Salmos 44

1 Ó Deus, nós ouvimos com os nossos ouvidos, e nossos paes nos teem contado a obra que fizeste em seus dias, nos tempos da antiguidade.

Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

2 Como expelliste as nações com a tua mão e os plantaste a elles: como affligiste os povos e os derribaste.

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

3 Pois não conquistaram a terra pela sua espada, nem o seu braço os salvou, mas a tua dextra e o teu braço, e a luz da tua face, porquanto te agradaste d'elles.

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

4 Tu és o meu Rei, ó Deus: ordena salvações para Jacob.

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

5 Por ti escornearemos os nossos inimigos: pelo teu nome pizaremos os que se levantam contra nós:

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

6 Pois eu não confiarei no meu arco, nem a minha espada me salvará.

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

7 Mas tu nos salvaste dos nossos inimigos, e confundiste os que nos aborreciam.

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

8 Em Deus nos gloriamos todo o dia, e louvamos o teu nome eternamente (Selah)

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

9 Mas agora tu nos rejeitaste e nos confundiste, e não saes com os nossos exercitos.

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

10 Faze-nos retirar do inimigo, e aquelles que nos odeiam nos saqueiam para si.

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

11 Tu nos entregaste como ovelhas para comer, e nos espalhaste entre as nações.

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

12 Tu vendes por nada o teu povo, e não augmentas a tua riqueza com o seu preço.

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

13 Tu nos pões por opprobrio aos nossos visinhos, por escarneo e zombaria de aquelles que estão á roda de nós.

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

14 Tu nos pões por proverbio entre as nações, por movimento de cabeça entre os povos.

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

15 A minha confusão está constantemente diante de mim, e a vergonha do meu rosto me cobre:

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

16 Á voz d'aquelle que affronta e blasphema, por causa do inimigo e do vingador.

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

17 Tudo isto nos sobreveiu: comtudo não nos esquecemos de ti, nem nos houvemos falsamente contra o teu concerto.

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

18 O nosso coração não voltou atraz, nem os nossos passos se desviaram das tuas veredas;

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

19 Ainda que nos quebrantaste n'um logar de dragões, e nos cobriste com a sombra da morte.

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

20 Se nós esquecemos o nome do nosso Deus, e estendemos as nossas mãos para um deus estranho,

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

21 Porventura não esquadrinhará Deus isso? pois elle sabe os segredos do coração.

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

22 Sim, por amor de ti, somos mortos todo o dia: somos tidos na conta de ovelhas para o matadouro.

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

23 Desperta, porque dormes, Senhor? acorda, não nos rejeites para sempre.

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

24 Porque escondes a tua face, e te esqueces da nossa miseria e da nossa oppressão?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

25 Pois a nossa alma está abatida até ao pó; o nosso ventre se apega á terra.

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

26 Levanta-te em nosso auxilio, e resgata-nos por amor das tuas misericordias.

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.