Atos 27
1 E, como se determinou que havíamos de navegar para a Itália, entregaram Paulo, e alguns outros presos, a um centurião por nome Júlio, da coorte Augusta.
| جَلَپَتھیناسْماکَمْ اِتولِیادیشَں پْرَتِ یاتْرایاں نِشْچِتایاں سَتْیاں تے یُولِیَنامْنو مَہاراجَسْیَ سَںگھاتانْتَرْگَتَسْیَ سیناپَتیح سَمِیپے پَولَں تَدَنْیانْ کَتِنَیَجَناںشْچَ سَمارْپَیَنْ۔ |
2 E, embarcando nós em um navio Adramytino, partimos navegando pelos lugares da Asia, estando conosco Aristarco, macedônio, de Tessalônica.
| وَیَمْ آدْرامُتِّییَں پوتَمیکَمْ آرُہْیَ آشِیادیشَسْیَ تَٹَسَمِیپینَ یاتُں مَتِں کرِتْوا لَنْگَرَمْ اُتّھاپْیَ پوتَمْ اَموچَیامَ؛ ماکِدَنِیادیشَسْتھَتھِشَلَنِیکِینِواسْیارِسْتارْکھَناما کَشْچِدْ جَنوسْمابھِح سارْدّھَمْ آسِیتْ۔ |
3 E chegamos no dia seguinte a Sidon, e Júlio, tratando Paulo humanamente, lhe permitiu ir ver os amigos, para que cuidassem dele.
| پَرَسْمِنْ دِوَسے سْمابھِح سِیدونَّگَرے پوتے لاگِتے تَتْرَ یُولِیَح سیناپَتِح پَولَں پْرَتِ سَوجَنْیَں پْرَدَرْتھْیَ سانْتْوَنارْتھَں بَنْدھُبانْدھَوانْ اُپَیاتُمْ اَنُجَجْنَو۔ |
4 E, partindo dali, fomos navegando abaixo de Chypre, porquanto os ventos eram contrários.
| تَسْماتْ پوتے موچِتے سَتِ سَمُّکھَوایوح سَمْبھَوادْ وَیَں کُپْروپَدْوِیپَسْیَ تِیرَسَمِیپینَ گَتَوَنْتَح۔ |
5 E, tendo atravessado o mar, ao longo da Cilicia e Pamphylia, chegamos a mirra, na Lycia.
| کِلِکِیایاح پامْپھُولِیایاشْچَ سَمُدْرَسْیَ پارَں گَتْوا لُوکِیادیشانْتَرْگَتَں مُرانَگَرَمْ اُپاتِشْٹھامَ۔ |
6 E, achando ali o centurião um navio de Alexandria, que navegava para a Itália, nos fez embarcar nele.
| تَتْسْتھانادْ اِتالِیادیشَں گَچّھَتِ یَح سِکَنْدَرِیانَگَرَسْیَ پوتَسْتَں تَتْرَ پْراپْیَ شَتَسیناپَتِسْتَں پوتَمْ اَسْمانْ آروہَیَتْ۔ |
7 E, indo já por muitos dias navegando vagarosamente, e havendo chegado apenas defronte de Cnido, não nos permitindo o vento ir mais adiante, navegamos abaixo de Creta, junto de Salmone.
| تَتَح پَرَں بَہُونِ دِنانِ شَنَیح شَنَیح رْگَتْوا کْنِیدَپارْشْووپَسْتھْتِح پُورْوَّں پْرَتِکُولینَ پَوَنینَ وَیَں سَلْمونْیاح سَمُّکھَمْ اُپَسْتھایَ کْرِیتْیُپَدْوِیپَسْیَ تِیرَسَمِیپینَ گَتَوَنْتَح۔ |
8 E, costeando-a dificilmente, chegamos a um certo lugar chamado Bons Portos, perto do qual estava a cidade de Lasca.
| کَشْٹینَ تَمُتِّیرْیَّ لاسییانَگَرَسْیادھَح سُنْدَرَنامَکَں کھاتَمْ اُپاتِشْٹھامَ۔ |
9 E, passado muito tempo, e sendo já perigosa a navegação, porquanto já também o jejum tinha passado, Paulo os admoestava,
| اِتّھَں بَہُتِتھَح کالو یاپِتَ اُپَواسَدِنَنْچاتِیتَں، تَتْکارَناتْ نَووَرْتْمَنِ بھَیَنْکَرے سَتِ پَولو وِنَیینَ کَتھِتَوانْ، |
10 Dizendo-lhes: Varões, vejo que a navegação há de ser incomoda, e com muito dano, não só para o navio e carga, mas também para as nossas vidas.
