Provérbios 5
1 Filho meu, attende á minha sabedoria: á minha intelligencia inclina o teu ouvido;
Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου·
2 Para que conserves os meus avisos e os teus beiços guardem o conhecimento.
διά να τηρής φρόνησιν και τα χείλη σου να φυλάττωσι γνώσιν.
3 Porque os labios da estranha distillam favos de mel, e o seu palladar é mais macio do que o azeite.
Διότι τα χείλη της αλλοτρίας γυναικός στάζουσιν ως κηρήθρα μέλιτος, και ο ουρανίσκος αυτής είναι μαλακώτερος ελαίου·
4 Porém o seu fim é amargoso como o absinthio, agudo como a espada de dois fios.
το τέλος όμως αυτής είναι πικρόν ως αψίνθιον, οξύ ως μάχαιρα δίστομος.
Οι πόδες αυτής καταβαίνουσιν εις θάνατον· τα βήματα αυτής καταντώσιν εις τον άδην. (Sheol h7585)
6 Para que não ponderes a vereda da vida, são as suas carreiras variaveis, e não saberás d'ellas.
διά να μη γνωρίσης την οδόν της ζωής, αι πορείαι αυτής είναι άστατοι και ουχί ευδιάγνωστοι.
7 Agora, pois, filhos, dae-me ouvidos, e não vos desvieis das palavras da minha bocca.
Ακούσατέ μου λοιπόν τώρα, τέκνα, και μη αποστραφήτε τους λόγους του στόματός μου.
8 Alonga d'ella o teu caminho, e não chegues á porta da sua casa;
Απομάκρυνον την οδόν σου απ' αυτής, και μη πλησιάσης εις την θύραν του οίκου αυτής,
9 Para que não dês a outros a tua honra, nem os teus annos a crueis.
διά να μη δώσης την τιμήν σου εις άλλους και τα έτη σου εις τους ανελεήμονας·
10 Para que não se fartem os estranhos do teu poder, e todos os teus afadigados trabalhos não entrem na casa do estrangeiro,
διά να μη χορτασθώσι ξένοι από της περιουσίας σου και οι κόποι σου έλθωσιν εις οίκον αλλοτρίου,
11 E gemas no teu fim, consumindo-se a tua carne e o teu corpo.
και συ στενάζης εις τα έσχατά σου, όταν η σαρξ σου και το σώμα σου καταναλωθώσι,
12 E digas: Como aborreci a correcção! e desprezou o meu coração a reprehensão!
και λέγης, Πως εμίσησα την παιδείαν, και η καρδία μου κατεφρόνησε τους ελέγχους,
13 E não escutei a voz dos meus ensinadores, nem a meus mestres inclinei o meu ouvido!
και δεν υπήκουσα εις την φωνήν των διδασκόντων με, ουδέ έκλινα το ωτίον μου εις τους νουθετούντάς με.
14 Quasi que em todo o mal me achei no meio da congregação e do ajuntamento.
Παρ' ολίγον έπεσον εις παν κακόν, εν μέσω της συνάξεως και της συναγωγής.
15 Bebe agua da tua cisterna, e das correntes do teu poço.
Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου·
16 Derramem-se por de fóra as tuas fontes, e pelas ruas os ribeiros d'aguas.
Ας εκχέωνται έξω αι πηγαί σου, και τα ρυάκια των υδάτων σου εις τας πλατείας·
17 Sejam para ti só, e não para os estranhos comtigo.
σου μόνου ας ήναι αυτά, και ουχί ξένων μετά σού·
18 Seja bemdito o teu manancial, e alegra-te da mulher da tua mocidade.
η πηγή σου ας ήναι ευλογημένη· και ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου.
19 Como serva amorosa, e gazella graciosa, os seus peitos te saciarão em todo o tempo: e pelo seu amor sejas attrahido perpetuamente.
Ας ήναι εις σε ως έλαφος ερασμία και δορκάς κεχαριτωμένη· ας σε ποτίζωσιν οι μαστοί αυτής εν παντί καιρώ· ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής.
20 E porque, filho meu, andarias attrahido pela estranha, e abraçarias o seio da estrangeira?
Και διά τι, υιέ μου, θέλεις θέλγεσθαι υπό ξένης και θέλεις εναγκαλίζεσθαι κόλπον αλλοτρίας;
21 Porque os caminhos do homem estão perante os olhos do Senhor, e elle pesa todas as suas carreiras.
Διότι του ανθρώπου αι οδοί είναι ενώπιον των οφθαλμών του Κυρίου, και σταθμίζει πάσας τας πορείας αυτού.
22 Quanto ao impio, as suas iniquidades o prenderão, e com as cordas do seu peccado será detido.
Αι ίδιαι αυτού ανομίαι θέλουσι συλλάβει τον ασεβή, και με τα σχοινία της αμαρτίας αυτού θέλει σφίγγεσθαι.
23 Elle morrerá, porque sem correcção andou, e pelo excesso da sua loucura andará errado.
Ούτος θέλει αποθάνει απαίδευτος και εκ του πλήθους της αφροσύνης αυτού θέλει περιπλανάσθαι.
