Rute 2
1 E tinha Noemi um parente de seu marido, homem valente e poderoso, da geração de Elimelech: e era o seu nome Boaz.
Кай о ром ла Наомияко сас родо, савэс акхарэнас о Боазо. Вов сас мануш ашундо, андай кодыя жэ порода, сар и о Элимелехо.
2 E Ruth a moabita disse a Noemi: Deixa-me ir ao campo, e apanharei espigas após d'aquelle em cujos olhos eu achar graça. E ella lhe disse: Vae, minha filha.
Э Руфь моавитянка пхэндя ла Наомияти: — Мэк ман, мэ жава андэ маля тэ подтидав э колосуря пала колэс манушэс, андэ кастерэ якха аракхава тынгимос. Э Наоми пхэндя: — Жа, мэрни щей.
3 Foi pois, e chegou, e apanhava espigas no campo após dos segadores: e caiu-lhe em sorte uma parte do campo de Boaz, que era da geração de Elimelech.
Э Руфь жыля и ля тэ подтидэл палай жнецуря э колосуря, савэ пэрэнас пэ мал. Тердяпэ кадя, кай кадыя мал сас лэ Боазости, саво сас анда порода лэ Элимелехости.
4 E eis que Boaz veiu de Beth-lehem, e disse aos segadores: O Senhor seja comvosco. E disseram-lhe elles: O Senhor te abençoe.
Андэ кодыва жэ дес екхжэно о Боазо авиля инчя анда Вифлеемо. — Тэ авэл о РАЙ тумэнца! — пхэндя вов лэ жнецонэнди. — Бахтало ту сан лэ РАЕСТАР! — пхэндэ вонэ лэсти.
5 Depois disse Boaz a seu moço, que estava posto sobre os segadores: De quem é esta moça?
О Боазо пушля кай о бутярно, саво сас барэдэр пэ жнецуря: — Кастери када щей, кадыя тэрни жувли?
6 E respondeu o moço, que estava posto sobre os segadores, e disse: Esta é a moça moabita que voltou com Noemi dos campos de Moab.
О бутярно, саво сас барэдэр пэ жнецуря, пхэндя: — Када моавитянка, сави авиля ла Наомияса андай Моавицко пхув.
7 Disse-me ella: Deixa-me colher espigas, e ajuntal-as entre as gavellas após dos segadores. Assim ella veiu, e desde pela manhã está aqui até agora, a não ser um pouco que esteve sentada em casa
Вой пхэндя: «Мэк ман, мэ лава тэ подтидав палай жнецуря э колосуря машкарай снопуря». Вой авиля тэсара и ашыляпэ катэ жы кала времятэ; кати найбут отчиеля андэ вушал.
8 Então disse Boaz a Ruth: Não ouves, filha minha? não vás colher a outro campo, nem tão pouco passes d'aqui: porém aqui te ajuntarás com as minhas moças.
Тунче о Боазо пхэндя ла Руфяти: — Щей мэрни, ашун ман. На жа тэ подтидэс э колосуря пэ авэр мал, на жатар катар, ай ашпэ мэрнэ бутярняса.
9 Os teus olhos estarão attentos no campo que segarem, e irás após d'ellas; não dei ordem aos moços, que te não toquem? tendo tu sede, vae aos vasos, e bebe do que os moços tirarem.
Дикх, кай терэн бути э жнецуря, и жа палай бутярнэ. Мэ припхэндэм мэрнэ манушэнди, тэ на цыпин пэр тутэ. Сар закамэса тэ пэс, поджа и пи андай кхорэ, савэ пхэрдэ мэрнэ бутярнэ.
10 Então ella caiu sobre o seu rosto, e se inclinou á terra: e disse-lhe: Porque achei graça em teus olhos, para que faças caso de mim, sendo eu uma estrangeira?
Вой пэля тэлэ, тэлиля лэсти жы ла пхуятэ и пхэндя: — Пала со мэ аракхлем тынгимос андэ терэ якха, состар ту терэс кацаво лашымос манди, мэ жэ авря пхуятар?
11 E respondeu Boaz, e disse-lhe: Bem se me contou quanto fizeste a tua sogra, depois da morte de teu marido: e deixaste a teu pae e a tua mãe, e a terra onde nasceste, e vieste para um povo que d'antes não conheceste.
О Боазо пхэндя лати: — Манди роспхэндэ пала ся, со ту тердян важ тери сасуи, кала муля теро ром: сар ту ашадян ла да и лэ дадэс, ашадян о тхан, кай аракхадилян, и авилян каринг э мануша, савэн ту на ганэсас данглал.
12 O Senhor galardoe o teu feito: e seja cumprido o teu galardão do Senhor Deus de Israel, sob cujas azas te vieste abrigar.
Мэк о РАЙ дэл тути бах пала кода, со ту стердян, и мэк пхэрдо дэл тути о РАЙ, О Дэл лэ Израилеско, каринг Саво ту авилян тэ гарадёс тала Лэсти пхака.
