1 Coríntios 13
1 Ainda que eu falasse as línguas dos homens e dos anjos, e não tivesse caridade, seria como o metal que soa ou como o sino que tine.
មត៌្យស្វគ៌ីយាណាំ ភាឞា ភាឞមាណោៜហំ យទិ ប្រេមហីនោ ភវេយំ តហ៌ិ វាទកតាលស្វរូបោ និនាទការិភេរីស្វរូបឝ្ច ភវាមិ។
2 E ainda que tivesse o dom da profecia, e conhecesse todos os mistérios e toda a ciência, e ainda que tivesse toda a fé, de maneira tal que transportasse os montes, e não tivesse caridade, nada seria.
អបរញ្ច យទ្យហម៑ ឦឝ្វរីយាទេឝាឍ្យះ ស្យាំ សវ៌្វាណិ គុប្តវាក្យានិ សវ៌្វវិទ្យាញ្ច ជានីយាំ បូណ៌វិឝ្វាសះ សន៑ ឝៃលាន៑ ស្ថានាន្តរីកត៌្តុំ ឝក្នុយាញ្ច កិន្តុ យទិ ប្រេមហីនោ ភវេយំ តហ៌្យគណនីយ ឯវ ភវាមិ។
3 E, ainda que distribuísse toda a minha fortuna para sustento dos pobres, e ainda que entregasse o meu corpo para ser queimado, e não tivesse caridade, nada me aproveitaria.
អបរំ យទ្យហម៑ អន្នទានេន សវ៌្វស្វំ ត្យជេយំ ទាហនាយ ស្វឝរីរំ សមប៌យេយញ្ច កិន្តុ យទិ ប្រេមហីនោ ភវេយំ តហ៌ិ តត្សវ៌្វំ មទត៌្ហំ និឞ្ផលំ ភវតិ។
4 A caridade é sofredora, é benigna: a caridade não é invejosa: a caridade não trata com leviandade, não se ensoberbece,
ប្រេម ចិរសហិឞ្ណុ ហិតៃឞិ ច, ប្រេម និទ៌្វេឞម៑ អឝឋំ និគ៌វ៌្វញ្ច។
5 Não trata com indecência, não busca os seus interesses, não se irrita, não suspeita mal
អបរំ តត៑ កុត្សិតំ នាចរតិ, អាត្មចេឞ្ដាំ ន កុរុតេ សហសា ន ក្រុធ្យតិ បរានិឞ្ដំ ន ចិន្តយតិ,
6 Não folga com a injustiça, porém folga com a verdade;
អធម៌្មេ ន តុឞ្យតិ សត្យ ឯវ សន្តុឞ្យតិ។
7 Tudo sofre, tudo crê, tudo espera, tudo suporta.
តត៑ សវ៌្វំ តិតិក្ឞតេ សវ៌្វត្រ វិឝ្វសិតិ សវ៌្វត្រ ភទ្រំ ប្រតីក្ឞតេ សវ៌្វំ សហតេ ច។
8 A caridade nunca acaba: porém, ainda que haja profecias, serão aniquiladas: ainda que haja línguas, cessarão; ainda que haja ciência, será aniquilada;
ប្រេម្នោ លោបះ កទាបិ ន ភវិឞ្យតិ, ឦឝ្វរីយាទេឝកថនំ លោប្ស្យតេ បរភាឞាភាឞណំ និវត៌្តិឞ្យតេ ជ្ញានមបិ លោបំ យាស្យតិ។
9 Porque, em parte, conhecemos, e em parte profetizamos;
យតោៜស្មាកំ ជ្ញានំ ខណ្ឌមាត្រម៑ ឦឝ្វរីយាទេឝកថនមបិ ខណ្ឌមាត្រំ។
10 Mas, quando vier o que é perfeito, então o que o é em parte será aniquilado.
កិន្ត្វស្មាសុ សិទ្ធតាំ គតេឞុ តានិ ខណ្ឌមាត្រាណិ លោបំ យាស្យន្តេ។
11 Quando eu era menino, falava como menino, sentia como menino, discorria como menino, mas, logo que cheguei a ser homem, acabei com as coisas de meninos.
ពាល្យកាលេៜហំ ពាល ឥវាភាឞេ ពាល ឥវាចិន្តយញ្ច កិន្តុ យៅវនេ ជាតេ តត្សវ៌្វំ ពាល្យាចរណំ បរិត្យក្តវាន៑។
12 Porque agora vemos por espelho em enigma, mas então veremos face a face: agora conheço em parte, mas então conhecerei como também sou conhecido.
ឥទានីម៑ អភ្រមធ្យេនាស្បឞ្ដំ ទឝ៌នម៑ អស្មាភិ រ្លភ្យតេ កិន្តុ តទា សាក្ឞាត៑ ទឝ៌នំ លប្ស្យតេ។ អធុនា មម ជ្ញានម៑ អល្បិឞ្ឋំ កិន្តុ តទាហំ យថាវគម្យស្តថៃវាវគតោ ភវិឞ្យាមិ។
13 Agora, pois, permanecem estas três: a fé, a esperança e a caridade; porém a maior destas é a caridade.
ឥទានីំ ប្រត្យយះ ប្រត្យាឝា ប្រេម ច ត្រីណ្យេតានិ តិឞ្ឋន្តិ តេឞាំ មធ្យេ ច ប្រេម ឝ្រេឞ្ឋំ។
