< Salmos 77 >
1 Clamei ao Senhor com a minha voz: a Deus levantei a minha voz, e elle inclinou para mim os ouvidos.
In finem, pro Idithun, Psalmus Asaph. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi.
2 No dia da minha angustia busquei ao Senhor: a minha mão se estendeu de noite, e não cessava; a minha alma recusava ser consolada.
In die tribulationis meæ Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea,
3 Lembrava-me de Deus, e me perturbei: queixava-me, e o meu espirito desfallecia (Selah)
memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus.
4 Sustentaste os meus olhos acordados: estou tão perturbado que não posso fallar.
Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus.
5 Considerava os dias da antiguidade, os annos dos tempos antigos.
Cogitavi dies antiquos: et annos æternos in mente habui.
6 De noite chamei á lembrança o meu cantico: meditei em meu coração, e o meu espirito esquadrinhou.
Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
7 Rejeitará o Senhor para sempre e não tornará a ser favoravel?
Numquid in æternum proiiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
8 Cessou para sempre a sua benignidade? acabou-se já a promessa de geração em geração?
Aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
9 Esqueceu-se Deus de ter misericordia? ou encerrou elle as suas misericordias na sua ira? (Selah)
Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
10 E eu disse: A minha enfermidade é esta: mas eu me lembrei dos annos da dextra do Altissimo.
Et dixi nunc cœpi: hæc mutatio dexteræ Excelsi.
11 Eu me lembrarei das obras do Senhor: certamente que eu me lembrarei das tuas maravilhas da antiguidade.
Memor fui operum Domini: quia memor ero ab initio mirabilium tuorum,
12 Meditarei tambem em todas as tuas obras, e fallarei dos teus feitos.
et meditabor in omnibus operibus tuis: et in adinventionibus tuis exercebor.
13 O teu caminho, ó Deus, está no sanctuario. Quem é Deus tão grande como o nosso Deus?
Deus in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
14 Tu és o Deus que fazes maravilhas: tu fizeste notoria a tua força entre os povos.
Tu es Deus qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam:
15 Com o teu braço remiste o teu povo, os filhos de Jacob e de José (Selah)
redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob, et Ioseph.
16 As aguas te viram, ó Deus, as aguas te viram, e tremeram; os abysmos tambem se abalaram.
Viderunt te aquæ Deus, viderunt te aquæ: et timuerunt, et turbatæ sunt abyssi.
17 As nuvens lançaram agua, os céus deram um som; as tuas frechas correram d'uma para outra parte.
Multitudo sonitus aquarum: vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt:
18 A voz do teu trovão estava no céu; os relampagos alumiaram o mundo; a terra se abalou e tremeu.
vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ: commota est et contremuit terra.
19 O teu caminho é no mar, e as tuas veredas nas grandes aguas, e os teus passos não são conhecidos.
In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis: et vestigia tua non cognoscentur.
20 Guiaste o teu povo, como a um rebanho, pela mão de Moysés e d'Aarão.
Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.