| ہے مَہیچّھا اَہَں نِشْچَیَں جانامِ یاتْرایامَسْیامْ اَسْماکَں کْلیشا بَہُونامَپَچَیاشْچَ بھَوِشْیَنْتِ، تے کیوَلَں پوتَسامَگْرْیورِتِ نَہِ، کِنْتْوَسْماکَں پْرانانامَپِ۔ |
11 Porém o centurião cria mais no piloto e no mestre, do que no que dizia Paulo.
| تَدا شَتَسیناپَتِح پَولوکْتَواکْیَتوپِ کَرْنَدھارَسْیَ پوتَوَنِجَشْچَ واکْیَں بَہُمَںسْتَ۔ |
12 E, não sendo aquele porto cômodo para invernar, os mais deles foram de parecer que se partisse dali para ver se podiam chegar a Fênix, que é um ponto de Creta que olha para a banda do vento da África e do Coro, e invernar ali.
| تَتْ کھاتَں شِیتَکالے واسارْہَسْتھانَں نَ تَسْمادْ اَواچِیپْرَتِیچورْدِشوح کْرِیتْیاح پھَینِیکِیَکھاتَں یاتُں یَدِ شَکْنُوَنْتَسْتَرْہِ تَتْرَ شِیتَکالَں یاپَیِتُں پْرایینَ سَرْوّے مَنْتْرَیاماسُح۔ |
13 E, soprando o sul brandamente, lhes pareceu terem já o que desejavam, e, fazendo-se de vela, foram de muito perto costeando Creta.
| تَتَح پَرَں دَکْشِنَوایُ رْمَنْدَں وَہَتِیتِ وِلوکْیَ نِجابھِپْرایَسْیَ سِدّھیح سُیوگو بھَوَتِیتِ بُدّھوا پوتَں موچَیِتْوا کْرِیتْیُپَدْوِیپَسْیَ تِیرَسَمِیپینَ چَلِتَوَنْتَح۔ |
14 Porém não muito depois deu nela um pé de vento, chamado euro-aquilão.
| کِنْتْوَلْپَکْشَناتْ پَرَمیوَ اُرَکْلُدونّاما پْرَتِکُولَح پْرَچَنْڈو وایُ رْوَہَنْ پوتےلَگِیتْ |
15 E, sendo o navio arrebatado por ele, e não podendo navegar contra o vento, dando de mão a tudo, nos deixamos ir à tôa
| تَسْیابھِمُکھَں گَنْتُمْ پوتَسْیاشَکْتَتْوادْ وَیَں وایُنا سْوَیَں نِیتاح۔ |
16 E, correndo abaixo de uma pequena ilha chamada Clauda, apenas pudemos ganhar o batel,
| اَنَنْتَرَں کْلَودِینامْنَ اُپَدْوِیپَسْیَ کُولَسَمِیپینَ پوتَں گَمَیِتْوا بَہُنا کَشْٹینَ کْشُدْرَناوَمْ اَرَکْشامَ۔ |
17 Levado para cima o qual, usaram de todos os remédios, cingindo o navio; e, temendo darem à costa na Syrte, amainadas as velas, assim foram à tôa.
