Rute 3

1 E disse-lhe Noemi, sua sogra: Minha filha, não hei de eu buscar descanço, para que fiques bem?

Екхвар латири сасуи Нооми пхэнда лати: — Мури чей, на трэбуни ли манди тэ аракхав тути тхан, соб тути тэ авэл мишто?

2 Ora pois, não é Boaz, com cujas moças estiveste, de nossa parentela? eis que esta noite padejará a cevada na eira.

Хыба Боазо, пэхкирэнца бутярнянца, савэнца ту слян, амэнди на родо? Авдивэ бельвеляґа вов жужарэл ячмени пы токо.

3 Lava-te pois, e unge-te, e veste os teus vestidos, e desce á eira: porém não te dês a conhecer ao homem, até que tenha acabado de comer e beber.

Тай кади, джя, выхалавпэ, помакпэ лаче мастинаґа тай уряв тири лачи їда. Джя пы токо, кацик на сикавпэ лэсти ды кодыя вряма, кала вов на пэрэачела тэ ха тай тэ пэ.

4 E ha de ser que, quando elle se deitar, notarás o logar em que se deitar; então entra, e descobrir-lhe-has os pés, e te deitarás, e elle te fará saber o que deves fazer.

Кала вов пэрэла, рапир кадыва тхан, тев вов пэрэла. Тунчи джя, оттер ушардо ды лэхкирэ пурэн тай пэр. Вов пхэнэла тути, со тэ тирэ.

5 E ella lhe disse: Tudo quanto me disseres, farei.

— Мэ тирава вса, сар ту пхэндан, — пхэнда Руфь.

6 Então foi para a eira, e fez conforme a tudo quanto sua sogra lhe tinha ordenado.

Вой джиля пы токо тай тирда вса, со пхэнда лати тэ тирэ латири сасуи.

7 Havendo pois Boaz comido e bebido, e estando já o seu coração alegre, veiu deitar-se ao pé de uma meda; então veiu ella de mansinho, e lhe descobriu os pés, e se deitou.

Кала Боазо пэрэачиля тэ ха тай тэ пэ, тай ачиля лэсти мишто, вов отджиля, пэля ды угло скирдатэ. Руфь локхэ поджиля, оттерда ушардо лэхкирэ пурэндэ тай пэля.

8 E succedeu que, pela meia noite, o homem estremeceu, e se voltou: e eis que uma mulher jazia a seus pés.

Ды їпаш рят вов сдарыняпэ, порисардапэ тай додыкхля джювля, сави пашлёлас ды лэхкирэ пурэн.

9 E disse elle: Quem és tu? E ella disse: Sou Ruth, tua serva; estende pois tua aba sobre a tua serva, porque tu és o remidor.

— Ко ту? — пхучля вов. — Мэ тири копыля, Руфь — пхэнда вой. — Ушарав ман тиря їдаґа, ту же екх пашутнэндар родостар амэнди, саво лиджял лав пала амэн.

10 E disse elle: Bemdita sejas tu do Senhor, minha filha; melhor fizeste esta tua ultima beneficencia do que a primeira, pois após de nenhuns mancebos foste, quer pobres quer ricos.

Вов пхэнда: — Тэ дэл тути РАЙ бахт, чей мури. Када лачё рындо барыдэр колэстар, саво ту тирэґас дыкалэ. Ту на ачилян тэ пхирэ пала тэрнэн муршэндэ — на пала барвалэн, тай на пала чёрорэн.

11 Agora pois, minha filha, não temas; tudo quanto disseste te farei, pois toda a cidade do meu povo sabe que és mulher virtuosa.

Нэ кана, мури чей, на дара. Мэ тирава важ тути вса, со ту помангэґа. Всаворо муро форо джянэл, со ту пативали джювли.

12 Porém agora é muito verdade que eu sou remidor: mas ainda outro remidor ha mais chegado do que eu.

Мэ пашутно родо, нэ исин родо пашэдэр тути.

13 Fica-te aqui esta noite, e será que, pela manhã, se elle te redimir, bem está, elle te redima; porém, se te não quizer redimir, vive o Senhor, que eu te redimirei: deita-te aqui até ámanhã.

Ачпэ пы рят катэ. Дэнзор, кала вов скамэла тэ вытинэ тут, када мишто – мэк кади и тэ авэл. Нэ сар на закамэла, чячимаґа, сар кода, со джюдо РАЙ, када тирава мэ. Сов катэ ды дэнзор.

14 Ficou-se pois deitada a seus pés até pela manhã, e levantou-se antes que podesse um conhecer a outro, porquanto disse: Não se saiba que alguma mulher veiu á eira

Тай вой сля ды лэхкирэн пурэн ды дэнзор, нэ вшиля дыкалэ, кала ек мануш роздыкхэла аврэ манушэ. Боазо пхэнда ды пэ: «Мэк нико на джянэл, со пы токо авэлас джювли».

15 Disse mais: Dá cá o roupão que tens sobre ti, e tem mão n'elle. E ella teve mão n'elle; e elle mediu seis medidas de cevada, e lh'as poz em cima; então entrou na cidade,

Вов пхэнда лати: — Дэ манди упрани їда, сави пэ тут, тай рицар ла. Кала вой тирда када, вов вычюта ды кадыя їда баро гоно ячмени тай дыня лати зор тэ зачювэ пы пхикен. Тунчи вов рисардапэ ды форо.

16 E veiu á sua sogra, a qual disse: Quem és tu, minha filha? E ella lhe contou tudo quanto aquelle homem lhe fizera.

Кала Руфь авиля пэхкиря сасуятэ, Нооми пхучля: — Нэ сар ту, чей мури? Тай Руфь роспхэнда лати пала вса, со тирда Боазо важ лати

17 Disse mais: Estas seis medidas de cevada me deu, porque me disse: Não vás vazia a tua sogra.

тай прыпхэнда: — Вов дыня манди їпаш гоно ячмени тай пхэнда: «На рисюв пэхкиря сасуятэ шушэ вастэнца».

18 Então disse ella: Está quieta, minha filha, até que saibas como irá o caso, porque aquelle homem não descançará até que conclua hoje este negocio

Нооми пхэнда: — Поач, мури чей, кала на уджянаґа, дысо вса доджяла. Кадыва мануш на прыбэшэла, вов авдивэ затирэла кадыва рындо.