Eclesiastes 10
1 Assim como a mosca morta faz exalar mau cheiro e evaporar o unguênto do perfumador, assim o faz ao famoso em sabedoria e em honra uma pouca de estultícia.
Мухи умершыя згнояют елеа сладость: честно малое мудрости паче славы велики безумия.
2 O coração do sábio está à sua dextra, mas o coração do tolo está à sua esquerda.
Сердце мудраго одесную его, сердце же безумнаго ошуюю его:
3 E, até quando o tolo vai pelo caminho, falta-lhe o seu entendimento e diz a todos que é tolo.
и в путь егда безумный идет, сердце его лишается, и яже помышляет, вся безумие суть.
4 Levantando-se contra ti o espírito do governador, não deixes o teu lugar, porque é um remédio que aquieta grandes pecados.
Аще дух владеющаго взыдет на тя, места твоего не остави: яко изцеление утолит грехи велики.
5 Ainda há um mal que vi debaixo do sol, como o erro que procede de diante do governador.
Есть лукавство, еже видех под солнцем, аки невольно изыде от лица владеющаго:
6 Ao tolo assentam em grandes alturas, mas os ricos estão assentados na baixeza.
вдан безумный в высоты велики, а богатии во смиренных сядут:
7 Vi os servos a cavalo, e os príncipes que andavam a pé como servos sobre a terra.
видех рабов на конех, и князей идущих яко рабов на земли.
8 Quem cavar uma cova, cairá nela, e, quem romper um muro, uma cobra o morderá.
Копаяй яму впадет в ню, и разоряющаго ограду угрызнет его змий.
9 Quem acarretar pedras, será maltratado por elas, e o que rachar lenha perigará com ela.
Иземляй камение поболит от них, разсецаяй дрова беду приимет в них:
10 Se estiver embotado o ferro, e não se amolar o corte, então se devem pôr mais forças: mas a sabedoria é excelente para dirigir.
аще спадет сечиво, и сам лицем смятется: и силы укрепит, и изюбилие мужу мудрость.
11 Se a cobra morder, não estando encantada, então remédio nenhum se espera do encantador, por mais hábil que seja.
Аще угрызнет змий не в шепте, и несть излишества обавающему.
12 Nas palavras da boca do sábio há favor, porém os lábios do tolo o devoram.
Словеса уст премудраго благодать, устне же безумнаго потопят его:
13 O princípio das palavras da sua boca é a estultícia, e o fim da sua boca um desváiro péssimo.
начало словес уст его безумие, и последняя уст его прелесть лукава.
14 Bem que o tolo multiplique as palavras, não sabe o homem o que há de ser; e quem lhe fará saber o que será depois dele?
Безумный умножает словеса: не разуме человек, что бывшее и что будущее, что созади его, (и) кто возвестит ему?
15 O trabalho dos tolos a cada um deles fatiga, porque não sabem ir à cidade.
Труд безумных озлобит их, иже не разуме ити во град.
16 Ai de ti, ó terra, cujo rei é criança, e cujos príncipes comem de manhã.
Горе тебе, граде, в немже царь твой юн, и князи твои рано ядят.
17 Benaventurada tu, ó terra, cujo rei é filho dos nobres, e cujos príncipes comem a tempo, para refazerem as forças, e não para bebedice.
Блаженна ты, земле, еяже царь твой сын свободных, и князи твои во время ядят в силе и не постыдятся.
18 Pela muita preguiça se enfraquece o teto, e pela frouxidão das mãos goteja a casa.
В леностех смирится строп, и в празднестве рук прокаплет храмина.
19 Para rir se fazem convites, e o vinho alegra a vida, e por tudo o dinheiro responde.
Во смех творят хлеб и вино и елей, еже веселитися живущым: и сребра со смирением послушают всяческая.
20 Nem ainda no teu pensamento amaldiçoes ao rei, nem tão pouco no mais interior da tua recâmara amaldiçoes ao rico: porque as aves dos céus levariam a voz, e os que tem asas dariam notícia da palavra.
И в совести убо твоей не клени царя, и в клети ложницы твоея не клени богатаго: яко птица небесная донесет глас твой, и имеяй криле возвестит слово твое.
