Atos 15
1 Então alguns que tinham descido da Judeia ensinavam os irmãos, dizendo: Se vos não circuncidardes, conforme o uso de Moisés, não podeis salvar-vos.
Иудеятар дэ Антиохия авиле мануша, савэ ачиле тэ сиклярэ пхралэн: — Кала тумэ на авэна тэ обчинэпэ пав прыпхэнима Моисеехкэрэ, тумэ на фирисарэнапэ.
2 Feita pois por Paulo e Barnabé não pequena dissensão e contenda contra eles, resolveu-se que Paulo e Barnabé, e alguns dentre eles, subissem a Jerusalém, aos apóstolos e aos anciãos, sobre aquela questão.
Павло и Варнава бут молы допхэнэнас лэнди тай вджянас дэ бари дума. Тунчи Павлости и Варнавасти прыпхэндэ тэ джя дэ Ерусалимо їтханэ койсавэ авэр патякунэ манушэнца тай тэ обдэдумэ кадэва рындо апостолонэнца и пхурэдэрэнца.
3 De sorte que eles, acompanhados pela igreja, passavam pela Fenícia e por Samaria, contando a conversão dos gentios; e davam grande alegria a todos os irmãos.
Кхандири пролиджялда лэн, тай вонэ джиле пав Финикия и Самария тай розпхэнэнас котэ, сар наиудея обрисиле Дэвлэстэ. Кадэлэсти фартэ лошыле всавэрэ патякунэ мануша.
4 E, vindos a Jerusalém, foram recebidos pela igreja e pelos apóstolos e anciãos, e lhes anunciavam quão grandes coisas Deus tinha feito com eles.
Дэ Ерусалимо лэн прылиле кхандири, апостолуря тай пхэрэдэра, а вонэ розпхэнда пала вса, со Дэвэл терда лэнгэрэ вастэнца.
5 Porém alguns da seita dos fariseus, que tinham crido, se levantaram, dizendo que era míster circuncida-los e mandar-lhes que guardassem a lei de Moisés.
Нэ патякунэ, савэ сле фарисеенгэрэ стидэмастар, пхэнэнас, со наиудеен трэбуни тэ обчинэ тай тэ прыпхэнэ лэнди, соб тэ джювэн вонэ пав Моисеехкэрэ Упхэнима.
6 Congregaram-se pois os apóstolos e os anciãos para examinar este negócio.
Апостолуря тай пхурэдэра стидэнепэ, соб тэ мишто роздыкхэ кадыя дума.
7 E, havendo grande contenda, levanou-se Pedro e disse-lhes: Varões irmãos, bem sabeis que já há muito tempo Deus me elegeu dentre nós, para que os gentios ouvissem da minha boca a palavra do evangelho, e cressem.
Вонэ лунго вряма дэдумэнас пала кода, тунчи Пётро вщиля тай подэня пэхкоро ґласо: — Пхралалэ, сар тумэ джянэн, проджиля бут вряма кодэлэ дивэстар, кала Дэвэл вытидэня всавэрэндар амэндар ман, соб тэ розпхэнав Бахтало Лав наиудеенди, и соб вонэ тэ патян.
8 E Deus, que conhece os corações, deu testemunho deles, dando-lhes o Espírito Santo, assim como também a nós;
Дэвэл джянэл їлэ манушэнгэрэ, тай Вов дэня допхэнимо, со прылэл и наиудеен, кала бичалда лэнди Свэнто Фано кади ж, сар и амэнди.
9 E não fez diferença alguma entre eles e nós, purificando os seus corações pela fé.
Вов на думисарэл, со амэ фэдэр лэндар, колэсти со патявимаґа жужарда лэнгэрэ їлэ!
10 Agora, pois, porque tentais a Deus, pondo sobre a cerviz dos discípulos um jugo que nem nossos pais nem nós pudemos suportar?
Сости ж тумэ зумавэн Дэвлэ и тховэн пэ кор сиклярнэнди ґамо, тэ лиджя саво на сля зора и амарэ дадэндэ и амэндэ?
11 Antes cremos que seremos salvos pela graça do Senhor Jesus Cristo, como eles também.
Амэ патях дэ колэ, со прылах фирисаримо пав мищимо Рае Исусохкоро, кади ж, сар и вонэ.
12 Então toda a multidão se calou, e escutava a Barnabé e a Paulo, que contavam quão grandes sinais e prodígios Deus havia feito por meio deles entre os gentios.
