2 Coríntios 10
1 Além disto, eu, Paulo, vos rogo, pela mansidão e benignidade de Cristo, eu que, na verdade, quando presente entre vós, sou humilde, porém, ausente, ousado para convosco;
ยุษฺมตฺปฺรตฺยกฺเษ นมฺร: กินฺตุ ปโรกฺเษ ปฺรคลฺภ: เปาโล'หํ ขฺรีษฺฏสฺย กฺษานฺตฺยา วินีตฺยา จ ยุษฺมานฺ ปฺรารฺถเยฯ
2 Rogo-vos pois que, quando estiver presente, não me veja obrigado a usar com confiança da ousadia que se me atribui ter com alguns, que nos julgam, como se andássemos segundo a carne.
มม ปฺรารฺถนียมิทํ วยํ ไย: ศารีริกาจาริโณ มนฺยามเห ตานฺ ปฺรติ ยำ ปฺรคลฺภตำ ปฺรกาศยิตุํ นิศฺจิโนมิ สา ปฺรคลฺภตา สมาคเตน มยาจริตวฺยา น ภวตุฯ
3 Porque, andando na carne, não militamos segundo a carne.
ยต: ศรีเร จรนฺโต'ปิ วยํ ศารีริกํ ยุทฺธํ น กุรฺมฺม: ฯ
4 Porque as armas da nossa milícia não são carnais, mas sim poderosas em Deus, para destruição das fortalezas;
อสฺมากํ ยุทฺธาสฺตฺราณิ จ น ศารีริกานิ กินฺตฺวีศฺวเรณ ทุรฺคภญฺชนาย ปฺรพลานิ ภวนฺติ,
5 Destruindo os conselhos, e toda a altivez que se levanta contra o conhecimento de Deus, e levando cativo todo o entendimento à obediência de Cristo.
ไตศฺจ วยํ วิตรฺกานฺ อีศฺวรียตตฺตฺวชฺญานสฺย ปฺรติพนฺธิกำ สรฺวฺวำ จิตฺตสมุนฺนติญฺจ นิปาตยาม: สรฺวฺวสงฺกลฺปญฺจ พนฺทินํ กฺฤตฺวา ขฺรีษฺฏสฺยาชฺญาคฺราหิณํ กุรฺมฺม: ,
6 E estando prontos para vingar toda a desobediência, quando for cumprida a vossa obediência.
ยุษฺมากมฺ อาชฺญาคฺราหิเตฺว สิทฺเธ สติ สรฺวฺวสฺยาชฺญาลงฺฆนสฺย ปฺรตีการํ กรฺตฺตุมฺ อุทฺยตา อาสฺมเห จฯ
7 Olhais para as coisas segundo a aparência? Se alguém confia de si mesmo que é de Cristo, pense outra vez isto consigo, que, assim como ele é de Cristo, também nós somos de Cristo.
ยทฺ ทฺฤษฺฏิโคจรํ ตทฺ ยุษฺมาภิ รฺทฺฤศฺยตำฯ อหํ ขฺรีษฺฏสฺย โลก อิติ สฺวมนสิ เยน วิชฺญายเต ส ยถา ขฺรีษฺฏสฺย ภวติ วยมฺ อปิ ตถา ขฺรีษฺฏสฺย ภวาม อิติ ปุนรฺวิวิจฺย เตน พุธฺยตำฯ
8 Porque, ainda que eu me glorie mais alguma coisa do nosso poder, o qual o Senhor nos deu para edificação, e não para vossa destruição, não me envergonharei,
ยุษฺมากํ นิปาตาย ตนฺนหิ กินฺตุ นิษฺฐาไย ปฺรภุนา ทตฺตํ ยทสฺมากํ สามรฺถฺยํ เตน ยทฺยปิ กิญฺจิทฺ อธิกํ ศฺลาเฆ ตถาปิ ตสฺมานฺน ตฺรปิเษฺยฯ
9 Para que não pareça como se quizera intimidar-vos por cartas.
อหํ ปไตฺร รฺยุษฺมานฺ ตฺราสยามิ ยุษฺมาภิเรตนฺน มนฺยตำฯ
10 Porque as cartas, dizem, são graves e fortes, mas a presença do corpo é fraca, e a palavra desprezível.
ตสฺย ปตฺราณิ คุรุตราณิ ปฺรพลานิ จ ภวนฺติ กินฺตุ ตสฺย ศารีรสากฺษาตฺกาโร ทุรฺพฺพล อาลาปศฺจ ตุจฺฉนีย อิติ ไกศฺจิทฺ อุจฺยเตฯ
11 Pense o tal isto, que, quais somos na palavra por cartas, estando ausentes, tais seremos também por obra, estando presentes.