| تے تامارُہْیَ رَجّچا پوتَسْیادھوبھاگَمْ اَبَدھْنَنْ تَدَنَنْتَرَں چیتْ پوتو سَیکَتے لَگَتِیتِ بھَیادْ واتَوَسَنانْیَموچَیَنْ تَتَح پوتو وایُنا چالِتَح۔ |
18 E, andando nós agitados por uma veemente tempestade, no dia seguinte aliviaram o navio.
| کِنْتُ کْرَمَشو وایوح پْرَبَلَتْواتْ پوتو دولایَمانوبھَوَتْ پَرَسْمِنْ دِوَسے پوتَسْتھانِ کَتِپَیانِ دْرَوْیانِ تویے نِکْشِپْتانِ۔ |
19 E ao terceiro dia nós mesmos, com as nossas próprias mãos, lançamos ao mar a armação do navio
| ترِتِییَدِوَسے وَیَں سْوَہَسْتَیح پوتَسَجَّنَدْرَوْیانِ نِکْشِپْتَوَنْتَح۔ |
20 E, não aparecendo, havia já muitos dias, nem sol nem estrelas, e oprimindo-nos uma não pequena tempestade, fugiu-nos toda a esperança de nos salvarmos.
| تَتو بَہُدِنانِ یاوَتْ سُورْیَّنَکْشَتْرادِینِ سَماچّھَنّانِ تَتو تِیوَ واتْیاگَمادْ اَسْماکَں پْرانَرَکْشایاح کاپِ پْرَتْیاشا ناتِشْٹھَتْ۔ |
21 E, havendo já muito que se não comia, então Paulo, pondo-se em pé no meio deles, disse: Fôra na verdade razoável, ó varões, ter-me ouvido a mim e não partir de Creta, e evitar assim este incômodo e esta perdição.
| بَہُدِنیشُ لوکَیرَناہارینَ یاپِتیشُ سَرْوّیشاں ساکْشَتْ پَولَسْتِشْٹھَنْ اَکَتھَیَتْ، ہے مَہیچّھاح کْرِیتْیُپَدْوِیپاتْ پوتَں نَ موچَیِتُمْ اَہَں پُورْوَّں یَدْ اَوَدَں تَدْگْرَہَنَں یُشْماکَمْ اُچِتَمْ آسِیتْ تَتھا کرِتے یُشْماکَمْ ایشا وِپَدْ ایشوپَچَیَشْچَ ناگھَٹِشْییتامْ۔ |
22 Porém agora vos admoesto a que tenhais bom ânimo, porque não se perderá a vida de nenhum de vós, mas somente o navio.
| کِنْتُ سامْپْرَتَں یُشْمانْ وِنِییَ بْرَوِیمْیَہَں، یُویَں نَ کْشُبھْیَتَ یُشْماکَمْ ایکَسْیاپِ پْرانِنو ہانِ رْنَ بھَوِشْیَتِ، کیوَلَسْیَ پوتَسْیَ ہانِ رْبھَوِشْیَتِ۔ |
23 Porque esta mesma noite o anjo de Deus, de quem eu sou, e a quem sirvo, esteve comigo,
| یَتو یَسْییشْوَرَسْیَ لوکوہَں یَنْچاہَں پَرِچَرامِ تَدِییَ ایکو دُوتو ہْیو راتْرَو مَمانْتِکے تِشْٹھَنْ کَتھِتَوانْ، |
24 Dizendo: Paulo, não temas: importa que sejas apresentado a Cesar, e eis que Deus te deu todos quantos navegam contigo.
| ہے پَولَ ما بھَیشِیح کَیسَرَسْیَ سَمُّکھے تْوَیوپَسْتھاتَوْیَں؛ تَوَیتانْ سَنْگِنو لوکانْ اِیشْوَرَسْتُبھْیَں دَتَّوانْ۔ |
25 Portanto, ó varões, tende bom ânimo; porque creio em Deus, que há de acontecer assim como a mim me foi dito.
| اَتَایوَ ہے مَہیچّھا یُویَں سْتھِرَمَنَسو بھَوَتَ مَہْیَں یا کَتھاکَتھِ ساوَشْیَں گھَٹِشْیَتے مَمَیتادرِشِی وِشْواسَ اِیشْوَرے وِدْیَتے، |
26 Porém é necessário irmos dar numa ilha.
| کِنْتُ کَسْیَچِدْ اُپَدْوِیپَسْیوپَرِ پَتِتَوْیَمْ اَسْمابھِح۔ |
27 E, quando chegou a décima quarta noite, sendo impelidos de uma e outra banda no mar Adriático, lá pela meia noite suspeitaram os marinheiros de que estavam próximos de alguma terra.
