1 Coríntios 2
1 E eu, irmãos, quando fui ter convosco, anunciando-vos o testemunho de Deus, não fui com sublimidade de palavras ou de sabedoria.
ഹേ ഭ്രാതരോ യുഷ്മത്സമീപേ മമാഗമനകാലേഽഹം വക്തൃതായാ വിദ്യായാ വാ നൈപുണ്യേനേശ്വരസ്യ സാക്ഷ്യം പ്രചാരിതവാൻ തന്നഹി;
2 Porque não me propuz saber coisa alguma entre vós, senão a Jesus Cristo, e este crucificado.
യതോ യീശുഖ്രീഷ്ടം തസ്യ ക്രുശേ ഹതത്വഞ്ച വിനാ നാന്യത് കിമപി യുഷ്മന്മധ്യേ ജ്ഞാപയിതും വിഹിതം ബുദ്ധവാൻ|
3 E eu estive convosco em fraqueza, e em temor, e em grande tremor.
അപരഞ്ചാതീവ ദൗർബ്ബല്യഭീതികമ്പയുക്തോ യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധമാസം|
4 A minha palavra, e a minha pregação, não consistiu em palavras persuasivas de sabedoria humana, mas em demonstração de espírito e de poder
അപരം യുഷ്മാകം വിശ്വാസോ യത് മാനുഷികജ്ഞാനസ്യ ഫലം ന ഭവേത് കിന്ത്വീശ്വരീയശക്തേഃ ഫലം ഭവേത്,
5 Para que a vossa fé não fosse em sabedoria dos homens, mas no poder de Deus.
തദർഥം മമ വക്തൃതാ മദീയപ്രചാരശ്ച മാനുഷികജ്ഞാനസ്യ മധുരവാക്യസമ്ബലിതൗ നാസ്താം കിന്ത്വാത്മനഃ ശക്തേശ്ച പ്രമാണയുക്താവാസ്താം|
6 Todavia falamos sabedoria entre os perfeitos; não porém a sabedoria deste mundo, nem dos príncipes deste mundo, que se aniquilam; (aiōn g165)
വയം ജ്ഞാനം ഭാഷാമഹേ തച്ച സിദ്ധലോകൈ ർജ്ഞാനമിവ മന്യതേ, തദിഹലോകസ്യ ജ്ഞാനം നഹി, ഇഹലോകസ്യ നശ്വരാണാമ് അധിപതീനാം വാ ജ്ഞാനം നഹി; (aiōn g165)
7 Mas falamos a sabedoria de Deus, oculta em mistério, a qual Deus ordenou antes dos séculos para nossa glória; (aiōn g165)
കിന്തു കാലാവസ്ഥായാഃ പൂർവ്വസ്മാദ് യത് ജ്ഞാനമ് അസ്മാകം വിഭവാർഥമ് ഈശ്വരേണ നിശ്ചിത്യ പ്രച്ഛന്നം തന്നിഗൂഢമ് ഈശ്വരീയജ്ഞാനം പ്രഭാഷാമഹേ| (aiōn g165)
8 A qual nenhum dos príncipes deste mundo conheceu; porque, se a conhecessem, nunca crucificariam ao Senhor da glória. (aiōn g165)
ഇഹലോകസ്യാധിപതീനാം കേനാപി തത് ജ്ഞാനം ന ലബ്ധം, ലബ്ധേ സതി തേ പ്രഭാവവിശിഷ്ടം പ്രഭും ക്രുശേ നാഹനിഷ്യൻ| (aiōn g165)
9 Mas, como está escrito: As coisas que o olho não viu, e o ouvido não ouviu, e não subiram ao coração do homem, são as que Deus preparou para os que o amam
തദ്വല്ലിഖിതമാസ്തേ, നേത്രേണ ക്കാപി നോ ദൃഷ്ടം കർണേനാപി ച ന ശ്രുതം| മനോമധ്യേ തു കസ്യാപി ന പ്രവിഷ്ടം കദാപി യത്| ഈശ്വരേ പ്രീയമാണാനാം കൃതേ തത് തേന സഞ്ചിതം|
10 Porém Deus no-las revelou pelo seu espírito; porque o espírito penetra todas as coisas, ainda as profundezas de Deus.
അപരമീശ്വരഃ സ്വാത്മനാ തദസ്മാകം സാക്ഷാത് പ്രാകാശയത്; യത ആത്മാ സർവ്വമേവാനുസന്ധത്തേ തേന ചേശ്വരസ്യ മർമ്മതത്ത്വമപി ബുധ്യതേ|
11 Porque, qual dos homens sabe as coisas do homem, senão o espírito do homem, que nele está? assim também ninguém sabe as coisas de Deus, senão o espírito de Deus.
മനുജസ്യാന്തഃസ്ഥമാത്മാനം വിനാ കേന മനുജേന തസ്യ മനുജസ്യ തത്ത്വം ബുധ്യതേ? തദ്വദീശ്വരസ്യാത്മാനം വിനാ കേനാപീശ്വരസ്യ തത്ത്വം ന ബുധ്യതേ|
12 Porém nós não recebemos o espírito do mundo, mas o espírito que provém de Deus; para que saibamos as coisas que nos são dadas por Deus
വയഞ്ചേഹലോകസ്യാത്മാനം ലബ്ധവന്തസ്തന്നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യൈവാത്മാനം ലബ്ധവന്തഃ, തതോ ഹേതോരീശ്വരേണ സ്വപ്രസാദാദ് അസ്മഭ്യം യദ് യദ് ദത്തം തത്സർവ്വമ് അസ്മാഭി ർജ്ഞാതും ശക്യതേ|
13 As quais também falamos, não com palavras que a sabedoria humana ensina, mas com as que o Espírito Santo ensina, comparando as coisas espirituais com as espirituais,
തച്ചാസ്മാഭി ർമാനുഷികജ്ഞാനസ്യ വാക്യാനി ശിക്ഷിത്വാ കഥ്യത ഇതി നഹി കിന്ത്വാത്മതോ വാക്യാനി ശിക്ഷിത്വാത്മികൈ ർവാക്യൈരാത്മികം ഭാവം പ്രകാശയദ്ഭിഃ കഥ്യതേ|
14 Mas o homem natural não compreende as coisas do espírito de Deus, porque lhe parecem loucura; e não pode entendê-las, porquanto se discernem espiritualmente.
പ്രാണീ മനുഷ്യ ഈശ്വരീയാത്മനഃ ശിക്ഷാം ന ഗൃഹ്ലാതി യത ആത്മികവിചാരേണ സാ വിചാര്യ്യേതി ഹേതോഃ സ താം പ്രലാപമിവ മന്യതേ ബോദ്ധുഞ്ച ന ശക്നോതി|
15 Porém o espiritual discerne bem todas as coisas, mas ele de ninguém é discernido.
ആത്മികോ മാനവഃ സർവ്വാണി വിചാരയതി കിന്തു സ്വയം കേനാപി ന വിചാര്യ്യതേ|
16 Porque, quem conheceu a mente do Senhor, para que possa instruí-lo? Mas nós temos a mente de Cristo.
യത ഈശ്വരസ്യ മനോ ജ്ഞാത്വാ തമുപദേഷ്ടും കഃ ശക്നോതി? കിന്തു ഖ്രീഷ്ടസ്യ മനോഽസ്മാഭി ർലബ്ധം|
