Salmos 22
1 Meu Deus, meu Deus, porque me desamparaste? porque te alongas do meu auxilio e das palavras do meu bramido?
Bože, Bože moj! zašto si me ostavio udaljivši se od spasenja mojega, od rijeèi vike moje?
2 Meu Deus, eu clamo de dia, e tu não me ouves; de noite, e não tenho socego.
Bože moj! vièem danju, a ti me ne slušaš, i noæu, ali nemam mira.
3 Porém tu és Sancto, o que habitas entre os louvores d'Israel.
Sveti, koji živiš u pohvalama Izrailjevim!
4 Em ti confiaram nossos paes; confiaram, e tu os livraste.
U tebe se uzdaše oci naši, uzdaše se, i ti si ih izbavljao.
5 A ti clamaram e escaparam; em ti confiaram, e não foram confundidos.
Tebe prizivaše, i spasavaše se; u tebe se uzdaše, i ne ostajaše u sramoti.
6 Mas eu sou verme, e não homem, opprobrio dos homens e desprezado do povo.
A ja sam crv, a ne èovjek; potsmijeh ljudima i rug narodu.
7 Todos os que vêem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:
Koji me vide, svi mi se rugaju, razvaljuju usta, mašu glavom,
8 Confiou no Senhor, que o livre; livre-o, pois n'elle tem prazer.
I govore: oslonio se na Gospoda, neka mu pomože, neka ga izbavi, ako ga miluje.
9 Mas tu és o que me tiraste do ventre: fizeste-me esperar, estando aos peitos de minha mãe.
Ta, ti si me izvadio iz utrobe; ti si me umirio na sisi matere moje.
10 Sobre ti fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.
Za tobom pristajem od roðenja, od utrobe matere moje ti si Bog moj.
11 Não te alongues de mim, pois a angustia está perto, e não ha quem ajude.
Ne udaljuj se od mene; jer je nevolja blizu, a nema pomoænika.
12 Muitos toiros me cercaram; fortes toiros de Bazan me rodearam.
Opteèe me mnoštvo telaca; jaki volovi Vasanski opkoliše me;
13 Abriram contra mim suas boccas, como um leão que despedaça e que ruge.
Razvališe na me usta svoja. Lav je gladan lova i rièe.
14 Como agua me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram: o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.
Kao voda razlih se; rasuše se sve kosti moje; srce moje posta kao vosak, rastopilo se u meni.
15 A minha força se seccou como um caco, e a lingua se me pega ao paladar: e me pozeste no pó da morte.
Sasuši se kao crijep krjepost moja, i jezik moj prionu za grlo, i u prah smrtni meæeš me.
16 Pois me rodearam cães: o ajuntamento de malfeitores me cercou, traspassaram-me as mãos e os pés.
Opkoliše me psi mnogi; èeta zlikovaca ide oko mene, probodoše ruke moje i noge moje.
17 Poderia contar todos os meus ossos: elles o vêem e me contemplam.
Mogao bih izbrojiti sve kosti svoje. Oni gledaju, i od mene naèiniše stvar za gledanje.
18 Repartem entre si os meus vestidos, e lançam sortes sobre a minha tunica.
Dijele haljine moje meðu sobom, i za dolamu moju bacaju ždrijeb.
19 Mas tu, Senhor, não te alongues de mim: força minha, apressa-te em soccorrer-me.
Ali ti, Gospode, ne udaljuj se. Silo moja, pohitaj mi u pomoæ.
20 Livra-me a minha alma da espada, e a minha predilecta da força do cão.
Izbavi od maèa dušu moju, od psa jedinicu moju.
21 Salva-me da bocca do leão, sim, ouviste-me, desde as pontas dos unicornios.
Saèuvaj me od usta lavovijeh, i od rogova bivolovih, èuvši, izbavi me.
22 Então declararei o teu nome aos meus irmãos: louvar-te-hei no meio da congregação.
Kazujem ime tvoje braæi; usred skupštine hvaliæu te.
23 Vós, que temeis ao Senhor, louvae-o; todos vós, semente de Jacob, glorificae-o; e temei-o todos vós, semente d'Israel.
Koji se bojite Gospoda, hvalite ga. Sve sjeme Jakovljevo! poštuj ga. Boj ga se, sve sjeme Izrailjevo!
24 Porque não desprezou nem abominou a afflicção do afflicto, nem escondeu d'elle o seu rosto; antes, quando elle clamou, o ouviu.
Jer se ne ogluši molitve ništega niti je odbi; ne odvrati od njega lica svojega, nego ga usliši kad ga zazva.
25 O meu louvor virá de ti na grande congregação: pagarei os meus votos perante os que o temem.
Tebe æu hvaliti na skupštini velikoj; zavjete svoje svršiæu pred onima koji se njega boje.
26 Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam: o vosso coração viverá eternamente.
Neka jedu ubogi i nasite se, i neka hvale Gospoda koji ga traže; živo da bude srce vaše dovijeka.
27 Todos os limites da terra se lembrarão, e se converterão ao Senhor: e todas as gerações das nações adorarão perante a tua face.
Opomenuæe se i obratiæe se ka Gospodu svi krajevi zemaljski, i pokloniæe se pred njim sva plemena neznabožaèka.
28 Porque o reino é do Senhor, e elle domina entre as nações.
Jer je Gospodnje carstvo; on vlada narodima.
29 Todos os que na terra são gordos comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante elle: e ninguem poderá reter viva a sua alma.
Ješæe i pokloniæe se svi pretili na zemlji; pred njim æe pasti svi koji slaze u prah, koji ne mogu saèuvati duše svoje u životu.
30 Uma semente o servirá: será contada ao Senhor de geração em geração.
Sjeme æe njihovo služiti njemu. Kazivaæe se za Gospoda rodu potonjemu.
31 Chegarão e annunciarão a sua justiça ao povo que nascer, porquanto elle o fez.
Doæi æe, i kazivaæe pravdu njegovu ljudima njegovijem, koji æe se roditi; jer je on uèinio ovo.
