Salmos 104
1 Bemdize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentissimo, estás vestido de gloria e de magestade.
Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
2 Elle se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
3 Põe nas aguas as vigas das suas camaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as azas do vento.
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
4 Faz dos seus anjos espiritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
5 Lançou os fundamentos da terra, para que não vacille em tempo algum.
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
6 Tu a cobres com o abysmo, como com um vestido: as aguas estavam sobre os montes.
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
7 Á tua reprehensão fugiram: á voz do teu trovão se apressaram.
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
8 Sobem aos montes, descem aos valles, até ao logar que para ellas fundaste.
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
9 Termo lhes pozeste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
10 Tu, que fazes sair as fontes nos valles, as quaes correm entre os montes.
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
11 Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sêde.
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
12 Junto d'ellas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
13 Elle rega os montes desde as suas camaras: a terra se farta do fructo das suas obras.
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
14 Faz crescer a herva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
15 E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
16 As arvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do Libano que elle plantou,
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
17 Onde as aves se aninham: emquanto á cegonha, a sua casa é nas faias.
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
18 Os altos montes são um refugio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
19 Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu occaso.
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
20 Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animaes da selva.
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
21 Os leõesinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
22 Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
23 Então sae o homem á sua obra e ao seu trabalho, até á tarde.
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
24 Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
25 Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde ha reptis sem numero, animaes pequenos e grandes.
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
26 Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para n'elle folgar.
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
27 Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo opportuno.
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
28 Dando-lh'o tu, elles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
29 Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o folego, morrem, e voltam para o seu pó.
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
30 Envias o teu Espirito, e são creados, e assim renovas a face da terra.
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
31 A gloria do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
32 Olhando elle para a terra, ella treme; tocando nos montes, logo fumegam.
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
33 Cantarei ao Senhor emquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, emquanto eu tiver existencia.
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
34 A minha meditação ácerca d'elle será suave: eu me alegrarei no Senhor.
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
35 Desçam da terra os peccadores, e os impios não sejam mais. Bemdize, ó alma minha, ao Senhor. Louvae ao Senhor.
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