13 E disse ella: Ache eu graça em teus olhos, senhor meu, pois me consolaste, e pois fallaste ao coração da tua serva, não sendo eu ainda como uma das tuas creadas.
Вой пхэндя: — Тэ авав мэ и майанглэ тэ аракхав тынгимос англа терэ якха, мэрно рай. Ту улян ман, теря копэльница, пхэндян манди лашэ алава, хоть мэ жэ и най терэ копэльницэндар.
14 E, sendo já horas de comer, disse-lhe Boaz: Achega-te aqui, e come do pão, e molha o teu bocado no vinagre. E ella se assentou ao lado dos segadores, e elle lhe deu do trigo tostado, e comeu, e se fartou, e ainda lhe sobejou.
Кала авиля э время тэ хан, о Боазо пхэндя ла Руфяти: — Поджа кардэ, бол о котор марно теро андо шукло чехыри и ха. Кала вой бэшля пашай э жнецуря, вов дя лати прыжымэ ворзо. Вой халя, чялиля, и латэ инке ашыляпэ.
15 E, levantando-se ella a colher, Boaz deu ordem aos seus moços, dizendo: Até entre as gavelas deixae-a colher, e não lh'o embaraceis.
Тунче э Руфь жыля тэ подтидэл э колосуря, ай о Боазо припхэндя пэстерэ манушэнди: — Мэк вой тидэл и машкарай снопуря, на цыпин пэр латэ.
16 E deixae cair alguns punhados, e deixae-os ficar, para que os colha, e não a reprehendaes.
Ай инке отшон важ латэ э колосуря андай снопуря тай ашавэн лати, мэк подтидэл, ай тумэ на дошалярэн ла.
17 E esteve ella apanhando n'aquelle campo até á tarde: e debulhou o que apanhou, e foi quasi um epha de cevada.
Жы каринг о вэчеро э Руфь подтидэлас э колосуря пэ мал. Кала жэ вой обмардя э колосуря, стидяпэ каринг йипаш гоно о ячмэно.
18 E tomou-o, e veiu á cidade; e viu sua sogra o que tinha apanhado: tambem tirou, e deu-lhe o que lhe sobejara depois de fartar-se.
Вой ля лэс, андя андо форо, и лати сасуи додикхля, сар бут вой стидя. Тунче вой дорэсля кода, со ашыляпэ латэ лэ хамастар, и отдя ла Наомияти.
19 Então disse-lhe sua sogra: Onde colheste hoje, e onde trabalhaste? bemdito seja aquelle que te reconheceu. E relatou a sua sogra com quem tinha trabalhado, e disse: O nome do homem com quem hoje trabalhei é Boaz.
Э сасуи пушля латар: — Кай жэ ту тидэсас? Кай ту тердян бути адес? Тэ авэл бахтало кодыва мануш, саво шутя тут сама. Э Руфь роспхэндя ла сасуяти, кастэ пэ мал вой тердя бути. — Лэ манушэс, пэ мал кастэ мэ адес тердэм бути, акхарэн Боазо, — пхэндя вой.
20 Então Noemi disse a sua nora: Bemdito seja do Senhor, que ainda não tem deixado a sua beneficencia nem para com os vivos nem para com os mortos. Disse-lhe mais Noemi: Este homem é nosso parente chegado, e um d'entre os nossos remidores.
— Мэк РАЙ дэла лэсти бахт! — пхэндя э Наоми пэстя боряти. — Вов на ашадя би тынгимаско ни лэ жундэн, ни лэ мулэн! Ай тунче инке пхэндя: — Кадыва мануш — амаро пашэ родо, во екх амарэ фиримарэндар.
21 E disse Ruth, a moabita: Tambem ainda me disse: Com os moços que tenho te ajuntarás, até que acabem toda a sega que tenho.
Э Руфь моавитянка пхэндя: — Вов жэ пхэндя манди: «Ашпэ екхтанэ мэрнэ бутярнэнца, жы кай вонэ на злэна ся мэрно ворзо».
22 E disse Noemi a sua nora, Ruth: Melhor é, filha minha, que saias com as suas moças, para que n'outro campo não te encontrem.
Э Наоми пхэндя ла Руфяти, пэстеря боряти: — Мэрни щей, драго, сар кай ту авэса лэстерэ бутярнянца. Тунче нико на цыпия пэр тутэ пэ авэр мал.
23 Assim, ajuntou-se com as moças de Boaz, para colher até que a sega das cevadas e dos trigos se acabou; e ficou com a sua sogra.
Э Руфь ритярдёлас екхэтанэ лэ Боазостерэ бутярнянца и подтидэлас э колосуря, жы кола времятэ, кала ся постидэ о ячмэно тай э див. Ай жувэлас вой тунче ла сасуяса.
