Salmos 22
1 Meu Deus, meu Deus, porque me desamparaste? porque te alongas do meu auxilio e das palavras do meu bramido?
Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
2 Meu Deus, eu clamo de dia, e tu não me ouves; de noite, e não tenho socego.
Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
3 Porém tu és Sancto, o que habitas entre os louvores d'Israel.
Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
4 Em ti confiaram nossos paes; confiaram, e tu os livraste.
W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
5 A ti clamaram e escaparam; em ti confiaram, e não foram confundidos.
Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
6 Mas eu sou verme, e não homem, opprobrio dos homens e desprezado do povo.
Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
7 Todos os que vêem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:
Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
8 Confiou no Senhor, que o livre; livre-o, pois n'elle tem prazer.
Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
9 Mas tu és o que me tiraste do ventre: fizeste-me esperar, estando aos peitos de minha mãe.
Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
10 Sobre ti fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.
Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
11 Não te alongues de mim, pois a angustia está perto, e não ha quem ajude.
Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
12 Muitos toiros me cercaram; fortes toiros de Bazan me rodearam.
Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
13 Abriram contra mim suas boccas, como um leão que despedaça e que ruge.
Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
14 Como agua me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram: o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.
Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
15 A minha força se seccou como um caco, e a lingua se me pega ao paladar: e me pozeste no pó da morte.
Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
16 Pois me rodearam cães: o ajuntamento de malfeitores me cercou, traspassaram-me as mãos e os pés.
Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
17 Poderia contar todos os meus ossos: elles o vêem e me contemplam.
Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
18 Repartem entre si os meus vestidos, e lançam sortes sobre a minha tunica.
Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
19 Mas tu, Senhor, não te alongues de mim: força minha, apressa-te em soccorrer-me.
Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
20 Livra-me a minha alma da espada, e a minha predilecta da força do cão.
Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
21 Salva-me da bocca do leão, sim, ouviste-me, desde as pontas dos unicornios.
Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
22 Então declararei o teu nome aos meus irmãos: louvar-te-hei no meio da congregação.
Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
23 Vós, que temeis ao Senhor, louvae-o; todos vós, semente de Jacob, glorificae-o; e temei-o todos vós, semente d'Israel.
Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
24 Porque não desprezou nem abominou a afflicção do afflicto, nem escondeu d'elle o seu rosto; antes, quando elle clamou, o ouviu.
Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
25 O meu louvor virá de ti na grande congregação: pagarei os meus votos perante os que o temem.
O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
26 Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam: o vosso coração viverá eternamente.
Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
27 Todos os limites da terra se lembrarão, e se converterão ao Senhor: e todas as gerações das nações adorarão perante a tua face.
Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
28 Porque o reino é do Senhor, e elle domina entre as nações.
Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
29 Todos os que na terra são gordos comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante elle: e ninguem poderá reter viva a sua alma.
Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
30 Uma semente o servirá: será contada ao Senhor de geração em geração.
Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
31 Chegarão e annunciarão a sua justiça ao povo que nascer, porquanto elle o fez.
Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
