Eclesiastes 1
1 Palavras do pregador, filho de David, rei em Jerusalém:
Глаголы Екклесиаста, сына Давидова, царя Израилева во Иерусалиме.
2 Vaidade de vaidades! diz o pregador, vaidade de vaidades! é tudo vaidade.
Суета суетствий, рече Екклесиаст, суета суетствий, всяческая суета.
3 Que vantagem tem o homem, de todo o seu trabalho, que ele trabalha debaixo do sol?
Кое изюбилие человеку во всем труде его, имже трудится под солнцем?
4 Uma geração vai, e outra geração vem; porém a terra para sempre permanece.
Род преходит и род приходит, а земля во век стоит.
5 E nasce o sol, e põe-se o sol, e aspira ao seu lugar de onde nasceu.
И восходит солнце и заходит солнце и в место свое влечется, сие возсиявая тамо.
6 Vai para o sul, e faz o seu giro para o norte; continuamente vai girando o vento, e volta o vento sobre os seus giros.
Идет к югу и обходит к северу, обходит окрест, идет дух и на круги своя обращается дух.
7 Todos os ribeiros vão para o mar, e contudo o mar não se enche: para o lugar para onde os ribeiros vão, para ali tornam eles a ir
Вси потоцы идут в море, и море несть насыщаемо: на место, аможе потоцы идут, тамо тии возвращаются ити.
8 Todas estas coisas se cançam tanto, que ninguém o pode declarar: os olhos se não fartam de vêr, nem se enchem os ouvidos de ouvir.
Вся словеса трудна, не возможет муж глаголати: и не насытится око зрети, ни исполнится ухо слышания.
9 O que foi isso é o que há de ser; e o que se fez isso se fará: de modo que nada há de novo debaixo do sol.
Что было, тожде есть, еже будет: и что было сотвореное, тожде имать сотворитися:
10 Há alguma coisa de que se possa dizer: Vês isto, é novo? já foi nos séculos passados, que foram antes de nós.
и ничтоже ново под солнцем. Иже возглаголет и речет: се, сие ново есть: уже бысть в вецех бывших прежде нас.
11 Já não há lembrança das coisas que precederam, e das coisas que hão de ser também delas não haverá lembrança, nos que hão de ser depois.
Несть память первых, и последним бывшым не будет их память с будущими на последок.
12 Eu, o pregador, fui rei sobre Israel em Jerusalém.
Аз Екклесиаст бых царь над Израилем во Иерусалиме
13 E apliquei o meu coração a esquadrinhar, e a informar-me com sabedoria de tudo quanto sucede debaixo do céu: esta enfadonha ocupação deu Deus aos filhos dos homens, para nela os exercitar.
и вдах сердце мое, еже взыскати и разсмотрити в мудрости о всех бывающих под небесем: яко попечение лукаво даде Бог сыном человеческим, еже упражднятися в нем.
14 Atentei para todas as obras que se fazem debaixo do sol, e eis que tudo era vaidade e aflição de espírito.
Видех всяческая сотворения сотворенная под солнцем: и се, вся суетство и произволение духа.
15 Aquilo que é torto não se pode endireitar; aquilo que falta não se pode contar.
Развращенное не может исправитися, и лишение не может изчислитися.
16 Falei eu com o meu coração, dizendo: Eis que eu me engrandeci, e aumentei em sabedoria, sobre todos os que houve antes de mim em Jerusalém: e o meu coração contemplou abundantemente a sabedoria e a ciência.
Глаголах аз в сердцы моем, еже рещи: се, аз возвеличихся и умножих мудрость паче всех, иже быша прежде мене во Иерусалиме,
17 E apliquei o meu coração a entender a sabedoria e a ciência, os desvários e as doidices, e vim a saber que também isto era aflição de espírito.
и сердце мое вдах, еже ведети премудрость и разум: и сердце мое виде многая, премудрость и разум, притчи и хитрость: уразумех аз, яко и сие есть произволение духа:
18 Porque na muita sabedoria há muito enfado; e o que se aumenta em ciência, acrescenta o trabalho.
яко во множестве мудрости множество разума, и приложивый разум приложит болезнь.
