< Cantares de Salomâo 6 >

1 Para onde foi o teu amado, ó mais formosa entre as mulheres? para onde virou a vista o teu amado, e o buscaremos comtigo?
Kuo ʻalu ki fē ho ʻofaʻanga, ʻa koe ʻoku hoihoifua ʻi he kau fefine kotoa pē? Kuo ʻalu ki fē ʻaia ʻoku ke ʻofa ai? Koeʻuhi ke tau kumi ia mo koe.
2 O meu amado desceu ao seu jardim, aos canteiros da especiaria, para se apascentar nos jardins e para colher os lyrios.
Kuo ʻalu hifo ʻa hoku ʻofaʻanga ki heʻene ngoue, ki he potu ngoue ʻoe ngaahi kakala, ke ne kai ʻi he ngoue, mo ne toli ʻae ngaahi lile.
3 Eu sou do meu amado, e o meu amado é meu: elle se apascenta entre os lyrios.
‌ʻOku ʻo hoku ʻofaʻanga ʻa au, pea ʻoku ʻoʻoku ʻa hoku ʻofaʻanga: ʻoku ne kai ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi lile.
4 Formosa és, amiga minha, como Tirza, aprazivel como Jerusalem, formidavel como um exercito com bandeiras.
ʻOku ke hoihoifua, ʻa koe ʻoku ou ʻofa ai, ʻo hangē ko Telisa, pea matamatalelei ʻo hangē ko Selūsalema, pea manavahēʻia ʻo hangē ko e matatau mo ʻenau ngaahi fuka.
5 Desvia de mim os teus olhos, porque elles me perturbam. O teu cabello é como o rebanho das cabras que pastam em Gilead.
Ke ʻoua naʻa sio mai ho mata kiate au he ʻoku ou vaivai ai: ʻoku tatau ho louʻulu mo e fanga kosi ʻoku fafanga ʻi Kiliati.
6 Os teus dentes são como o rebanho d'ovelhas que sobem do lavadouro, e todas produzem gemeos, e não ha esteril entre ellas.
‌ʻOku tatau ho kaunifo mo e fanga sipi ʻoku ʻalu hake mei he kaukauʻi, he ʻoku taki ʻuhiua ʻa honau ʻuhiki, pea ʻoku ʻikai ke paʻa ha taha ʻi ai.
7 Como um pedaço de romã, assim são as tuas faces entre as tuas tranças.
‌ʻOku tatau ho manifinifihanga mo e konga pomikanite ʻoku fakalilo ʻaki ho louʻulu.
8 Sessenta são as rainhas, e oitenta as concubinas, e as virgens sem numero.
‌ʻOku ai ʻae tuʻi fefine ʻe toko onongofulu, mo e sinifu ʻe toko valungofulu, mo e kau tāupoʻou taʻefaʻalaua.
9 Porém uma é a minha pomba, a minha perfeita, a unica de sua mãe, e a mais querida de aquella que a pariu: vendo-a, as filhas a chamarão bemaventurada, as rainhas e as concubinas a louvarão.
Ka ʻoku taha pe ʻa ʻeku lupe, ʻa ʻeku haohaoa, ko e taʻahine pe taha ia ʻa ʻene faʻē, pea ko e pele ʻaʻana naʻa ne fanauʻi ia. Naʻe mamata ki ai ʻae ngaahi ʻofefine ʻonau fakaongolelei ia, pea naʻa mo e ngaahi tuʻi fefine mo e sinifu foki kuo nau lea fakamālō ki ai.
10 Quem é esta que apparece como a alva do dia, formosa como a lua, lustrosa como o sol, formidavel como um exercito com bandeiras?
Ko hai eni ʻoku hā mai ʻo hangē ko e pongipongi, ʻoku fakaʻofoʻofa ʻo hangē ko e māhina, ʻoku ulo ʻo hangē ko e laʻā, pea manavahēʻia ʻo hangē ko e matatau mo ʻenau ngaahi fuka.
11 Desci ao jardim das nogueiras, para ver os novos fructos do valle, a ver se floresciam as vides e brotavam as romeiras.
Ne u ʻalu hifo ki he ngoue natimeki ke u mamata ki he ngaahi fua ʻoe ʻakau ʻi he teleʻa, koeʻuhi ke u ʻilo pe ʻoku tupu lelei ʻae vaine, pea fatakau ʻae ngaahi pomikanite.
12 Antes de eu o sentir, me poz a minha alma nos carros do meu povo voluntario.
Pea ʻiloange kuo fakafokifā naʻe puna hoku laumālie, ʻo hangē ha taha kuo heka ki he ngaahi saliote ʻo ʻAminatipa.
13 Volta, volta, ó Sulamitha, volta, volta, para que nós te vejamos. Porque olhas para a Sulamitha como para as fileiras de dois exercitos?
Ke ke tafoki mai, tafoki mai, ʻE fefine Sulami; tafoki mai, tafoki mai, ka mau mamata kiate koe. Ko e hā ʻoku mou fie mamata ai ki he fefine Sulami? Ke mau mamata ʻo hangē ko e kau taha ʻae matatau ʻe ua.

< Cantares de Salomâo 6 >