กินฺตุ ปโรกฺเษ ปไตฺร รฺภาษมาณา วยํ ยาทฺฤศา: ปฺรกาศามเห ปฺรตฺยกฺเษ กรฺมฺม กุรฺวฺวนฺโต'ปิ ตาทฺฤศา เอว ปฺรกาศิษฺยามเห ตตฺ ตาทฺฤเศน วาจาเลน ชฺญายตำฯ
12 Porque não ousamos juntar-nos, ou comparar-nos com alguns, que se louvam a si mesmos; porém estes que por si mesmos se medem a si mesmos, e se comparam consigo mesmos, estão sem entendimento.
สฺวปฺรศํสกานำ เกษาญฺจินฺมเธฺย สฺวานฺ คณยิตุํ ไต: สฺวานฺ อุปมาตุํ วา วยํ ปฺรคลฺภา น ภวาม: , ยตเสฺต สฺวปริมาเณน สฺวานฺ ปริมิมเต ไสฺวศฺจ สฺวานฺ อุปมิภเต ตสฺมาตฺ นิรฺพฺโพธา ภวนฺติ จฯ
13 Porém não nos glóriaremos fora de medida, mas conforme a medida da regra, medida que Deus nos deu, para chegarmos até vós
วยมฺ อปริมิเตน น ศฺลาฆิษฺยามเห กินฺตฺวีศฺวเรณ สฺวรชฺชฺวา ยุษฺมทฺเทศคามิ ยตฺ ปริมาณมฺ อสฺมทรฺถํ นิรูปิตํ เตไนว ศฺลาฆิษฺยามเหฯ
14 Porque não nos estendemos além do que convém, como se não houvéssemos de chegar até vós, pois já chegamos também até vós no evangelho de Cristo:
ยุษฺมากํ เทโศ'สฺมาภิรคนฺตวฺยสฺตสฺมาทฺ วยํ สฺวสีมามฺ อุลฺลงฺฆามเห ตนฺนหิ ยต: ขฺรีษฺฏสฺย สุสํวาเทนาปเรษำ ปฺราคฺ วยเมว ยุษฺมานฺ ปฺราปฺตวนฺต: ฯ
15 Não nos glóriando fora de medida nos trabalhos alheios; antes tendo esperança de que, crescendo a vossa fé, seremos abundantemente engrandecidos entre vós, conforme a nossa regra;
วยํ สฺวสีมามฺ อุลฺลงฺฆฺย ปรกฺเษเตฺรณ ศฺลาฆามเห ตนฺนหิ, กิญฺจ ยุษฺมากํ วิศฺวาเส วฺฤทฺธึ คเต ยุษฺมทฺเทเศ'สฺมากํ สีมา ยุษฺมาภิรฺทีรฺฆํ วิสฺตารยิษฺยเต,
16 Para anunciar o evangelho nos lugares que estão além de vós, e não em campo de outrem, para nos não glóriarmos no que estava já preparado.
เตน วยํ ยุษฺมากํ ปศฺจิมทิกฺเสฺถษุ สฺถาเนษุ สุสํวาทํ โฆษยิษฺยาม: , อิตฺถํ ปรสีมายำ ปเรณ ยตฺ ปริษฺกฺฤตํ เตน น ศฺลาฆิษฺยามเหฯ
17 Porém aquele que se gloría, glorie-se no Senhor.
ย: กศฺจิตฺ ศฺลาฆมาน: สฺยาตฺ ศฺลาฆตำ ปฺรภุนา ส หิฯ
18 Porque não é aprovado quem a si mesmo se louva, mas sim aquele a quem o Senhor louva.
เสฺวน ย: ปฺรศํสฺยเต ส ปรีกฺษิโต นหิ กินฺตุ ปฺรภุนา ย: ปฺรศํสฺยเต ส เอว ปรีกฺษิต: ฯ