| تَتَح پَرَمْ آدْرِیاسَمُدْرے پوتَسْتَتھَیوَ دولایَمانَح سَنْ اِتَسْتَتو گَچّھَنْ چَتُرْدَشَدِوَسَسْیَ راتْرے رْدْوِتِییَپْرَہَرَسَمَیے کَسْیَچِتْ سْتھَلَسْیَ سَمِیپَمُپَتِشْٹھَتِیتِ پوتِییَلوکا اَنْوَمَنْیَنْتَ۔ |
28 E, lançando o prumo, acharam vinte braças; e, passando um pouco mais adiante, tornando a lançar o prumo, acharam quinze braças.
| تَتَسْتے جَلَں پَرِمایَ تَتْرَ وِںشَتِ رْوْیاما جَلانِیتِ جْناتَوَنْتَح۔ کِنْچِدُّورَں گَتْوا پُنَرَپِ جَلَں پَرِمِتَوَنْتَح۔ تَتْرَ پَنْچَدَشَ وْیاما جَلانِ درِشْٹْوا |
29 E, temendo ir dar em alguns rochedos, lançaram da popa quatro âncoras, desejando que viesse o dia.
| چیتْ پاشانے لَگَتِیتِ بھَیاتْ پوتَسْیَ پَشْچادْبھاگَتَشْچَتُرو لَنْگَرانْ نِکْشِپْیَ دِواکَرَمْ اَپیکْشْیَ سَرْوّے سْتھِتَوَنْتَح۔ |
30 Procurando, porém, os marinheiros fugir do navio, e deitando o batel ao mar, como que querendo lançar as âncoras pela proa,
| کِنْتُ پوتِییَلوکاح پوتاگْرَبھاگے لَنْگَرَنِکْشیپَں چھَلَں کرِتْوا جَلَدھَو کْشُدْرَناوَمْ اَوَروہْیَ پَلایِتُمْ اَچیشْٹَنْتَ۔ |
31 Disse Paulo ao centurião e aos soldados: Se estes não ficarem no navio, não podereis salvar-vos.
| تَتَح پَولَح سیناپَتَیے سَینْیَگَنایَ چَ کَتھِتَوانْ، ایتے یَدِ پوتَمَدھْیے نَ تِشْٹھَنْتِ تَرْہِ یُشْماکَں رَکْشَنَں نَ شَکْیَں۔ |
32 Então os soldados cortaram os cabos do batel, e o deixaram cair.
| تَدا سیناگَنو رَجُّونْ چھِتْوا ناوَں جَلے پَتِتُمْ اَدَداتْ۔ |
33 E entretanto que o dia vinha, Paulo exortava a todos a que comessem alguma coisa, dizendo: É já hoje o décimo quarto dia que esperais, e permaneceis sem comer, não havendo provado nada.
| پْرَبھاتَسَمَیے پَولَح سَرْوّانْ جَنانْ بھوجَنارْتھَں پْرارْتھْیَ وْیاہَرَتْ، اَدْیَ چَتُرْدَشَدِنانِ یاوَدْ یُویَمْ اَپیکْشَمانا اَناہاراح کالَمْ اَیاپَیَتَ کِمَپِ نابھُںگْدھَں۔ |
34 Portanto, exorto-vos a que comais alguma coisa, pois importa para a vossa saúde; porque nem um cabelo da cabeça de qualquer de vós cairá.
