2 Coríntios 1

1 Paulo, apóstolo de Jesus Cristo, pela vontade de Deus, e o irmão Timotheo, à igreja de Deus, que está em Corinto, com todos os santos que estão em toda a Acáia:

Од Павла, апостола Исуса Христа по вољи Божијој и брата Тимотија цркви Божјој у Коринту, са свима светима који су у свој Ахаји:

2 Graça e paz de Deus nosso pai e do Senhor Jesus Cristo.

Благодат вам и мир од Бога Оца нашег, и Господа Исуса Христа.

3 Bendito seja o Deus e pai de nosso Senhor Jesus Cristo, o pai das misericórdias e o Deus de toda a consolação;

Благословен Бог и Отац Господа нашег Исуса Христа, Отац милости и Бог сваке утехе,

4 Que nos consola em toda a nossa tribulação, para que também possamos consolar os que estiverem em alguma tribulação, com a consolação com que nós mesmos somos consolados de Deus.

Који нас утешава у свакој невољи нашој, да бисмо могли утешити оне који су у свакој невољи утехом којом нас саме Бог утешава.

5 Porque, como as aflições de Cristo abundam em nós, assim também a nossa consolação abunda por Cristo.

Јер како се страдања Христова умножавају на нама тако се и утеха наша умножава кроз Христа.

6 Mas, se somos atribulados é para vossa consolação e salvação, ou, se somos consolados, para vossa consolação e salvação é, a qual se opera na tolerância das mesmas aflições que nós também padecemos;

Ако ли смо, пак, у невољи, за вашу је утеху и спасење, које постаје у трпљењу тих истих страдања која и ми подносимо.

7 E a nossa esperança acerca de vós é firme, sabendo que, como sois participantes das aflições, assim o sereis também da consolação.

И надање наше тврдо је за вас. Ако ли се утешавамо, за вашу је утеху и спасење, знајући да као што сте заједничари у нашем страдању тако и у утеси.

8 Porque não queremos, irmãos, que ignoreis a tribulação que nos sobreveio na Asia, pois que fomos sobremaneira agravados mais do que podíamos suportar, de modo tal que até da vida estivemos em grande dúvida.

Јер вам нећемо, браћо, затајити невољу нашу која нам се догоди у Азији кад нам је било претешко и преко силе тако да се нисмо надали ни живети;

9 De modo que já em nós mesmos tinhamos a sentença de morte, para que não confiássemos em nós mesmos, mas em Deus, que resuscita os mortos:

Него сами у себи расудисмо да нам ваља помрети, да се већ не уздасмо у себе него у Бога који подиже мртве.

10 O qual nos livrou de tão grande morte, e livra ainda, no qual esperamos que ainda também nos livrará.

Који нас је од толике смрти избавио, и избавља; и у Њега се уздамо да ће нас и још избавити,

11 Ajudando-nos também vós com oração por nós, para que pela mercê, que por muitas pessoas nos foi feita, por muitas também sejam dadas graças a nosso respeito.

С помоћу и ваше молитве за нас; да многи људи многу хвалу дају Богу за даре који су нама дати вас ради.

12 Porque a nossa glória é esta: o testemunho da nossa consciência, de que com simplicidade e sinceridade de Deus, não com sabedoria carnal, mas com graça de Deus, temos vivido no mundo, e maiormente convosco.

Јер је наша слава ово: сведочанство савести наше да смо у простоти и чистоти Божјој, а не у мудрости телесној него по благодати Божјој живели на свету, а особито међу вама.

13 Porque nenhumas outras coisas vos escrevemos, senão as que já sabeis ou também reconheceis; e espero que também até ao fim as reconhecereis.

Јер вам друго не пишемо него шта читате и разумевате. А надам се да ћете и до краја разумети.

14 Como também já em parte nos tendes reconhecido, que somos a vossa glória, como também vós sereis a nossa no dia do Senhor Jesus.

Као што неки и разуместе да смо вам слава као и ви нама за дан Господа нашег Исуса Христа.

15 E com esta confiança quis primeiro ir ter convosco, para que tivesseis uma segunda graça;

И у овом поуздању хтедох да вам дођем пре, да другу благодат имате;

16 E por vós passar à Macedônia, e da Macedônia ir outra vez ter convosco, e ser guiado por vós à Judeia.

И кроз вас да дођем у Македонију, и опет из Македоније да дођем к вама, и ви да ме пратите у Јудеју.

17 Assim que, deliberando isto, usei porventura de leviandade? Ou o que delibero, o delibero porventura segundo a carne, para que haja em mim sim sim, e não não?

Али кад сам ово хтео, еда ли сам дакле шта непристојно чинио? Или што се накањујем, да се по телу накањујем, да буде у мене да да, а не не?

18 Antes Deus é fiel, e sabe que a nossa palavra para convosco não foi sim e não.

Али је Бог веран, те реч наша к вама не би да и не.

19 Porque o Filho de Deus, Jesus Cristo, que por nós foi pregado entre vós, a saber, por mim, e Silvano, e Timotheo, não foi sim e não; mas nele houve sim.

Јер Син Божји Исус Христос, ког ми вама приповедасмо ја и Силван и Тимотије, не би да и не, него у Њему би да.

20 Porque todas quantas promessas há de Deus, são nele sim, e nele amém, para glória de Deus por nós.

Јер колико је обећања Божијих, у Њему су да, и у Њему амин, Богу на славу кроз нас.

21 Mas o que nos confirma convosco em Cristo, e o que nos ungiu, é Deus:

А Бог је који нас утврди с вама у Христу, и помаза нас,

22 O qual também nos selou e deu o penhor do espírito em nossos corações.

Који нас и запечати, и даде залог Духа у срца наша.

23 Porém invoco a Deus por testemunha sobre a minha alma, que para vos poupar não tenho até agora ido a Corinto;

А ја за сведока Бога призивам на своју душу да штедећи вас не дођох више у Коринт.

24 Não que tenhamos domínio sobre a vossa fé, mas porque somos cooperadores de vosso gozo; porque pela fé estais em pé

Не као да ми владамо вером вашом, него смо помагачи ваше радости; јер у вери стојите.