Provérbios 9
1 A Sabedoria já edificou a sua casa, já lavrou as suas sete columnas.
| حکمت کاخی بنا کرده است که هفت ستون دارد. |
2 Já sacrificou as suas victimas, misturou o seu vinho: e já preparou a sua mesa.
| او مهمانی بزرگی ترتیب داده و انواع شرابها و خوراکها را آماده کرده است |
3 Já mandou as suas creadas, já anda convidando desde as alturas da cidade, dizendo:
| و کنیزان خود را فرستاده، تا بر بلندترین مکان شهر بایستند و ندا سر دهند: |
4 Quem é simples, volte-se para aqui. Aos faltos d'entendimento diz:
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
5 Vinde, comei do meu pão, e bebei do vinho que tenho misturado.
| «از خوراک و شرابی که آماده کرده‌ام بخورید. |
6 Deixae a parvoice, e vivei; e andae pelo caminho do entendimento.
| راه جهالت را ترک گفته، زنده بمانید. راه دانا شدن را پیش بگیرید.» |
7 O que reprehende ao escarnecedor, affronta toma para si; e o que redargue ao impio, pega-se-lhe a sua mancha.
| اگر آدم بدکاری را که همیشه دیگران را مسخره می‌کند تأدیب نمایی، جز اینکه مورد اهانت او واقع شوی نتیجهٔ دیگری نخواهد داشت. |
8 Não reprehendas ao escarnecedor, para que te não aborreça: reprehende ao sabio, e amar-te-ha.
| پس او را به حال خود واگذار چون اگر بخواهی به او کمک کنی از تو متنفر می‌شود؛ اما اگر شخص دانا را تأدیب کنی تو را دوست خواهد داشت. |
9 Dá ao sabio, e elle se fará mais sabio: ensina ao justo, e se augmentará em doutrina.
| اگر آدم دانا را نصیحت کنی داناتر می‌شود و اگر به آدم درستکار تعلیم بدهی علمش بیشتر می‌گردد. |
10 O temor do Senhor é o principio da sabedoria, e a sciencia do Sancto a prudencia.
| ترس خداوند سرآغاز حکمت است. شناخت خدای مقدّس انسان را دانا می‌سازد. |
11 Porque por mim se multiplicam os teus dias, e annos de vida se te augmentarão.
| حکمت سالهای عمرت را زیاد می‌کند. |
12 Se fores sabio, para ti sabio serás; e, se fores escarnecedor, tu só o supportarás.
| اگر حکمت داشته باشی سودش به خودت می‌رسد و اگر حکمت را ناچیز بشماری به خودت زیان می‌رسانی. |
13 A mulher louca é alvoroçadora, é simples, e não sabe coisa nenhuma.
| حماقت مانند زنی وراج و گستاخ و ابله می‌باشد. |
14 E assenta-se á porta da sua casa sobre uma cadeira, nas alturas da cidade,
| او دم در خانه‌اش که بر تپه‌ای مشرف به شهر قرار دارد، می‌نشیند |
15 Para chamar aos que passam pelo caminho, e endireitam as suas veredas, dizendo:
| و رهگذرانی را که مستقیم به راه خود می‌روند صدا می‌زند: |
16 Quem é simples, volte-se para aqui. E aos faltos de entendimento diz:
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
17 As aguas roubadas são doces, e o pão tomado ás escondidas é suave.
| «آب دزدی شیرین است و نانی که پنهانی خورده می‌شود، لذیذ است!» |