Тунчи всавэрэ прыачиле мулком тай ачиле тэ шунэ, сар Варнава и Павло розпхэнэн пала допхэнима тай дывуря, савэ Дэвэл терэлас лэнгэрэ вастэнца машкар наиудеен.
13 E, havendo-se eles calado, tomou Thiago a palavra, dizendo: Varões irmãos, ouvi-me:
Кала вонэ вса розпхэндэ, Иаково пхэнда: — Пхралалэ, пошунэн ман!
14 Simão relatou como Deus primeiramente visitou os gentios, para tomar deles um povo para o seu nome.
Симоно екхатар розпхэнда амэнди, сар Дэвэл перво моло авиля наиудеендэ, соб тэ вытидэ лэндар кодэлэн, ко лашарэла Лэхкоро лав.
15 E com isto concordam as palavras dos profetas; como está escrito:
И кадэлэстэ подлиджянас англунаря, кала пхэнэнас:
16 Depois disto voltarei, e reedificarei o tabernáculo de David, que está caído, e reedificarei as suas ruínas, e tornarei a levantá-lo.
«Тунчи Мэ рисявава тай подваздава катуна Давидохкири, сави тэлэдэня. Вса стерава упалэ, со розпхагляпэ, вортасавава ла,
17 Para que o resto dos homens busque ao Senhor, e todos os gentios, sobre os quais o meu nome é invocado, diz o Senhor, que faz todas estas coisas.
соб авэр мануша тай всавэрэ манушэнгэрэ родуля, савэ акхарэнаспэ Мурэ Лавэґа, ачиле тэ родэ Рае. Кади пхэнэл Рай, Саво терэл вса откада,
со джянэл англунимастар». (aiōn g165)
19 Pelo que julgo que não se deve perturbar aqueles, dentre os gentios, que se convertem a Deus,
Колэсти мэ думисарав, со амэнди на трэбуни тэ тховэ пхаримо пэ наиудеен, савэ обрисявэн Дэвлэстэ.
20 Mas escrever-lhes que se abstenham das contaminações dos ídolos, e da fornicação, e das carnes sufocadas e do sangue.
Нэ трэбуни тэ искриисарэ лэнди лил, соб вонэ на тэ маґрисарэнпэ стердэ дэвлорэндар, тэ на терэн биладжявимо їрестар, тэ на хан мас затасавдэ хулаимастар тай тэ на пэн рат.
21 Porque Moisés, desde os tempos antigos, tem em cada cidade quem o pregue, e cada sábado é lido nas sinagogas.
Колэсти со Упхэнимо Моисеехкоро англунэ родостар розпхэнэн тай динэн кожно суббота дэ всавэрэ синагоги пав всавэрэн форонэн.
22 Então pareceu bem aos apóstolos e aos anciãos, com toda a igreja, eleger deles alguns varões, e envia-los com Paulo e Barnabé a Antiochia, a saber: Judas, chamado Barsabbás, e Silas, varões distintos entre os irmãos.
Тунчи апостолуря тай пхурэдэра їтханэ всавиря кхандиряґа прылиле дэ гындо тэ вытидэ манушэн, тай тэ бичалэ лэн дэ Антиохия Павлоґа и Варнаваґа. Вонэ вытидэне Иуда, савэ инте акхарэнас Вар-Савва, тай Сила. Кадэла сле пхурэдэра машкар пхралэн.
23 E por eles escreveram o seguinte: Os apóstolos, e os anciãos e os irmãos, aos irmãos dentre os gentios que estão em Antiochia, e Síria e Cilicia, saúde.
Лэнца пэрэдэне кацаво лил: «Пхрала апостолуря тай пхурэдэра, пхралэнди наиудеендар, савэ джювэн дэ Антиохия, Сирия тай Киликия. Тэ авэн бахталэ!
24 Porquanto ouvimos que alguns que sairam dentre nós vos perturbaram com palavras, e transtornaram as vossas almas, dizendo que devieis circuncidar-vos e guardar a lei, aos quais nada mandamos:
Сар доджиля амэндэ дума, со койсавэ амэндар змардэ тумэн годятар пэхкэрэ лавэнца и тховдэ калимо дэ тумарэн їлэн, нэ амэ на пхэнаґас лэнди тэ терэ кади.
