Atos 6
1 Ora naqueles dias, crescendo o número dos discípulos, houve uma murmuração dos gregos contra os hebreus, porque as suas viúvas eram desprezadas no ministério quotidiano.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਬਾਹੁਲ੍ਯਾਤ੍ ਪ੍ਰਾਤ੍ਯਹਿਕਦਾਨਸ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਰਾਣਨੈ ਰ੍ਭਿੰਨਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਵਿਧਵਾਸ੍ਤ੍ਰੀਗਣ ਉਪੇਕ੍ਸ਼਼ਿਤੇ ਸਤਿ ਇਬ੍ਰੀਯਲੋਕੈਃ ਸਹਾਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਵਿਵਾਦ ਉਪਾਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍|
2 E os doze, convocando a multidão dos discípulos, disseram: Não é razoável que nós deixemos a palavra de Deus e sirvamos às mesas.
ਤਦਾ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਾਕਥਯਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾਪ੍ਰਚਾਰੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਭੋਜਨਗਵੇਸ਼਼ਣਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਉਚਿਤੰ ਨਹਿ|
3 Escolhei pois, irmãos, dentre vós, sete varões de boa reputação, cheios do Espírito Santo e de sabedoria, aos quais constituamos sobre este importante negócio.
ਅਤੋ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਵਯਮ੍ ਏਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਭਾਰੰ ਯੇਭ੍ਯੋ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਮ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਨ੍ ਸੁਖ੍ਯਾਤ੍ਯਾਪੰਨਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਜ੍ਞਾਨੇਨ ਚ ਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਸੱਪ੍ਰਜਨਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਮਨੋਨੀਤਾਨ੍ ਕੁਰੁਤ,
4 Porém nós perseveraremos na oração e no ministério da palavra.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਕਥਾਪ੍ਰਚਾਰਕਰ੍ੰਮਣਿ ਚ ਨਿਤ੍ਯਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾਃ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਃ|
5 E este parecer contentou a toda a multidão, e elegeram Estevão, homem cheio de fé e do Espírito Santo, e Felipe e Prochoro, e Nicanor, e Timon, e Parmenas e Nicolau, prosélito de Antiochia:
ਏਤਸ੍ਯਾਂ ਕਥਾਯਾਂ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਃ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਸ੍ਤਿਫਾਨਃ ਫਿਲਿਪਃ ਪ੍ਰਖਰੋ ਨਿਕਾਨੋਰ੍ ਤੀਮਨ੍ ਪਰ੍ੰਮਿਣਾ ਯਿਹੂਦਿਮਤਗ੍ਰਾਹੀ-ਆਨ੍ਤਿਯਖਿਯਾਨਗਰੀਯੋ ਨਿਕਲਾ ਏਤਾਨ੍ ਪਰਮਭਕ੍ਤਾਨ੍ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਸਪ੍ਤ ਜਨਾਨ੍
6 E os apresentaram ante os apóstolos, e estes, orando, lhes impuzeram as mãos.
ਪ੍ਰੇਰਿਤਾਨਾਂ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ ਆਨਯਨ੍, ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਿਰਃਸੁ ਹਸ੍ਤਾਨ੍ ਆਰ੍ਪਯਨ੍|
7 E crescia a palavra de Deus, e em Jerusalém se multiplicava muito o número dos discípulos, e grande multidão dos sacerdotes obedecia à fé.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਥਾ ਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਤ੍ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਿ ਨਗਰੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਸੰਖ੍ਯਾ ਪ੍ਰਭੂਤਰੂਪੇਣਾਵਰ੍ੱਧਤ ਯਾਜਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇਪਿ ਬਹਵਃ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਮਤਗ੍ਰਾਹਿਣੋ(ਅ)ਭਵਨ੍|
8 E Estevão, cheio de fé e de poder, fazia prodígios e grandes sinais entre o povo.
ਸ੍ਤਿਫਾਨੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਪਰਾਕ੍ਰਮੇਣ ਚ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਃ ਸਨ੍ ਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਬਹੁਵਿਧਮ੍ ਅਦ੍ਭੁਤਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮਾਕਰੋਤ੍|
9 E levantaram-se alguns que eram da sinagoga chamada dos libertinos, e dos cireneus e dos alexandrinos, e dos que eram da Cilicia e da Asia, e disputavam com Estevão.
ਤੇਨ ਲਿਬਰ੍ੱਤਿਨੀਯਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤਸਙ੍ਘਸ੍ਯ ਕਤਿਪਯਜਨਾਃ ਕੁਰੀਣੀਯਸਿਕਨ੍ਦਰੀਯ-ਕਿਲਿਕੀਯਾਸ਼ੀਯਾਦੇਸ਼ੀਯਾਃ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਜਨਾਸ਼੍ਚੋੱਥਾਯ ਸ੍ਤਿਫਾਨੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵ੍ਯਵਦਨ੍ਤ|
10 E não podiam resistir à sabedoria, e ao espírito com que falava.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਤਿਫਾਨੋ ਜ੍ਞਾਨੇਨ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾ ਚ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕਥਾਂ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਤੇ ਆਪੱਤਿੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍|
11 Então subornaram uns homens, para que dissessem: Ouvimos-lhe proferir palavras blasfemas contra Moisés e contra Deus.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੈ ਰ੍ਲੋਭਿਤਾਃ ਕਤਿਪਯਜਨਾਃ ਕਥਾਮੇਨਾਮ੍ ਅਕਥਯਨ੍, ਵਯੰ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਤੋ ਮੂਸਾ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਚ ਨਿਨ੍ਦਾਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੌਸ਼਼੍ਮ|
12 E excitaram o povo, os anciãos e os escribas; e, arremetendo contra ele, o arrebataram e o levaram ao conselho.
ਤੇ ਲੋਕਾਨਾਂ ਲੋਕਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨਾਮ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਨਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਿੰ ਜਨਯਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਤਿਫਾਨਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਿਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਹਾਸਭਾਮਧ੍ਯਮ੍ ਆਨਯਨ੍|
13 E apresentaram falsas testemunhas, que diziam: Este homem não cessa de proferir palavras blasfemas contra este santo lugar e contra a lei:
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਕਤਿਪਯਜਨੇਸ਼਼ੁ ਮਿਥ੍ਯਾਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼ੁ ਸਮਾਨੀਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਏਸ਼਼ ਜਨ ਏਤਤ੍ਪੁਣ੍ਯਸ੍ਥਾਨਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯੋ ਰ੍ਨਿਨ੍ਦਾਤਃ ਕਦਾਪਿ ਨ ਨਿਵਰ੍ੱਤਤੇ|
14 Pois nós lhe ouvimos dizer que esse Jesus Nazareno há de destruir este lugar e mudar os costumes que Moisés nos deu.
ਫਲਤੋ ਨਾਸਰਤੀਯਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਥਾਨਮੇਤਦ੍ ਉੱਛਿੰਨੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਮੂਸਾਸਮਰ੍ਪਿਤਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਵ੍ਯਵਹਰਣਮ੍ ਅਨ੍ਯਰੂਪੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯੈਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕਥਾਂ ਵਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰੁʼਣੁਮ|
15 Então todos os que estavam assentados no conselho, fixando os olhos nele, viram o seu rosto como o rosto de um anjo.
ਤਦਾ ਮਹਾਸਭਾਸ੍ਥਾਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਥਿਰਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਰ੍ਗਦੂਤਮੁਖਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਤਸ੍ਯ ਮੁਖਮ੍ ਅਪਸ਼੍ਯਨ੍|
