Provérbios 19
1 Melhor é o pobre que anda na sua sinceridade, do que o perverso de labios e tolo:
Lepszy jest ubogi, który chodzi w uprzejmości swej, niżeli przewrotny w wargach swoich, który jest głupim.
2 Assim como ficar a alma sem conhecimento não é bom, e o apressado nos pés pecca.
Zaiste duszy bez umiejętności nie dobrze, a kto jest prędkich nóg, potknie się.
3 A estulticia do homem perverterá o seu caminho, e o seu coração se irará contra o Senhor.
Głupstwo człowiecze podwraca drogę jego, a przecie przeciwko Panu zapala się gniewem serce jego.
4 As riquezas grangeiam muitos amigos, mas ao pobre o seu proprio amigo o deixa.
Bogactwa przyczyniają wiele przyjaciół; ale ubogi od przyjaciela swego odłączony bywa.
5 A falsa testemunha não ficará innocente, e o que respira mentiras não escapará.
Fałszywy świadek nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, nie ujdzie.
6 Muitos supplicam a face do principe, e cada um é amigo d'aquelle que dá dadivas.
Wielu się ich uniża przed księciem, a każdy jest przyjacielem mężowi szczodremu.
7 Todos os irmãos do pobre o aborrecem; quanto mais se alongarão d'elles os seus amigos! corre d'após elles com palavras, que não servem de nada.
Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go; daleko więcej inni przyjaciele jego oddalają się od niego; woła za nimi, a niemasz ich.
8 O que adquire entendimento ama a sua alma: o que guarda intelligencia achará o bem.
Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.
9 A falsa testemunha não ficará innocente; e o que respira mentiras perecerá.
Świadek fałszywy nie będzie bez pomsty; a kto mówi kłamstwo, zginie.
10 Ao tolo não está bem o deleite; quanto menos ao servo dominar os principes!
Nie przystoi głupiemu rozkosz, ani słudze panować nad książętami.
11 O entendimento do homem retem a sua ira, e a sua gloria é passar sobre a transgressão.
Rozum człowieczy zawściąga gniew jego, a ozdoba jego jest mijać przestępstwo.
12 Como o bramido do filho do leão, é a indignação do rei; mas como o orvalho sobre a herva é a sua benevolencia.
Zapalczywość królewska jest jako ryk lwięcia; ale łaska jego jest jako rosa na trawie.
13 Grande miseria é para o pae o filho insensato, e um gotejar continuo as contenções da mulher.
Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.
14 A casa e a fazenda são a herança dos paes; porém do Senhor vem a mulher prudente.
Dom i majętność dziedzictwem przypada po rodzicach; ale żona roztropna jest od Pana.
15 A preguiça faz cair em profundo somno, e a alma enganadora padecerá fome.
Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.
16 O que guardar o mandamento guardará a sua alma; porém o que desprezar os seus caminhos morrerá.
Kto strzeże przykazania, strzeże duszy swojej; ale kto gardzi drogami swemi, zginie.
17 Ao Senhor empresta o que se compadece do pobre, e elle lhe pagará o seu beneficio.
Panu pożycza, kto ma litość nad ubogim, a on mu za dobrodziejstwo jego odda.
18 Castiga a teu filho emquanto ha esperança, porém para o matar não alçarás a tua alma
Karz syna swego, póki o nim nadzieja, a zabiegając zginieniu jego niech mu nie folguje dusza twoja.
19 O que é de grande indignação supportará o damno; porque se tu o livrares, ainda terás de tornar a fazel-o.
Wielki gniew okazuj, kiedy odpuszczasz karanie, grożąc mu, ponieważ odpuszczasz, że potem srożej karać będziesz.
20 Ouve o conselho, e recebe a correcção, para que sejas sabio nos teus ultimos dias.
Słuchaj rady, a przyjmuj karność, abyś kiedyżkolwiek był mądrym.
21 Muitos propositos ha no coração do homem, porém o conselho do Senhor permanecerá.
Wiele jest myśli w sercu człowieczem; ale rada Pańska, ta się ostoi.
22 O desejo do homem é a sua beneficencia; porém o pobre é melhor do que o mentiroso.
Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.
23 O temor do Senhor encaminha para a vida; aquelle que o tem ficará satisfeito, e não o visitará mal nenhum.
Bojażń Pańska prowadzi do żywota, a kto ją ma, w obfitości mieszka, i nie spotka go nieszczęście.
24 O preguiçoso esconde a sua mão no seio; enfada-se de tornal-a á sua bocca.
Leniwy kryje rękę swą pod pachę, i do ust swych nie podnosi jej.
25 Fere o escarnecedor, e o simples tomará aviso; reprehende ao entendido, e aprenderá conhecimento.
Bij naśmiewcę, żeby prostak był ostrożniejszym; a roztropnego sfukaj, żeby zrozumiał umiejętność.
26 O que afflige a seu pae, ou afugenta a sua mãe, filho é que traz vergonha e deshonra.
Syn wstyd i hańbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.
27 Cessa, filho meu, ouvindo a instrucção, de te desviares das palavras do conhecimento.
Synu mój! przestań słuchać nauki, któraby cię odwodziła od mów rozumnych.
28 A testemunha de Belial escarnece do juizo, e a bocca dos impios engole a iniquidade.
Świadek złośliwy pośmiewa się z sądu, a usta niezbożnych połykają nieprawość.
29 Preparados estão os juizos para os escarnecedores e açoites para as costas dos tolos.
Sądy są na pośmiewców zgotowane, a guzy na grzbiet głupich.