25 Pareceu-nos bem, reunidos concordemente, eleger alguns varões, e envia-los com os nossos amados Barnabé e Paulo,
Колэсти амэ прылиле дэ гындо тэ вытидэ койсавэн муршэн тай бичалдэ лэн тумэндэ їтханэ амарэ пативалэнца Варнаваґа тай Павлоґа,
26 Homens que já expuzeram as suas vidas pelo nome de nosso Senhor Jesus Cristo.
савэ отдэн пэхкоро джювимо важ Лав амарэ Рае Исусо Христо.
27 Enviamos pois Judas e Silas, os quais de boca vos anunciarão também o mesmo.
Амэ бичалах тумэнди кади ж Иуда тай Сила, соб вонэ розпхэндэ тумэнди кода, со амэ искриисарах.
28 Porque pareceu bem ao Espírito Santo, e a nós, não vos impôr mais encargo algum, senão estas coisas necessárias:
Свэнто Фано тай амэ прылиле дэ гындо, соб тэ на тховах пэ тумэн нисаво пхаримо, кацик откада, со трэбуни:
29 Que vos abstenhais das coisas sacrificadas aos ídolos, e do sangue, e da carne sufocada, e da fornicação: das quais coisas fazeis bem se vos guardardes. Bem vos vá.
Тэ на хан кода, со андэ дэ жэртва стердэ дэвлорэнди и мас затасавдэ хулаимастар, тэ на пэн рат, тэ на терэн биладжявимо їрестар. Сар авэна када тэ терэ, терэна мишто. Тэ авэн састэ!»
30 Tendo-se eles pois despedido, partiram para Antiochia, e, ajuntando a multidão, entregaram a carta.
Бичалдэ джиле дэ Антиохия. Котэ вонэ стидэне кхандири тай пэрэдэне лил.
31 E, lendo-a, alegraram-se, pela consolação a que lhes causava.
Мануша динэнас лэ тай лошавэнас подрицаримасти.
32 Depois Judas e Silas, que também eram profetas, exortaram e confirmaram os irmãos com muitas palavras.
Иуда тай Сила, савэ сле англунаря, кади ж подрицарэнас пхралэн пэхкэрэ лавэнца дэ патявима.
33 E, detendo-se ali algum tempo, os irmãos os deixaram voltar em paz para os apóstolos;
Вонэ сле котэ койсави вряма тай пхрала бахтаґа отмукле лэн кодэлэндэ, ко лэн бичалда.
34 Mas pareceu bem a Silas ficar ali.
35 E Paulo e Barnabé ficaram em Antiochia, ensinando e pregando, com muitos outros, a palavra do Senhor.
Павло тай Варнава ачилепэ дэ Антиохия, тев вонэ аврэ бутэ пхралэнца сиклярэнас Раехкэрэ лавэсти тай розпхэнэнас Бахтало Лав.
36 E alguns dias depois disse Paulo a Barnabé: Tornemos a visitar nossos irmãos por cada cidade em que já anunciamos a palavra do Senhor, a ver como estão.
Проджиля набут вряма, тай Павло пхэнда Варнавасти: — Заджяґа пхралэндэ дэ всавэрэн форонэн, тев амэ дэдумане Раехкоро лав, тай подыкхаґа, сар вонэ джювэн.
37 E Barnabé aconselhava que tomassem consigo a João, chamado Marcos.
Варнава камля тэ лэ пэґа Иоанно, савэ инте акхарэнас Марко.
38 Mas a Paulo parecia razoável que não tomassem consigo aquele que desde Pamphylia se tinha apartado deles, e não tinha ido com eles àquela obra.
Нэ Павло прылиля дэ гындо, со на трэбуни тэ лэ кодэлэ, ко ачявда лэн дэ Памфилия тай на терэлас лэнца бути.
39 E tal contenda houve entre eles, que se apartaram um do outro. Barnabé, levando consigo a Marcos, navegou para Chypre.
Вонэ нисар на допхэндэпэ машкар пэстэ, колэсти розджилепэ. Варнава лиля Марко и вонэ лагле пав пане пэ Кипро.
40 E Paulo, tendo escolhido a Silas, partiu, encomendado pelos irmãos à graça de Deus.
Ай Павло вытидэня Сила, и, кала пхрала прэдэне лэн Раехкэрэ мищимасти, джиля дэ дром.
41 E foi passando por Síria e Cilicia, confirmando as igrejas.
Тунчи вов проджялас Сирия тай Киликия, тев подрицарэлас кхандиря дэ патявима.
