Salmos 2

1 Porque se amotinam as gentes, e os povos imaginam a vaidade?

Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Os reis da terra se levantam, e os principes consultam juntamente contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:

Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.

"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 Aquelle que habita nos céus se rirá: o Senhor zombará d'elles.

Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Então lhes fallará na sua ira, e no seu furor os turbará.

Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 Eu porém ungi o meu Rei sobre o meu sancto monte de Sião.

"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Recitarei o decreto: o Senhor me disse: Tu és meu Filho, eu hoje te gerei.

Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e os fins da terra por tua possessão.

Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Tu os esmigalharás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.

Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 Agora pois, ó reis, sêde prudentes; deixae-vos instruir, juizes da terra.

Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Servi ao Senhor com temor, e alegrae-vos com tremor.

Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Beijae ao Filho, para que se não ire, e pereçaes no caminho, quando em breve se accender a sua ira: bemaventurados todos aquelles que n'elle confiam.

Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!