Provérbios 9
1 A Sabedoria já edificou a sua casa, já lavrou as suas sete columnas.
Ынцелепчуня шь-а зидит каса, шь-а тэят чей шапте стылпь,
2 Já sacrificou as suas victimas, misturou o seu vinho: e já preparou a sua mesa.
шь-а ынжунгият вителе, шь-а аместекат винул, шь-а пус маса,
3 Já mandou as suas creadas, já anda convidando desde as alturas da cidade, dizendo:
шь-а тримис служничеле ши стригэ де пе вырфул ынэлцимилор четэций:
4 Quem é simples, volte-se para aqui. Aos faltos d'entendimento diz:
„Чине есте прост сэ винэ ынкоаче!” Челор липсиць де причепере ле зиче:
5 Vinde, comei do meu pão, e bebei do vinho que tenho misturado.
„Вениць де мынкаць дин пыня мя ши бець дин винул пе каре л-ам аместекат!
6 Deixae a parvoice, e vivei; e andae pelo caminho do entendimento.
Лэсаць простия ши вець трэи ши умблаць пе каля причеперий!”
7 O que reprehende ao escarnecedor, affronta toma para si; e o que redargue ao impio, pega-se-lhe a sua mancha.
Чел че мустрэ пе ун батжокоритор ышь траӂе диспрец ши чел че каутэ сэ ындрепте пе чел рэу се алеӂе ку окара.
8 Não reprehendas ao escarnecedor, para que te não aborreça: reprehende ao sabio, e amar-te-ha.
Ну мустра пе чел батжокоритор, ка сэ ну те ураскэ; мустрэ пе чел ынцелепт, ши ел те ва юби!
9 Dá ao sabio, e elle se fará mais sabio: ensina ao justo, e se augmentará em doutrina.
Дэ ынцелептулуй, ши се ва фаче ши май ынцелепт; ынвацэ пе чел неприхэнит, ши ва ынвэца ши май мулт!
10 O temor do Senhor é o principio da sabedoria, e a sciencia do Sancto a prudencia.
Ынчепутул ынцелепчуний есте фрика де Домнул ши штиинца сфинцилор есте причеперя.
11 Porque por mim se multiplicam os teus dias, e annos de vida se te augmentarão.
Прин мине ци се вор ынмулци зилеле ши ци се вор мэри аний веций тале.
12 Se fores sabio, para ti sabio serás; e, se fores escarnecedor, tu só o supportarás.
Дакэ ешть ынцелепт, пентру тине ешть ынцелепт; дакэ ешть батжокоритор, ту сингур вей суфери.
13 A mulher louca é alvoroçadora, é simples, e não sabe coisa nenhuma.
Небуния есте о фемее гэлэӂиоасэ, проастэ ши каре ну штие нимик.
14 E assenta-se á porta da sua casa sobre uma cadeira, nas alturas da cidade,
Еа шаде тотушь ла уша касей сале, пе ун скаун, пе ынэлцимиле четэций,
15 Para chamar aos que passam pelo caminho, e endireitam as suas veredas, dizendo:
ка сэ стриӂе ла трекэторий каре мерг пе каля чя дряптэ:
16 Quem é simples, volte-se para aqui. E aos faltos de entendimento diz:
„Чине есте прост сэ винэ аич!” Яр челуй фэрэ минте ый зиче:
17 As aguas roubadas são doces, e o pão tomado ás escondidas é suave.
„Апеле фурате сунт дулчь ши пыня луатэ пе аскунс есте плэкутэ!”
