Salmos 147

1 Louvae ao Senhor, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus, porque é agradavel; decoroso é o louvor.

Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.

2 O Senhor edifica a Jerusalem, congrega os dispersos de Israel.

Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;

3 Sara os quebrantados de coração, e lhes ata as suas feridas.

У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.

4 Conta o numero das estrellas, chama-as a todas pelos seus nomes.

У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.

5 Grande é o nosso Senhor, e de grande poder; o seu entendimento é infinito.

Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.

6 O Senhor eleva os humildes, e abate os impios até á terra.

Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.

7 Cantae ao Senhor em acção de graça; cantae louvores ao nosso Deus sobre a harpa.

Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!

8 Elle é o que cobre o céu de nuvens, o que prepara a chuva para a terra, e o que faz produzir herva sobre os montes.

У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;

9 O que dá aos animaes o seu sustento, e aos filhos dos corvos, quando clamam.

Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;

10 Não se deleita na força do cavallo, nem se compraz nas pernas do varão.

Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;

11 O Senhor se agrada dos que o temem e dos que esperam na sua misericordia.

Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.

12 Louva, ó Jerusalem, ao Senhor; louva, ó Sião, ao teu Deus.

Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.

13 Porque fortaleceu os ferrolhos das tuas portas; abençôa aos teus filhos dentro de ti.

Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.

14 Elle é o que põe em paz os teus termos, e da flôr da farinha te farta.

У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.

15 O que envia o seu mandamento á terra, a sua palavra corre velozmente.

У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.

16 O que dá a neve como lã, esparge a geada como cinza.

У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.

17 O que lança o seu gelo em pedaços; quem pode resistir ao seu frio?

Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?

18 Manda a sua palavra, e os faz derreter; faz soprar o vento, e correm as aguas.

У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.

19 Mostra a sua palavra a Jacob, os seus estatutos e os seus juizos a Israel.

У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;

20 Não fez assim a nenhuma outra nação; e, emquanto aos seus juizos, não os conhecem. Louvae ao Senhor.

У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!