Salmos 104
1 Bemdize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentissimo, estás vestido de gloria e de magestade.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Elle se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 Põe nas aguas as vigas das suas camaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as azas do vento.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Faz dos seus anjos espiritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Lançou os fundamentos da terra, para que não vacille em tempo algum.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Tu a cobres com o abysmo, como com um vestido: as aguas estavam sobre os montes.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 Á tua reprehensão fugiram: á voz do teu trovão se apressaram.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Sobem aos montes, descem aos valles, até ao logar que para ellas fundaste.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Termo lhes pozeste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Tu, que fazes sair as fontes nos valles, as quaes correm entre os montes.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sêde.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Junto d'ellas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Elle rega os montes desde as suas camaras: a terra se farta do fructo das suas obras.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Faz crescer a herva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 As arvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do Libano que elle plantou,
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 Onde as aves se aninham: emquanto á cegonha, a sua casa é nas faias.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 Os altos montes são um refugio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu occaso.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animaes da selva.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Os leõesinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Então sae o homem á sua obra e ao seu trabalho, até á tarde.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde ha reptis sem numero, animaes pequenos e grandes.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para n'elle folgar.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo opportuno.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Dando-lh'o tu, elles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o folego, morrem, e voltam para o seu pó.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Envias o teu Espirito, e são creados, e assim renovas a face da terra.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 A gloria do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Olhando elle para a terra, ella treme; tocando nos montes, logo fumegam.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Cantarei ao Senhor emquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, emquanto eu tiver existencia.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 A minha meditação ácerca d'elle será suave: eu me alegrarei no Senhor.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Desçam da terra os peccadores, e os impios não sejam mais. Bemdize, ó alma minha, ao Senhor. Louvae ao Senhor.
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
