1 Crônicas 14
1 Então Hirão, rei de Tiro, mandou mensageiros a David, e madeira de cedro, e pedreiros, e carpinteiros, para lhe edificar uma casa.
А Хирам, цар тирски посла посланике к Давиду и дрва кедрових и зидара и дрводеља да му саграде кућу.
2 E entendeu David que o Senhor o tinha confirmado rei sobre Israel; porque o seu reino se tinha muito exaltado por amor do seu povo Israel.
И разуме Давид да га је Господ утврдио за цара над Израиљем и да се царство његово подиже високо ради народа Његовог Израиља.
3 E David tomou ainda mais mulheres em Jerusalém; e gerou David ainda mais filhos e filhas.
И Давид узе још жена у Јерусалиму и изроди још синова и кћери.
4 E estes são os nomes dos filhos que tinha em Jerusalém: Sammua, e Shobab, Nathan, e Salomão,
И ово су имена оних који му се родише у Јерусалиму: Сануја и Совав, Натан и Соломун,
5 E Jibhar, e Elisua, e Elpelet,
И Јевар и Елисуја и Елфалет,
6 E Nogah, e Nepheg, e Japhia,
И Нога и Нефег и Јафија
7 E Elisama, e Beeliada, e Eliphelet.
И Елисама и Велијада и Елифалет.
8 Ouvindo pois os philisteus que David havia sido ungido rei sobre todo o Israel, todos os philisteus subiram em busca de David: o que David ouvindo, logo saiu contra eles.
А Филистеји чувши да је Давид помазан за цара над свим Израиљем, изиђоше сви Филистеји да траже Давида; а Давид чувши то изиђе пред њих.
9 E vindo os philisteus, se estenderam pelo vale de Rephaim.
И Филистеји дошавши раширише се по долини рафајској.
10 Então consultou David a Deus, dizendo: Subirei contra os philisteus, e nas minhas mãos os entregarás? E o Senhor lhe disse: Sobe, porque os entregarei nas tuas mãos.
Тада Давид упита Господа говорећи: Хоћу ли изаћи на Филистеје? И хоћеш ли их дати у моје руке? А Господ му рече: Изађи, и даћу их у твоје руке.
11 E, subindo a Baal-perasim, David ali os feriu; e disse David: Por minha mão Deus derrotou a meus inimigos, como a rotura das águas. Pelo que chamaram o nome daquele lugar, Baal-perasim.
Тада отидоше у Вал-Ферасим, и поби их онде Давид, и рече Давид: Продре Бог непријатеље моје мојом руком, као што вода продире. Отуда се прозва место Вал-Ферасим.
12 E deixaram ali seus deuses; e ordenou David que se queimassem a fogo.
И оставише онде богове своје; а Давид заповеди, те их спалише огњем.
13 Porém os philisteus tornaram, e se estenderam pelo vale.
А Филистеји опет по други пут раширише се по оном долу.
14 E tornou David a consultar a Deus; e disse-lhe Deus: Não subirás atráz deles; mas anda em roda por detraz deles, e vem a eles por defronte das amoreiras;
И Давид опет упита Бога, а Бог му рече: Не иди за њима, него се врати од њих, па удари на њих према дудовима.
15 E há de ser que, ouvindo tu um ruído de andadura pelas copas das amoreiras, então sai à peleja; porque Deus haverá saído diante de ti, a ferir o exército dos philisteus.
И кад чујеш да зашушти по врховима од дудова, тада изиђи у бој; јер ће поћи Бог пред тобом да побије војску филистејску.
16 E fez David como Deus lhe ordenara: e feriram o exército dos philisteus desde Gibeon até Gazor.
И учини Давид како му заповеди Бог и поби војску филистејску од Гаваона до Гезера.
17 Assim se espalhou o nome de David por todas aquelas terras: e o Senhor pôs o seu temor sobre todas aquelas gentes.
И разгласи се име Давидово по свим земљама; и Господ зададе страх од њега свим народима.