| اَتو وِنَیےہَں بھَکْشْیَں بھُجْیَتاں تَتو یُشْماکَں مَنْگَلَں بھَوِشْیَتِ، یُشْماکَں کَسْیَچِجَّنَسْیَ شِرَسَح کیشَیکوپِ نَ نَںکْشْیَتِ۔ |
35 E, havendo dito isto, tomando o pão, deu graças a Deus na presença de todos; e, partindo-o, começou a comer.
| اِتِ وْیاہرِتْیَ پَولَں پُوپَں گرِہِیتْویشْوَرَں دھَنْیَں بھاشَمانَسْتَں بھَںکْتْوا بھوکْتُمْ آرَبْدھَوانْ۔ |
36 E, tendo já todos bom ânimo, puseram-se também a comer.
| اَنَنْتَرَں سَرْوّے چَ سُسْتھِراح سَنْتَح کھادْیانِ پَرْپْیَگرِہْلَنْ۔ |
37 E éramos por todos no navio duzentas e setenta e seis almas.
| اَسْماکَں پوتے شَٹْسَپْتَتْیَدھِکَشَتَدْوَیَلوکا آسَنْ۔ |
38 E, refeitos já da comida, aliviaram o navio, lançando o trigo ao mar.
| سَرْوّیشُ لوکیشُ یَتھیشْٹَں بھُکْتَوَتْسُ پوتَسْتھَنْ گودھُومانْ جَلَدھَو نِکْشِپْیَ تَیح پوتَسْیَ بھارو لَگھُوکرِتَح۔ |
39 E, sendo já dia, não conheceram a terra; porém enxergaram uma enseada que tinha praia, e consultaram-se sobre se deveriam encalhar nela o navio.
| دِنے جاتےپِ سَ کو دیشَ اِتِ تَدا نَ پَرْیَّچِییَتَ؛ کِنْتُ تَتْرَ سَمَتَٹَمْ ایکَں کھاتَں درِشْٹْوا یَدِ شَکْنُمَسْتَرْہِ وَیَں تَسْیابھْیَنْتَرَں پوتَں گَمَیامَ اِتِ مَتِں کرِتْوا تے لَنْگَرانْ چھِتّوا جَلَدھَو تْیَکْتَوَنْتَح۔ |
40 E, levantando as âncoras, deixaram-no ir ao mar, largando também as amarras do leme; e, alçando a vela maior ao vento, dirigiram-se para a praia.
| تَتھا کَرْنَبَنْدھَنَں موچَیِتْوا پْرَدھانَں واتَوَسَنَمْ اُتّولْیَ تِیرَسَمِیپَں گَتَوَنْتَح۔ |
41 Dando, porém, em lugar de dois mares, encalharam ali o navio; e, fixa a proa, ficou imóvel, porém a popa abria-se com a força das ondas.
| کِنْتُ دْوَیوح سَمُدْرَیوح سَنْگَمَسْتھانے سَیکَتوپَرِ پوتے نِکْشِپْتے گْرَبھاگے بادھِتے پَشْچادْبھاگے پْرَبَلَتَرَنْگولَگَتْ تینَ پوتو بھَگْنَح۔ |
42 Então o conselho dos soldados foi que matassem os presos para que nenhum fugisse, escapando a nado.
| تَسْمادْ بَنْدَیَشْچیدْ باہُبھِسْتَرَنْتَح پَلایَنْتے اِتْیاشَنْکَیا سیناگَنَسْتانْ ہَنْتُمْ اَمَنْتْرَیَتْ؛ |
43 Porém o centurião, querendo salvar a Paulo, lhes estorvou este intento; e mandou que os que pudessem nadar se lançassem primeiro ao mar, e se salvassem em terra;
| کِنْتُ شَتَسیناپَتِح پَولَں رَکْشِتُں پْرَیَتْنَں کرِتْوا تانْ تَچّیشْٹایا نِوَرْتْیَ اِتْیادِشْٹَوانْ، یے باہُتَرَنَں جانَنْتِ تےگْرے پْرولَّمْپْیَ سَمُدْرے پَتِتْوا باہُبھِسْتِیرْتّوا کُولَں یانْتُ۔ |
44 E os demais, uns em tábuas e outros em coisas do navio. E assim aconteceu que todos se salvaram em terra.
| اَپَرَمْ اَوَشِشْٹا جَناح کاشْٹھَں پوتِییَں دْرَوْیَں وا یینَ یَتْ پْراپْیَتے تَدَوَلَمْبْیَ یانْتُ؛ اِتّھَں سَرْوّے بھُومِں پْراپْیَ پْرانَے رْجِیوِتاح۔ |
