ноаптя трекутэ ку татэл меу; хайдем сэ-й дэм сэ бя вин ши ын ноаптя ачаста, ши ду-те де те кулкэ ши ту ку ел, ка сэ не пэстрэм сэмынца прин татэл ностру.”
35 E deram de beber vinho a seu pai, também naquela noite; e levantou-se a menor, e deitou-se com ele; e não sentiu ele quando ela se deitou, nem quando se levantou.
Ау дат татэлуй лор де а бэут вин ши ын ноаптя ачея; апой чя май тынэрэ с-а дус ши с-а кулкат ку ел. Ел н-а бэгат де сямэ нич кынд с-а кулкат еа, нич кынд с-а скулат.
36 E conceberam as duas filhas de Lot de seu pai.
Челе доуэ фете але луй Лот ау рэмас астфел ынсэрчинате де татэл лор.
37 E pariu a primogênita um filho, e chamou o seu nome Moab; este é o pai dos moabitas, até ao dia de hoje.
Чя май маре а нэскут ун фиу, кэруя й-а пус нумеле Моаб. Ел есте татэл моабицилор дин зиуа де азь.
38 E a menor também pariu um filho, e chamou o seu nome Benammi; este é o pai dos filhos de Ammon, até o dia de hoje.
Чя май тынэрэ а нэскут ши еа ун фиу, кэруя й-а пус нумеле Бен-Амми. Ел есте татэл амоницилор дин зиуа де азь.
